Biskup Margot rezygnuje z urzędów

Mimo wotum zaufa­nia udzie­lo­ne­go przez Radę Ewan­ge­lic­kie­go Kościo­ła Nie­miec (EKD) biskup Mar­got Käßmann posta­no­wi­ła zło­żyć urząd prze­wod­ni­czą­cej Rady EKD, któ­ry peł­ni od czte­rech mie­się­cy, a tak­że natych­miast zre­zy­gno­wać z urzę­du bisku­pa naj­więk­sze­go, ewan­ge­lic­kie­go Kościo­ła kra­jo­we­go w Niem­czech, Ewan­ge­lic­ko-Lute­rań­skie­go Kościo­ła Hano­we­ru. — W obec­nej sytu­acji bra­ku­je mi koniecz­ne­go auto­ry­te­tu, abym mogła dalej peł­nić swój urząd — powie­dzia­ła bp Käßmann dzien­ni­ka­rzom pod­czas kon­fe­ren­cji pra­so­wej w Hano­we­rze.

Tym­cza­so­we prze­wod­nic­two nad Radą EKD obej­mie ks. Nico­las Schne­ider, zwierzch­nik Ewan­ge­lic­kie­go Kościo­ła Nad­re­nii. Mar­got Käßmann będzie jed­nak wciąż księ­dzem. — Po 25 latach od mojej ordy­na­cji zebra­łam wie­le róż­no­rod­nych doświad­czeń, któ­re chęt­nie w innym miej­scu wyko­rzy­stam — gło­si oświad­cze­nie byłej biskup.

Komen­tarz

- To dobra decy­zja dla niej, ale dla nas wszyst­kich i pro­te­stan­ty­zmu zła – sko­men­to­wał dymi­sję bp Käßmann wit­ten­ber­ski teo­log ks. prof. Frie­drich Schor­lem­mer. Mimo jed­no­myśl­ne­go wotum zaufa­nia Rady EKD, wyra­zów wspar­cia ze stro­ny poli­ty­ków róż­nych frak­cji, w tym i kanc­lerz Ange­li Mer­kel, ks. Mar­got Käßmann zde­cy­do­wa­ła się zło­żyć urząd prze­wod­ni­czą­cej Rady EKD oraz bisku­pa Hano­we­ru.

Biskup Käßmann nale­żą się nie tyl­ko podzię­ko­wa­nia, ale i ogrom­ny sza­cu­nek za tak pod­ję­tą decy­zję. Dale­ki jestem od zado­wo­le­nia, czy rado­ści, a nawet w głę­bi ser­ca myśla­łem, że biskup publicz­nie odpo­ku­tu­je za swój czyn i będzie mogła dalej słu­żyć nie­miec­kim, i nie tyl­ko, ewan­ge­li­kom. Jej rezy­gna­cja to, bez jakiej­kol­wiek prze­sa­dy, ogrom­ny cios dla lute­ra­ni­zmu. Pytań o moty­wy decy­zji jest wie­le, w tym i to zada­ne przez publi­cy­stę tygo­dni­ka ‘Die Zeit’: Czy oso­ba, pro­pa­gu­ją­ca prze­ba­cze­nie, nie powin­na dać odpór bez­li­to­sne­mu mecha­ni­zmo­wi publicz­ne­go potę­pie­nia? W jakiej rela­cji stoi apel o dymi­sję do tego, co Mar­got Käßmann uczy­ni­ła dla Kościo­ła i spo­łe­czeń­stwa?

Hono­ro­wa dymi­sja bp Käßmann uczy poko­ry. Dla mnie jest ona ogrom­nym świa­dec­twem wia­ry, a sama biskup przy­kła­dem tego, jak nale­ży spra­wo­wać bisku­pie posłu­gi­wa­nie: otwar­cie, szcze­rze, w wier­no­ści wobec Ewan­ge­lii i bez ukry­wa­nia się za cere­mo­nia­łem wznio­słych słów. Biskup Käßmann poka­za­ła kla­sę, któ­rej czę­sto bra­ku­je nie tyl­ko eli­tom poli­tycz­nym i kościel­nym, ale tak­że i nam – zwy­kłym chrze­ści­ja­nom. I w tych przy­krych oko­licz­no­ściach biskup Käßmann poka­za­ła rów­nież praw­dzi­wie apo­stol­skie świa­dec­two tro­ski o Kościół, wspól­no­tę i o wia­ry­god­ność bisku­pie­go urzę­du. Nie zmie­nia to jed­nak moje­go smut­ku. Mam jed­nak wra­że­nie i nadzie­ję, że to nie koniec posłu­gi ks. Mar­got Käßmann dla dobra Kościo­ła Chry­stu­so­we­go w Niem­czech.

Naj­prze­wie­leb­niej­sza Ksiądz Biskup, bar­dzo dzię­ku­ję za wszyst­ko!

:: Ekumenizm.pl: Ech, Mar­got, Mar­got

:: Ekumenizm.pl: Pierw­sze reak­cje

:: OŚWIADCZENIE MARGOT KAESSMANN