15 sierpnia u Mariawitów

Każ­de­go roku maria­wi­ci obcho­dzą 15 sierp­nia podwój­ną uro­czy­stość: Wnie­bo­wzię­cia NMP i Poświę­ce­nia Świą­ty­ni Miło­sier­dzia i Miło­ści. Cho­ciaż dogmat o Wnie­bo­wzię­ciu Maryi Pan­ny został ogło­szo­ny w Koście­le Rzym­sko­ka­to­lic­kim dopie­ro w poło­wie ubie­głe­go stu­le­cia, maria­wi­ci zawsze nie­za­chwia­nie wyzna­wa­li praw­dę o wzię­ciu do nie­ba Mat­ki Bożej wraz z jej cia­łem i duszą.

Nie nada­ją praw­dzie temu prze­ko­na­niu ran­gi dogma­tycz­nej ponie­waż uwa­ża się, iż treść nowych dogma­tów for­mu­ło­wać może tyl­ko Sobór Powszech­ny (tj. całe­go chrze­ści­jań­stwa), a nie Kościół par­ty­ku­lar­ny.

Dzień obcho­dów uro­czy­sto­ści Wnie­bo­wzię­cia Bogu­ro­dzi­cy jest tak­że rocz­ni­cą kon­se­kra­cji Kate­dry maria­wic­kiej w Płoc­ku (1914r.), noszą­cej nazwę Świą­ty­ni Miło­sier­dzia i Miło­ści. W roku 1918 św. Maria Fran­cisz­ka Kozłow­ska otrzy­ma­ła obja­wie­nie, w któ­rym Chry­stus bło­go­sła­wił tą Świą­ty­nię i nadał jej szcze­gól­ne odpu­sty. Każ­dy, kto w Świą­ty­ni — po uprzed­niej Spo­wie­dzi Świę­tej — przyj­mie Komu­nię Św., dostą­pi odpusz­cze­nia win i kar za grze­chy, a o cokol­wiek pomo­dli się – o ile będzie zgod­ne to z Wolą Bożą – otrzy­ma. Z tre­ścią obiet­ni­cy danej przez Chry­stu­sa Pana zwią­za­ny jest zwy­czaj piel­grzy­mo­wa­nia w tym dniu maria­wi­tów z całej Pol­ski i z zagra­ni­cy do Świą­ty­ni Miło­sier­dzia i Miło­ści w Płoc­ku. Jest to więc miej­sce szcze­gól­ne dla każ­de­go wyznaw­cy Kościo­ła Sta­ro­ka­to­lic­kie­go Maria­wi­tów, moż­na by rzec: sank­tu­arium.

W sierp­niu piel­grzy­mi przy­by­wa­ją do Świą­ty­ni tak­że w świę­to Mat­ki Boskiej Aniel­skiej i Obja­wie­nia Dzie­ła Wiel­kie­go Miło­sier­dzia (2 VIII) oraz w uro­czy­stość Krwi Prze­naj­droż­szej Zba­wi­cie­la i rocz­ni­cę śmier­ci św. Marii Fran­cisz­ki (23 VIII). W cią­gu roku odby­wa­ją się tak­że m.in. piel­grzym­ki dzie­ci pierw­szo­ko­mu­nij­nych, matu­rzy­stów, czy służb mun­du­ro­wych (stra­ży pożar­nej, stra­ży miej­skiej, woj­ska, poli­cji).