Chamstwo spod znaku pseudotolerancji

Spo­tka­nie ma się odbyć 8 wrze­śnia w sie­dzi­bie lon­dyń­skiej poli­cji. Arcy­bi­skup Smith zapo­wie­dział, że chce poroz­ma­wiać z demon­stran­ta­mi i popro­sić ich, aby akcje pro­te­sta­cyj­ne orga­ni­zo­wa­li „z god­no­ścią i posza­no­wa­niem dla wier­nych, któ­rzy pra­gną powi­tać papie­ża.” San­der­son nie pozo­sta­wia jed­nak złu­dzeń: — Nie będzie­my mili dla papie­ża, ponie­waż nie zasłu­gu­je na to, aby być sza­no­wa­nym — uwa­ża.

Komen­tarz

Koł­tuń­stwo i tota­li­tar­ne posta­wy to dość sze­ro­ko roz­po­wszech­nio­ny spo­sób bycia ate­istycz­nych komi­sa­rzy ukry­wa­ją­cych się pod szyl­dem ‘huma­ni­stów’. Podob­nie jak kie­dyś funk­cjo­na­riu­sze Gesta­po i sta­li­now­scy kaci, decy­du­ją, kto zasłu­gu­je na respekt, a kto nie. Dziś odma­wia­ją sza­cun­ku 83-let­nie­mu Bisku­po­wi Rzy­mu. Kon­wul­syj­na wręcz nie­na­wiść ate­istycz­nych i lewac­kich zgru­po­wań, któ­re za punkt hono­ru posta­wi­ły sobie zakłó­ce­nie papie­skiej piel­grzym­ki i chrze­ści­jań­skiej modli­twy, spo­ty­ka się z pozy­tyw­nym odze­wem lewac­kiej mię­dzy­na­ro­dów­ki i to nie tyl­ko w Wiel­kiej Bry­ta­nii, ale wszę­dzie tam, gdzie kul­tu­ro­wa demen­cja i rak zapro­gra­mo­wa­ne­go tota­li­ta­ry­zmu opa­ko­wa­ny jest w postu­la­ty pozor­nie szla­chet­nych idei — to ten sam duch, któ­ry bał się papie­ża na Uni­wer­sy­te­cie La Sapien­za, to ten sam ruch, któ­ry poza obraź­li­wą pro­wo­ka­cją nie ma NIC do zapro­po­no­wa­nia prócz anar­chii i ducho­wej zagła­dy.

Ci, któ­rzy jak naj­go­rzej życzą Bene­dyk­to­wi XVI, ale też obec­no­ści chrze­ści­jań­stwa w Wiel­kiej Bry­ta­nii, Euro­pie i na świe­cie, wpi­su­ją się w dokład­nie ten sam nurt, w któ­rym znaj­du­ją się Tali­bo­wie, tudzież dżi­ha­dy­ści wszel­kiej maści – począw­szy od tych, któ­rzy demon­stra­cyj­nie chcą palić Koran, by sobie po pro­stu ulżyć, a skoń­czyw­szy na tych, któ­rzy uwa­ża­ją, że ich bóstwo wyma­ga od nich zarżnię­cia czło­wie­ka tępym nożem na oczach świa­ta.

Lewac­kie orga­ni­za­cje, któ­re nie mogą się docze­kać przy­jaz­du papie­ża, to po pro­stu tchó­rze nie­zdol­ni do pod­ję­cia roz­mo­wy, nie szu­ka­ją­cy rze­czo­we­go spo­ru, ale zady­my, auto­in­sce­ni­za­cji i destruk­cji. To ludzie ubo­dzy, któ­rzy nawet w swo­jej wal­ce z chrze­ści­jań­stwem i wte­dy kie­dy chcą powie­dzieć coś-dla-sie­bie-waż­ne­go się­ga­ją po język chrze­ści­jań­stwa, doko­nu­jąc jego znie­kształ­ce­nia tyl­ko po to, by obra­zić i spro­wo­ko­wać. Zaan­ga­żo­wa­li siły i środ­ki na anty­pa­pie­ską mani­fę, prę­żą musku­ły odgra­ża­jąc się bisku­po­wi zanim ten jesz­cze zdą­żył się z nimi spo­tkać.

Jed­nak te same sto­wa­rzy­sze­nia pokor­nie­ją, gdy nie cho­dzi o pro­test prze­ciw­ko zwierzch­ni­ko­wi Kościo­ła Rzym­sko­ka­to­lic­kie­go. Pokor­nie­ją wobec lokal­nych aja­tol­la­hów w swo­ich dziel­ni­cach i hrab­stwach, kapi­tu­lu­ją przed jaskra­wy­mi prze­ja­wa­mi islam­skiej eks­pan­sji, któ­ra nie dość, że łamie fun­da­men­tal­ne pra­wa czło­wie­ka, to jesz­cze w imię wol­no­ści sło­wa gło­si koniecz­ność znisz­cze­nia demo­kra­cji i zbom­bar­do­wa­nia Zacho­du. Wte­dy ate­usze-huma­ni­ści mil­czą i boją się, bo w koń­cu pseu­do­mul­ti­kul­tu­ra­lizm zobo­wią­zu­je, a tole­ran­cja to tole­ran­cja tyl­ko dla podob­nie myślą­cych i dla tych, któ­rzy uży­wa­ją maczet.