Czy rząd Hiszpanii w końcu zwróci uwagę na protestantów?

Mon­roy wspo­mi­na, że w 1976 r., po dłu­gich latach dyk­ta­tu­ry Fran­co, do wła­dzy doszedł Adol­fo Suaréz i już w 1978 r. Hisz­pa­nie zatwier­dzi­li w refe­ren­dum obec­ną Kon­sty­tu­cję, zgod­nie z któ­rą Hisz­pa­nia prze­sta­ła być pań­stwem wyzna­nio­wym. Odtąd kraj miał być laic­ki, a rzą­dy powin­ny współ­pra­co­wać zarów­no z Kościo­łem rzym­sko­ka­to­lic­kim, jak też z inny­mi wyzna­nia­mi. Tym­cza­sem, według Mon­roya, ta nor­ma nigdy nie zosta­ła speł­nio­na. Jesz­cze pod­czas rzą­dów Suaréza, w 1980 r., zosta­ło ogło­szo­ne Pra­wo Orga­nicz­ne Wol­no­ści Reli­gij­nej. Mon­roy jed­nak i tutaj ma swo­je zastrze­że­nie, ponie­waż nie był to żaden gest zro­bio­ny w stro­nę pro­te­stan­tów, a tyl­ko rezul­tat wpro­wa­dze­nia w życie 16. arty­ku­łu Kon­sty­tu­cji.

Po Suarézie, w 1982 r. do wła­dzy doszedł socja­li­stycz­ny rząd Feli­pe­go Gon­za­léza, któ­ry stał na cze­le Hisz­pa­nii aż do 1996 r. W 1987 r. zaczę­ły się roz­mo­wy pomię­dzy rzą­dem a Kościo­ła­mi repre­zen­to­wa­ny­mi przez FEREDE, aby dojść do ugo­dy mają­cej wes­przeć pro­te­stanc­ką mniej­szość kra­ju. Wresz­cie, po sze­ściu latach trud­nych nego­cja­cji, w listo­pa­dzie 1992 r. doku­ment został zatwier­dzo­ny i pod­pi­sa­ny przez oby­dwie stro­ny, przez rzą­dzą­cych Hisz­pa­nią socja­li­stów i przez przed­sta­wi­cie­li Kościo­łów pro­te­stanc­kich zrze­szo­nych w FEREDE. Mon­roy jed­nak gorz­ko stwier­dza, że kie­dy pro­te­stan­ci musie­li ubie­gać się przez lata twar­dych nego­cja­cji o zagwa­ran­to­wa­nie przez rząd cze­goś, co prze­cież sama Kon­sty­tu­cja gwa­ran­to­wa­ła, to już w stycz­niu 1979 r. rząd hisz­pań­ski pod­pi­sał waż­ny doku­ment o współ­pra­cy z Kościo­łem Kato­lic­kim Hisz­pa­nii, repre­zen­to­wa­nym przez Waty­kan.

W 1996 r. do wła­dzy doszedł rząd pra­wi­co­wej Par­tii Ludo­wej (Par­ti­do Popu­lar) José María Azna­ra. Według Mon­roya, Aznar wspo­mógł Kościół rzym­sko­ka­to­lic­ki milio­na­mi pesos z kasy rzą­do­wej, gdy tym­cza­sem nie miał naj­mniej­sze­go zamia­ru hono­ro­wa­nia zobo­wią­zań finan­so­wych pań­stwa wobec Kościo­łów pro­te­stanc­kich.

Obec­nie Mon­roy zasta­na­wia się, w jaki spo­sób podej­dzie do pro­te­stan­tów nowy, socja­li­stycz­ny rząd Hisz­pa­nii Rodrígu­eza Zapa­te­ro. Swo­je prze­my­śle­nia opu­bli­ko­wa­ne na łamach AC-Press. (219/2004) koń­czy sło­wa­mi: “Pro­szę każ­de­go, kogo to doty­czy, aby wie­dział, że my, pro­te­stan­ci hisz­pań­scy, rów­nież ist­nie­je­my i posia­da­my ser­ce”.