Kościoły wschodnie, katolickie, protestanckie

Episkopalianie po konwencji w Indianapolis


11 lip­caw India­na­po­lis zakoń­czy­ła obra­dy 77. Kon­wen­cja Gene­ral­na Kościo­ła Epi­sko­pal­ne­go. Zgod­nie z prze­wi­dy­wa­nia­mi naj­wię­cej uwa­gi przy­cią­gnę­ła i naj­wię­cej kon­tro­wer­sji wzbu­dzi­ła decy­zja o przy­ję­ciu tym­cza­so­wej litur­gii bło­go­sła­wień­stwa związ­ków osób tej samej płci. By zro­zu­mieć zna­cze­nie tej decy­zji, nale­ży uświa­do­mić sobie rolę jaką w angli­ka­ni­zmie odgry­wa “auto­ry­zo­wa­na” litur­gia, sta­no­wią­ca ele­ment spa­ja­ją­cy angli­kań­skie wspól­no­ty kościel­ne. To, co nie posia­da odbi­cia w ofi­cjal­nie przy­ję­tej litur­gii, w pew­nym sen­sie ‘nie ist­nie­je’ […]


11 lip­caw India­na­po­lis zakoń­czy­ła obra­dy 77. Kon­wen­cja Gene­ral­na Kościo­ła Epi­sko­pal­ne­go. Zgod­nie z prze­wi­dy­wa­nia­mi naj­wię­cej uwa­gi przy­cią­gnę­ła i naj­wię­cej kon­tro­wer­sji wzbu­dzi­ła decy­zja o przy­ję­ciu tym­cza­so­wej litur­gii bło­go­sła­wień­stwa związ­ków osób tej samej płci. By zro­zu­mieć zna­cze­nie tej decy­zji, nale­ży uświa­do­mić sobie rolę jaką w angli­ka­ni­zmie odgry­wa “auto­ry­zo­wa­na” litur­gia, sta­no­wią­ca ele­ment spa­ja­ją­cy angli­kań­skie wspól­no­ty kościel­ne.

To, co nie posia­da odbi­cia w ofi­cjal­nie przy­ję­tej litur­gii, w pew­nym sen­sie ‘nie ist­nie­je’ w Koście­le. Pomi­mo więc, że więk­szość epi­sko­pa­lian od dłuż­sze­go cza­su opo­wia­da się za peł­ną inklu­zją osób homo­sek­su­al­nych w życie Kościo­ła, dopie­ro ta rezo­lu­cja sta­no­wi klu­czo­wy krok na dro­dze do sfor­ma­li­zo­wa­nia tego sta­no­wi­ska. Klu­czo­wy, ale nie ostat­ni, ponie­waż każ­da die­ce­zja może tę litur­gię wpro­wa­dzić lub nie. Istot­ne jest rów­nież to, że rezo­lu­cja gwa­ran­tu­je, iż żaden duchow­ny nie będzie zmu­sza­ny do pro­wa­dze­nia takich litur­gii, jeśli nie pozwa­la mu na to wła­sne prze­ko­na­nie. Mimo tego opi­nie na jej temat były podzie­lo­ne.

W Izbie Bisku­pów 111 człon­ków gło­so­wa­ło za jej przy­je­ciem, 41 było prze­ciw, a 3 wstrzy­ma­ło sie od gło­su. Roz­kład gło­sów w Izbie Depu­to­wa­nych był zde­cy­do­wa­nie bar­dziej jed­no­znacz­ny. 85 dele­ga­tów duchow­nych i 86 świec­kich opo­wie­dzia­ło się za litur­gią, prze­ciw było 22 księ­ży i 19 świec­kich, 10 osób wstrzy­ma­ło się od gło­su. Są to bez wąt­pie­nia więk­szo­ści zna­czą­ce, ale nie przy­tła­cza­ją­ce, zwłasz­cza jeśli cho­dzi o bisku­pów.

Dele­ga­ci z die­ce­zji Połu­dnio­wej Karo­li­ny w pro­te­ście prze­ciw­ko rezo­lu­cji w więk­szo­ści opu­ści­li salę obrad (choć jed­no­cze­snie, usta­mi jed­ne­go ze swo­ich przed­sta­wi­cie­li, pod­kre­sli­li, że “nie opusz­cza­ją Kościo­ła Epi­sko­pal­ne­go”). To, co dla jed­nych jest pro­fe­tycz­nym aktem świad­czą­cym o wier­no­ści zasa­dom Ewan­ge­lii, dla dru­gich sta­no­wi dowód na stop­nio­we odcho­dze­nie od tych zasad.

Jed­nak­że ta kon­tro­wer­syj­na decy­zja sta­no­wi­ła tyl­ko jed­ną z pra­wie 400 rezo­lu­cji roz­pa­trzo­nych przez Kon­wen­cję. Kościół ponow­nie wyra­ził wolę pozo­sta­wa­nia w dobrych rela­cjach do innych spo­łecz­no­ści two­rzą­cych Wspól­no­tę Angli­kań­ską, opo­wia­da­jąc się zara­zem prze­ciw­ko przy­ję­ciu tek­stu Przy­mie­rza Angli­kań­skie­go. Wie­le uwa­gi poświę­co­no przy­sto­so­wa­niu struk­tur kościel­nych do wyzwań XXI wie­ku. W ramach koniecz­nych oszczęd­no­ści zde­cy­do­wa­no, ze Kwa­te­ra Głów­na Kościo­ła, miesz­czą­ca się w dro­giej dziel­ni­cy Nowe­go Jor­ku, ma zostać sprze­da­na. Kon­wen­cja Gene­ral­na poświę­ci­ła row­nież uwa­gę sytu­acji mię­dzy­na­ro­do­wej. Kościół chce zwięk­szyc swo­je zaan­ga­żo­wa­nie na rzecz pojed­na­nia pomię­dzy Żyda­mi, chrze­ści­ja­na­mi i wzy­naw­ca­mi isla­mu na Bli­skim Wscho­dzie. Wezwa­no rów­nież do wypusz­cze­nia na wol­ność oby­wa­te­li Kuby wię­zio­nych w Sta­nach Zjed­no­czo­nych.

Były tak­że rezo­lu­cje, któ­re odrzu­co­no. I tak Kon­wen­cja Gene­ral­na potwier­dzi­ła, że w Koście­le Epi­sko­pal­nym do sakra­men­tu Eucha­ry­stii mogą przy­ste­po­wać jedy­nie oso­by ochrzczo­ne, nie przy­chy­la­jąc się do postu­la­tów zwo­len­ni­kow tzw. “Otwar­tej Komu­nii”.

Uwa­gę zwra­ca decy­zja o zin­ten­sy­fi­ko­wa­niu dzia­łań misyj­nych i pro­wa­dzą­cych do zakła­da­nia nowych wspól­not, a tak­że o two­rze­niu nowych form kościel­ne­go posłu­gi­wa­nia. Pod­kre­ślo­no przy tym prio­ry­te­to­wy cha­rak­ter tej sfe­ry w życiu Kościo­ła. Powsta­je pyta­nie czy dzię­ki temu Kościo­ło­wi uda się powstrzy­mać spa­dek licz­by człon­ków i czy zisz­czą się opty­mi­stycz­ne sło­wa pry­mas, ks. bp. Katha­ri­ne Jef­ferts Scho­ri, któ­ra, zwra­ca­jąc uwa­gę mię­dzy inny­mi na szcze­gól­nie duży udział ludzi mło­dych w Kon­wen­cji, żar­to­bli­wie “ostrze­ga­ła”: “Uwa­żaj swie­cie! Nad­cho­dzi­my!”.

Zobacz tak­że:

: : Ekumenizm.pl: Kra­jo­braz po Kon­wen­cji epi­sko­pa­lian z per­spek­ty­wy kato­li­ka

***

: : Ekumenizm.pl: Kon­wen­cja Gene­ral­na epi­sko­pa­lian

Ekumenizm.pl działa dzięki swoim Czytelnikom!
Portal ekumenizm.pl działa na zasadzie charytatywnej pracy naszej redakcji. Zachęcamy do wsparcia poprzez darowizny i Patronite.