Szukając korzeni zła

Czy Kościo­ło­wi w Pol­sce gro­zi powtór­ka ze skan­da­li homo­sek­su­al­nych w Ame­ry­ce i Irlan­dii? Nie­ko­niecz­nie, jeśli traf­nie zdia­gno­zu­je się sytu­ację i zacznie sto­so­wać narzu­co­ne przez Sto­li­cę Apo­stol­ską zasa­dy postę­po­wa­nia.

Gdy jesz­cze kil­ka­na­ście mie­się­cy temu roz­ma­wia­łem z pol­ski­mi duchow­ny­mi o waty­kań­skiej dekla­ra­cji zaka­zu­ją­cej wyświę­ca­nia homo­sek­su­ali­stów na duchow­nych, wyda­wa­ło się, że ta spra­wa wprost nas nie doty­czy. Więk­szość księ­ży suge­ro­wa­ła, że jest to pro­blem Ame­ry­ka­nów, któ­rzy tole­ru­ją w semi­na­riach sub­kul­tu­rę gejow­ską i nie apro­bu­ją kato­lic­kie­go naucza­nia w tej kwe­stii. Tyl­ko nie­licz­ni przy­zna­wa­li wów­czas (a i to raczej pół­słów­ka­mi), że pro­blem ten nie­ba­wem może poja­wić się i w Pol­sce.

Jak może być poważ­ny, poka­zu­ją na razie pogło­ski. Trzech suspen­do­wa­nych (w odnie­sie­niu do jed­ne­go z nich karę zawie­szo­no) duchow­nych w Płoc­ku to dopie­ro począ­tek — suge­ru­ją coraz czę­ściej w pry­wat­nych roz­mo­wach księ­ża i świec­cy z innych die­ce­zji. Już teraz wymie­nia się przy­naj­mniej trzy mia­sta, w któ­rych sytu­acja ma być rów­nie poważ­na, a może nawet poważ­niej­sza niż w Płoc­ku. Nie­ofi­cjal­nie przy­zna­je się, że w jed­nej z waż­niej­szych metro­po­lii w Pol­sce księ­ża są typo­wa­ni na para­fie ze wzglę­du na swo­ją orien­ta­cję, w innej die­ce­zji zde­cy­do­wa­na więk­szość pra­cow­ni­ków kurii ma mieć nie­ukry­wa­ne pre­fe­ren­cje homo­sek­su­al­ne.

Czy tak rze­czy­wi­ście jest, trud­no na tym eta­pie oce­niać. Jeśli jed­nak choć­by część tych rewe­la­cji oka­że się praw­dzi­wa, Kościół w Pol­sce sta­nie wobec kolej­ne­go kry­zy­su, któ­re­go ska­la może przy­ćmić nawet to, z czym mie­li­śmy do czy­nie­nia w spra­wach lustra­cyj­nych. Czy tak się sta­nie, zale­ży w zna­czą­cym stop­niu od tego, czy wcze­śniej uda się zaadap­to­wać i zasto­so­wać waty­kań­skie pro­ce­du­ry postę­po­wa­nia z księż­mi, któ­rzy popeł­nia­ją nad­uży­cia sek­su­al­ne wobec nie­let­nich lub nawet peł­no­let­nich pozo­sta­ją­cych wobec nich w służ­bo­wej czy hie­rar­chicz­nej zależ­no­ści.

Całość tek­stu na stro­nach Plu­sa-Minu­sa w dzi­siej­szym wyda­niu “Rzecz­po­spo­li­tej”.