Ech, Margot, Margot…

Nie­miec­kie, a za nimi pol­skie media poin­for­mo­wa­ły, że w sobot­nią noc patrol poli­cji w Hano­we­rze zatrzy­mał bp Mar­got Käßmann, zwierzch­nicz­kę Ewan­ge­lic­ko-Lute­rań­skie­go Kościo­ła Hano­we­ru i od nie­daw­na prze­wod­ni­czą­cą Rady Ewan­ge­lic­kie­go Kościo­ła Nie­miec (EKD), po tym jak prze­je­cha­ła skrzy­żo­wa­nie na czer­wo­nym świe­tle. Biskup Mar­got Käßmann mia­ła pro­mi­li alko­ho­lu we krwi. Poli­cja ode­bra­ła biskup­ce pra­wo jaz­dy. – Jestem prze­ra­żo­na sama sobą, że zro­bi­łam tak wiel­ki błąd, Bar­dzo tego żału­ję – cytu­je biskup­kę ofi­cjal­na stro­na jej Kościo­ła.

Nad spra­wą bp Mar­got Käßmann deba­tu­ją wewnętrz­ne gre­mia EKD. Odwo­ła­ne zosta­ły wszyst­kie publicz­ne wystą­pie­nia i spo­tka­nia biskup­ki. Już poja­wia­ją się pierw­sze ape­le o zło­że­nie wszyst­kich urzę­dów, włącz­nie z bisku­pim.

Komen­tarz

I w sumie co tu komen­to­wać. Głu­pio wyszło i nawet bar­dzo głu­pio. Biskup Käßmann jest naj­bar­dziej roz­po­zna­wa­ną twa­rzą nie­miec­kie­go ewan­ge­li­cy­zmu – jest aktyw­na we wszyst­kich deba­tach spo­łecz­nych, wkła­da przy­sło­wio­wy kij w mro­wi­sko, a w chwi­lach dra­ma­tycz­nych – jak pod­czas pogrze­bu bram­ka­rza naro­do­wej repre­zen­ta­cji Nie­miec, Rober­ta Enke – potra­fi­ła poru­szyć ser­ca milio­nów Niem­ców. Teraz poru­szy­ła nagłów­ki pierw­szych stron gazet i stron inter­ne­to­wych i to w spo­sób, któ­ry prze­ra­ził ją samą i zasmu­cił, napraw­dę głę­bo­ko zasmu­cił, jej współ­wy­znaw­ców, tak­że w Pol­sce.

Jak to bywa w takich przy­pad­kach „życz­li­wych” nie bra­ku­je. Nie zabrak­nie pew­nie też ludzi, żyją­cych na co dzień i od świę­ta Scha­den­freu­de. Jed­nak nie to jest w tej chwi­li naj­waż­niej­sze, podob­nie jak nie­waż­ne jest to, w jakich oko­licz­no­ściach doszło do całej sytu­acji. Mam nadzie­ję, że obok bp Käßmann znaj­dą się nie tyl­ko jej cór­ki, ale i życz­li­wi ludzie, któ­rzy jej oraz Kościo­ło­wi nie­miec­kie­mu pomo­gą wyjść z twa­rzą z tej bar­dzo nie­zręcz­nej sytu­acji, nie bez udzia­łu modli­twy – jak­kol­wiek to zabrzmi.

O spra­wie roz­ma­wia­łem przed chwi­lą z kil­ko­ma współ­wy­znaw­ca­mi. Naj­czę­ściej pada­ły sło­wa „jaka szko­da” – tak! Jaka szko­da! Wiel­ka szko­da, a nawet bar­dzo wiel­ka szko­da dla Kościo­ła. I też żal do bp Mar­got, któ­rej zabra­kło wyobraź­ni. Nie wiem jakie kon­se­kwen­cje bp Käßmann wycią­gnie z całe­go wyda­rze­nia, ale z pew­no­ścią prze­pro­si­ny i goto­wość do pod­po­rząd­ko­wa­nia się decy­zjom wymia­ru spra­wie­dli­wo­ści nie jest wystar­cza­ją­cą odpo­wie­dzią na szko­dy, jakie powsta­ły. Myślę, że jest wyj­ście z tej sytu­acji, któ­re jed­nak jesz­cze bar­dziej pozwo­li odczuć, jak wiel­ka szko­da się sta­ła przez głu­po­tę. Napraw­dę szko­da…

Dariusz Bruncz

:: Ekumenizm.pl: Pierw­sze reak­cje na wybryk biskup­ki