20-lecie kieleckiego Zboru Chrześcijan Wiary Ewangelicznej

To jed­na z naj­więk­szych wspól­not ewan­ge­li­kal­nych dzia­ła­ją­cych na Zie­mi Świę­to­krzy­skiej, włą­cza­ją­ca się bar­dzo aktyw­nie w dzia­łal­ność o cha­rak­te­rze biblij­nym, eku­me­nicz­nym, cha­ry­ta­tyw­nym.

Z tej oka­zji o godzi­nie 11 w koście­le ewan­ge­lic­ko-augs­bur­skim w Kiel­cach, ajed­no­cze­śnie­Eku­me­nicz­nej Świą­ty­nii Poko­ju, odpra­wio­no uro­czy­ste nabo­żeń­stwo Sło­wa Boże­go. W wypeł­nio­nej wier­ny­mi świą­ty­ni, wspól­nej modli­twie prze­wod­ni­czył pastor Andrzej Jezie­nic­ki, któ­ry jed­no­cze­śnie peł­ni funk­cję Pre­zbi­te­ra Naczel­ne­go tego wyzna­nia w RP.

W wygło­szo­nym sło­wie pastor Jezie­nic­ki powie­dział, że wła­śnie dziś mija rów­no 20 lat od zało­że­nia tego Kościo­ła w Kiel­cach. „Mamy za co dzię­ko­wać Panu, szcze­gól­nie za tę wyre­mon­to­wa­ną świą­ty­nię, w któ­rej zwia­sto­wa­ne jest nie tyl­ko w nie­dzie­lę Sło­wo Boże” — powie­dział kazno­dzie­ja. Zbór Kościo­ła Chrze­ści­jan Wia­ry Ewan­ge­licz­nej pocho­dzi z nur­tu powsta­łe­go w Pol­sce na prze­ło­mie XIX I XX wie­ku. Wyróż­nia go szcze­gól­na wia­ra w dzia­ła­nie Ducha Świę­te­go, zazna­czył pastor Jezier­nic­ki.

Zbór­te­go Kościo­ła zali­cza­ne­go do boga­te­go nur­tu zie­lo­no­świąt­ko­we­go liczy w Kiel­cach 117 osób. Ma też wie­lu sym­pa­ty­ków, bo na nie­dziel­ne nabo­żeń­stwa i śro­do­we spo­tka­nia przy­cho­dzi wie­lu ludzi nie tyl­ko tych mło­dych, nie nale­żą­cych for­mal­nie do Zbo­ru.

Posia­da wła­sny zespół muzycz­ny, a człon­ko­wie wyzna­nia chęt­nie włą­cza­ją się w akcje eku­me­nicz­ne (np. stycz­nio­wy Tydzień Powszech­nej Modli­twy o Jed­ność Chrze­ści­jan), cha­ry­ta­tyw­ne i nauko­we (m. in z oka­zji Świa­to­we­go Dnia Modli­twy czy Dnia Biblii) orga­ni­zo­wa­ne przez inne Kościo­ły chrze­ści­jań­skie na tere­nie mia­sta Kiel­ce. Tak­że i sami Chrze­ści­ja­nie Wia­ry Ewan­ge­licz­nej są ini­cja­to­ra­mi takich wspól­nych dzia­łań.

Kościół Chrze­ści­jan Wia­ry Ewan­ge­licz­nej w ist­nie­je Pol­sce od 1929 roku i jest sze­ro­ką chrze­ści­jań­ską wspól­no­tą o cha­rak­te­rze ewan­ge­li­kal­nym, o orien­ta­cji cha­ry­zma­tycz­nej, pen­te­ko­stal­nej, zielonoświątkowej.Bezpośrednim poprzed­ni­kiem ruchu zie­lo­no­świąt­ko­we­go i jed­nym z jego głów­nych korze­ni, był ruch uświę­ce­nio­wy (ang. The Holi­ness Move­ment), któ­ry na swój spo­sób akcen­to­wał spra­wę tzw. dru­gie­go bło­go­sła­wień­stwa (ang. second bles­sing) czy­li chrztu Duchem Świę­tym.

Głów­ny wpływ na ruch uświę­ce­nio­wy wywar­li tacy mężo­wie Kościo­ła, jak Asa Mahan, Dwi­ght L. Moody, Char­les G. Fin­ney, Reu­ben A. Tor­rey i inni.Większość jed­nak bada­czy ruchu zie­lo­no­świąt­ko­we­go jest zda­nia, że dopie­ro prze­ży­cia Ducha Świę­te­go w gmi­nie uświę­ce­nio­wej przy Azu­sa Stre­et w Los Ange­les w 1906 roku zwró­ci­ły na sie­bie wzrok całe­go świa­ta, i że tutaj nale­ży szu­kać począt­ków kla­sycz­ne­go pen­te­ko­sta­li­zmu. Bada­cze ci powia­da­ją tak­że, że jeśli nale­ży łączyć począ­tek ruchu zie­lo­no­świąt­ko­we­go z jakąś posta­cią, to jest nią nie­wąt­pli­wie Wil­liam J. Sey­mo­ur (1870–1922), któ­ry stał wów­czas na cze­le Misji przy Azu­sa Stre­et.

Jako Kościół o cha­rak­te­rze ewan­ge­licz­nym pod­kre­śla zna­cze­nie Pisma Świe­te­go (Sta­re­go i Nowe­go Testa­men­tu) jako naj­waż­niej­sze­go auto­ry­te­tu w kwe­stii wia­ry i życia. Człon­ka­mi wspól­not sta­ją się chrze­ści­ja­nie, któ­rzy świa­do­mie przy­ję­li Jezu­sa jako swo­je­go Panai Zba­wi­cie­la, czy­li prze­ży­li nawró­ce­nie orazprzję­li chrzest wia­ry. Jako Kościół o cha­rak­te­rze zie­lo­no­świąt­ko­wym KChWE wie­rzy i prak­ty­ku­je ponadna­tu­ral­ne dzia­ła­nie Ducha Świę­te­go jak mówie­nie inny­mi języ­ka­mi, uzdra­wia­nie cho­rych, wypę­dza­nie złych duchów, cuda i pro­roc­twa itd. Kościół poprzez nale­żą­ce do nie­go wspól­no­ty uczest­ni­czy w wypeł­nia­niu wiel­kie­go naka­zu misyj­ne­go prze­ka­za­ne­go przez Jezu­sa swo­im naśla­dow­com.

Obec­nie Kościół Chrze­ści­jan Wia­ry Ewan­ge­licz­nej w Rzecz­po­spo­li­tej Pol­skiej (KChWE ) jest wspól­no­tą auto­no­micz­nych Zbo­rów i innych jed­no­stek orga­ni­za­cyj­nych.

Oso­bo­wość praw­ną posia­da cały Kościół oraz jego poszcze­gól­ne Zbory.Siedziba władz Kościo­ła znaj­du­ję się obec­nie w Kiel­cach.

Synod — naj­wyż­sza wła­dza ( zbie­ra się co 5 lat ).- skład Syno­du: człon­ko­wie Kan­ce­la­rii Kościo­ła, Kole­gium Pasto­rów, Komi­sja Kon­tro­lu­ją­ca i dele­ga­ci Zbo­rów.Kan­ce­la­ria Kościo­ła — 4 oso­by ( Pre­zbi­ter Naczel­ny, jego dwóch Zastęp­ców, Rzecz­nik praw­no-finan­so­wy ).- Pre­zbi­ter Naczel­ny — Pastor Andrzej Jezier­nic­ki.Kole­gium Pasto­rów ( człon­ko­wie Kan­ce­la­rii Kościo­ła, Pasto­rzy Zbo­rów ).Zbór to lokal­na spo­łecz­ność osób, któ­re uzna­ły zasa­dy wia­ry Kościo­ła, przy­ję­ły chrzest wia­ry, żyją zgod­nie ze Sło­wem Bożym i zło­ży­ły dekla­ra­cję człon­kow­ską. Człon­ko­wie KChWE uzna­ją, że naj­wyż­sza wła­dza w Zbo­rze nale­ży do Jezu­sa Chry­stu­sa, któ­ry jest Gło­wą swe­go cia­ła, Kościoła.Formy dzia­łal­no­ści Zbo­ru okre­śla Sta­tut. Rada Zbo­ru - zarzą­dza Zbo­rem ( skład: Pastor, Star­si Zbo­ru, człon­ko­wie ).Zebra­nie Człon­ków Zbo­ru.

Zbo­ry tego wyzna­nia prócz Kielc znaj­du­ją się tak­że w Kozie­ni­cach, Cie­szy­nie, Gdań­sku, Elblą­gu, Hru­bie­szo­wie, Lubli­nie, Łodzi, Rado­miu, Radzy­niu Pod­la­skim, Świd­ni­ku, dwa w War­sza­wie.

W woje­wódz­twie świę­to­krzy­skim człon­ko­wie KChWE ist­nie­ją rów­nież we Włosz­czo­wie i Piń­czo­wie, gdzie ist­nie­ją auto­no­micz­ne pręż­nie dzia­ła­ją­ce zbo­ry.