Refleksyjny Synod u reformowanych

16 paź­dzier­ni­ka 2010 roku w Łodzi mia­ło miej­sce dru­gie w tym roku posie­dze­nie sesji zwy­czaj­nej Syno­du Kościo­ła ewan­ge­lic­ko-refor­mo­wa­ne­go w RP. Był to Synod inny niż zwy­kle, mniej sku­pio­ny na spra­wach orga­ni­za­cyj­nych Kościo­ła.

Uczest­ni­cy wysłu­cha­li refe­ra­tu dr. Krzysz­to­fa Doro­sza, dzien­ni­ka­rza i ese­isty, na temat wia­ry i wąt­pie­nia. Mów­ca w swo­im wystą­pie­niu zwró­cił uwa­gę na kil­ka aspek­tów oma­wia­ne­go zagad­nie­nia. Wska­zał na obec­ność pro­ble­mu w histo­rii, w tym w reflek­sji Augu­sty­na z Hip­po­ny oraz poszcze­gól­nych refor­ma­to­rów Kościo­ła zachod­nie­go, kry­zys wia­ry zwią­za­ny z Oświe­ce­niem i roz­kwi­tem nauk przy­rod­ni­czych, apo­te­ozę nauki i fia­sko scjen­ty­zmu oraz pró­by teo­lo­gów: P. Tili­cha i K. Bar­tha w prze­zwy­cię­ża­niu kry­zy­su wia­ry. Na sam koniec mów­ca spró­bo­wał z per­spek­ty­wy oso­bi­stej przed­sta­wić stra­te­gię mie­rze­nia się z wia­rą wąt­pią­cą. Pod­kre­ślił, że ożyw­cze dla sta­rych tre­ści wia­ry może być spo­tka­nie z inny­mi tra­dy­cja­mi reli­gij­ny­mi (z zastrze­że­niem, że spo­tka­nie nie ozna­cza tu syn­kre­ty­zmu reli­gij­ne­go), powrót do teo­lo­gii Ojców Kościo­ła, pogłę­bio­na lek­tu­ra Biblii (wraz z kry­tycz­nym odnie­sie­niem się do nie­do­sko­na­ło­ści prze­kła­dów) oraz tak poję­ta misty­ka chrze­ści­jań­ska, któ­ra otwie­ra się, czy też wyka­zu­je wraż­li­wość na obec­ność Boga w świecie.Po wystą­pie­niu w czte­rech gru­pach prze­pro­wa­dzo­no dys­ku­sje z udzia­łem wszyst­kich uczest­ni­ków Syno­du. Ich efek­ty przed­sta­wio­no w dru­giej czę­ści obrad. Lide­rzy grup dys­ku­syj­nych zwró­ci­li m. in. uwa­gę na rolę Kościo­ła dzi­siaj w towa­rzy­sze­niu czło­wie­ko­wi na dro­dze wia­ry, w tym na for­my udzie­la­nia wspar­cia w momen­tach kry­zy­su wia­ry, rów­nież w kon­tek­ście wycho­wa­nia młodzieży.Każdorazowa sesja Syno­du jest swo­istym świę­tem Kościo­ła refor­mo­wa­ne­go, któ­re­go wier­ni na co dzień żyją w dość znacz­nym roz­pro­sze­niu. Czę­sto wła­śnie Synod pozo­sta­je jedy­ną szan­są, by bez­po­śred­nio wymie­nić poglą­dy na wie­le spraw istot­nych dla całej spo­łecz­no­ści Kościel­nej. Paź­dzier­ni­ko­we­mu posie­dze­niu Syno­du przy­świe­cał cichy cel więk­szej inte­gra­cji repre­zen­tan­tów Kościo­ła oraz lep­sze­go pozna­nia swo­ich lokal­nych pro­ble­mów. Zde­rze­nie per­spek­tyw syno­da­łów z małych i więk­szych para­fii, kon­fron­ta­cje obaw i spo­so­bów radze­nia sobie z trud­nym tema­tem dusz­pa­ster­skim, jakim jest „wia­ra wąt­pią­ca”, oka­za­ły się być cie­ka­wym wskaź­ni­kiem w pro­ce­sie pozna­wa­nia sie­bie samych.Trzecie i ostat­nie w tym roku posie­dze­nie Syno­du odbę­dzie się 4 grud­nia w Zelo­wie (woj. łódz­kie).