16 kwietnia: 797. rocznica założenia zakonu franciszkańskiego

W roku 1209, według tra­dy­cji było to 16 kwiet­nia, papież Inno­cen­ty III zatwier­dził ust­nie regu­łę zakon­ną, któ­rą napi­sał i oso­bi­ście przed­sta­wił mu św. Fran­ci­szek z Asy­żu. Tę datę uzna­je się za począ­tek zako­nu fran­cisz­kań­skie­go.Regu­ła ta w zasa­dzie spro­wa­dza­ła się do przy­to­cze­nia kil­ku zdań z Ewan­ge­lii, któ­re mia­ły sta­no­wić rady­kal­ny pro­gram życia Fran­cisz­ka (1182–1226) i jego towa­rzy­szy. W tym dniu Bie­da­czy­na z Asy­żu zło­żył na ręce Inno­cen­te­go III trzy ślu­by: życia w czy­sto­ści i w ubó­stwie, czy­li bez żad­nej wła­sno­ści, oraz obie­cał posłu­szeń­stwo Kościo­ło­wi, papie­żo­wi i jego następ­com.

Na pole­ce­nie papie­ża miał tak­że przy­jąć świę­ce­nia dia­ko­na­tu, aby lepiej wypeł­niać misję gło­sze­nia Ewan­ge­lii. Jego towa­rzy­sze otrzy­ma­li pozwo­le­nie na nosze­nie ton­su­ry, któ­ra była zna­kiem przy­na­leż­no­ści do sta­nu duchow­ne­go.

Wyda­rze­nie to upa­mięt­nia pomnik sto­ją­cy na pla­cu przed bazy­li­ką Św. Jana na Late­ra­nie w Rzy­mie, gdzie wów­czas mie­ści­ła się sie­dzi­ba Sto­li­cy Apo­stol­skiej. Znaj­du­je się na nim św. Fran­ci­szek wraz z brać­mi, wycią­ga­ją­cy dło­nie w kie­run­ku bazy­li­ki. Gest ten wyra­ża wiel­ki sza­cu­nek, miłość i posłu­szeń­stwo, jakim Bie­da­czy­na z Asy­żu darzył Kościół i jego prze­ło­żo­nych.

Na jed­nym z fre­sków Giot­ta w asy­skiej bazy­li­ce św. Fran­cisz­ka przed­sta­wio­ny jest Bie­da­czy­na z Asy­żu, pod­trzy­mu­ją­cy chwie­ją­ce się ścia­ny bazy­li­ki na Late­ra­nie, któ­ra sym­bo­li­zo­wa­ła cały Kościół. Według tra­dy­cji sce­na ta mia­ła przy­śnić się Inno­cen­te­mu III tuż przed wizy­tą św. Fran­cisz­ka i jego współ­bra­ci. Papież uznał ten sen za pro­roc­two. Kie­dy przy­szedł do nie­go Fran­ci­szek, roz­po­znał w nim postać ze snu, któ­ra mia­ła mu pomóc zacho­wać i oca­lić Kościół od wewnętrz­nych nie­po­ko­jów i zewnętrz­nych zagro­żeń. Po wizy­cie u Inno­cen­te­go III Fran­ci­szek i jego towa­rzy­sze wró­ci­li do Asy­ża. Opu­ści­li swo­je poprzed­nie schro­nie­nie w Rivo­tor­to i zamiesz­ka­li przy kaplicz­ce Por­cjun­ku­la, otrzy­ma­nej od bene­dyk­ty­nów, któ­ra sta­ła się koleb­ką zako­nu i jego ducho­wym cen­trum.

Na pamiąt­kę zło­że­nia przez św. Fran­cisz­ka ślu­bów na ręce Inno­cen­te­go III, 16 kwiet­nia wszy­scy bra­cia i sio­stry, nale­żą­cy do rodzi­ny fran­cisz­kań­skiej, uro­czy­ście odna­wia­ją swo­je ślu­by, zwa­ne kon­se­kra­cję zakon­ną. Rodzi­na fran­cisz­kań­ska zrze­sza na całym świe­cie bra­ci i sio­stry oraz oso­by świec­kie, nale­żą­ce do zgro­ma­dzeń zakon­nych oraz insty­tu­tów, odwo­łu­ją­cych się do cha­ry­zma­tu i ducho­wo­ści Bie­da­czy­ny z Asy­żu. Obec­nie rodzi­na fran­cisz­kań­ska przy­go­to­wu­je się do przy­pa­da­ją­ce­go w roku 2009 jubi­le­uszu 800-lecia zało­że­nia zako­nu. Obcho­dy roz­po­czę­ły się 29 listo­pa­da 2005 roku, kie­dy to przy­pa­dła 800 rocz­ni­ca nawró­ce­nia Jana Ber­nar­do­ne, póź­niej­sze­go św. Fran­cisz­ka, dato­wa­na na prze­łom 1205 i 1206 roku. Ten dzień wybra­no na począ­tek uro­czy­sto­ści jubi­le­uszo­wych rów­nież dla­te­go, że 29 listo­pa­da w litur­gii zakon­nej czcze­ni są wszy­scy świę­ci franciszkańscy.Franciszkanie kon­wen­tu­al­ni, sta­no­wią­cy jed­ną z trzech gałę­zi męskich zako­nu, otrzy­ma­li od swo­je­go prze­ło­żo­ne­go o. gene­ra­ła Joachi­ma Gierm­ka OFM­Conv, dwa doku­men­ty, doty­czą­ce tego jubi­le­uszu. W pierw­szym zawar­ty jest sce­na­riusz obcho­dów rocz­ni­cy 800-lecia oraz poda­ne są pro­po­zy­cje reflek­sji ducho­wej.

Dru­gi doku­ment zachę­ca do rewi­zji i odno­wie­nia życia oso­bi­ste­go zakon­ni­ków oraz ich wspól­not, prze­zna­czo­ny jest do reflek­sji w pierw­szym eta­pie jubi­le­uszu, któ­ry roz­po­czął się 29 listo­pa­da 2005 roku, a zakoń­czy 29 listo­pa­da br. Tego­rocz­nym tema­tem wio­dą­cym są sło­wa św. Fran­cisz­ka — „Panie, co chcesz, abym czy­nił?” — pocho­dzą­ce z jego bio­gra­fii pt. „Rela­cja trzech towa­rzy­szy”.