Ekumeniczne nadzieje na interkomunię

Bp Ken­ney, któ­ry spę­dził 37 lat w Szwe­cji, jest od wie­lu lat zaan­ga­żo­wa­ny w dia­log eku­me­nicz­ny, szcze­gól­nie mię­dzy lute­ra­na­mi a kato­li­ka­mi. W 2013 został powo­ła­ny przez Fran­cisz­ka na współ­prze­wod­ni­czą­ce­go mię­dzy­na­ro­do­wej komi­sji dia­lo­gu mię­dzy Świa­to­wą Fede­ra­cją Lute­rań­ską a Papie­ską Radą ds. Popie­ra­nia Jed­no­ści Chrze­ści­jan.

W wywia­dzie dla kato­lic­kie­go, opi­nio­twór­cze­go por­ta­lu crux.com, bp. Ken­ney wyra­ził opi­nię, że papie­ska podróż do Szwe­cji i udział w uro­czy­sto­ściach może sta­no­wić oka­zję dla stwo­rze­nia fun­da­men­tu dla inter­ko­mu­nii mię­dzy kato­li­ka­mi i lute­ra­na­mi.

Choć wie­le spor­nych kwe­stii pomię­dzy lute­ra­na­mi a kato­li­ka­mi zosta­ło — w dia­lo­gu eku­me­nicz­nym i w duchu wza­jem­ne­go sza­cun­ku — wyja­śnio­nych, cze­go nama­cal­ny dowód sta­no­wi doku­ment Od kon­flik­tu do komu­nii, to zagad­nie­nie inter­ko­mu­nii wciąż wzbu­dza kon­tro­wer­sję. I o ile lute­ra­nie nie widzą prze­szkód, aby przed­sta­wi­cie­le innych tra­dy­cji chrze­ści­jań­skich komu­ni­ko­wa­li wraz z nimi, to Kościół rzym­sko­ka­to­lic­ki co do zasa­dy nie pozwa­la na udzie­la­nie Komu­nii ewan­ge­li­kom, tłu­ma­cząc to bra­kiem jed­no­ści w dok­try­nie, w tym szcze­gól­nie rozu­mie­niem urzę­du duchow­ne­go.

Biskup Ken­ney uwa­ża, że racje dusz­pa­ster­skie, w szcze­gól­no­ści w odnie­sie­niu do mał­żeństw wyzna­nio­wo mie­sza­nych, mogą prze­ma­wiać za dopusz­cze­niem moż­li­wo­ści przyj­mo­wa­nia Komu­nii przez mał­żon­ka nie­ka­to­lic­kie­go w Koście­le rzym­sko­ka­to­lic­kim, bez koniecz­no­ści każ­do­ra­zo­we­go ubie­ga­nia się o zgo­dę. Czy Fran­ci­szek zde­cy­du­je się na wyko­na­nie takie­go gestu? Dziś trud­no prze­są­dzać, nie mniej pew­ną wska­zów­kę może sta­no­wić wypo­wiedź papie­ża, jaka mia­ła miej­sce pod­czas wizy­ty w koście­le lute­rań­skim w Rzy­mie, w listo­pa­dzie ubie­głe­go roku. Zapy­ta­ny przez lute­ran­kę, żonę kato­li­ka, co powin­na uczy­nić, aby móc przy­stę­po­wać do Komu­nii wraz ze swo­im mężem, pora­dził, aby „by wraz z mężem zasta­no­wi­ła się, jakie kon­se­kwen­cje mogą wycią­gnąć z tego, że — jak pisał św. Paweł — jest jeden Pan, jed­na wia­ra i jeden chrzest. — Roz­ma­wiaj­cie z Panem i idź­cie naprzód.”. Pozo­sta­wił zatem decy­zję jej sumie­niu.

Bp Ken­ney zwra­ca jed­nak uwa­gę na fakt, że nie ma jasno­ści, co do inten­cji tej wypo­wie­dzi , jako że on sam nigdy się do niej nie odniósł. Rów­no­cze­śnie nie nale­ży się spo­dzie­wać i nie ma też moż­li­wo­ści, aby dopusz­czo­na zosta­ła bez­wa­run­ko­wa inter­ko­mu­nia. Zda­niem Kenney’a jest na to jesz­cze za wcze­śnie.

Wyda­je się, że zmia­ny w kwe­stii inter­ko­mu­nii mogły­by nastą­pić mię­dzy angli­ka­na­mi a kato­li­ka­mi. Obec­nie obo­wią­zu­ją zasa­dy okre­ślo­ne w Dyrek­to­rium Eku­me­nicz­nym z 1993 r., któ­re dopusz­cza moż­li­wość udzie­la­nia Komu­nii angli­ka­nom w ści­śle okre­ślo­nych przy­pad­kach, w tym w nie­bez­pie­czeń­stwie śmier­ci. Abp Ber­nard Lon­gley, ordy­na­riusz archi­die­ce­zji Bir­ming­ham i prze­wod­ni­czą­cy Angli­kań­sko-Rzym­sko­ka­to­lic­kiej Komi­sji Mię­dzy­na­ro­do­wej, wyra­ził opi­nię, że bio­rąc pod uwa­gę postęp w dia­lo­gu eku­me­nicz­nym, pro­wa­dzo­ny od ponad 50 lat i fak­tycz­ne zbli­że­nie obu Kościo­łów, moż­li­we jest ponow­ne roz­wa­że­nie nie­któ­rych przy­pad­ków. Pod­kre­ślił jed­no­cze­śnie, że jest to jego pry­wat­na opi­nia, a nie sta­no­wi­sko Kościo­ła i nie jest w sta­nie prze­są­dzić, w jakim tem­pie ewen­tu­al­ne zmia­ny nastą­pią.

W podob­nym tonie wypo­wie­dział się rów­nież ks. Robert Byr­ne, sekre­tarz Depar­ta­men­tu Dia­lo­gu i Jed­no­ści Kon­fe­ren­cji Epi­sko­pa­tu Anglii. Bp Chri­sto­pher Hill, angli­kań­ski biskup Guild­ford, komen­tu­jąc wypo­wiedź Logley’a, zwró­cił uwa­gę na otwar­tą posta­wę Fran­cisz­ka, któ­ra może suge­ro­wać, że przy­szedł dogod­ny czas na zmia­ny.