Głód dyskusji — konferencja o ordynacji kobiet w Kościele luterańskim

Przy­po­mnij­my: kon­fe­ren­cja odby­ła się z ini­cja­ty­wy Bisku­pa Kościo­ła Ewan­ge­lic­ko-Augs­bur­skie­go ks. Jerze­go Sam­ca. Zapre­zen­to­wa­no kwe­stię ordy­na­cji kobiet z per­spek­ty­wy biblij­nej, dogma­tycz­nej, histo­rycz­nej oraz prak­tycz­nej. Z przy­czyn nie­za­leż­nych od orga­ni­za­to­rów „wypadł” wątek eku­me­nicz­ny. Refe­ra­ty pro­fe­so­rów teo­lo­gii, kobiet zaan­ga­żo­wa­nych w pra­cę w Koście­le na róż­nych płasz­czy­znach, a tak­że głos prze­ciw­ni­ka ordy­na­cji kobiet potwier­dzi­ły, że dys­ku­sja na ten temat tak napraw­dę nigdy się nie odby­ła. Zresz­tą nie tyl­ko na ten temat.

Biskup Kościo­ła zapo­wie­dział powsta­nie stro­ny inter­ne­to­wej, na któ­rej oprócz mate­ria­łów kon­fe­ren­cyj­nych, znaj­dą się tek­sty zarów­no zwo­len­ni­ków, jak i prze­ciw­ni­ków ordy­na­cji kobiet, a tak­że forum dys­ku­syj­ne. Stro­na ma ruszyć w cią­gu paru tygo­dni, o czym poin­for­mu­je­my na ekumenizm.pl.

Wra­ca­jąc jed­nak do samej kon­fe­ren­cji – szcze­gó­ło­wa rela­cja znaj­du­je się na stro­nie cza­so­pi­sma Jed­no­ta (link) – war­to odno­to­wać kil­ka kwe­stii.

Kon­fe­ren­cja nie roz­wią­zu­je wszyst­kich pytań i wąt­pli­wo­ści. Ze wzglę­du na ogra­ni­cze­nia cza­so­we nie mogły wybrzmieć istot­ne teo­lo­gicz­ne fak­to­ry zagad­nie­nia. Nie­do­syt dys­ku­sji to dobra wia­do­mość, ale i jed­no­cze­śnie wyraź­ny sygnał dla władz Kościo­ła, że powszech­ne kapłań­stwo wie­rzą­cych nie może funk­cjo­no­wać jedy­nie w teo­rii, a jest klu­czo­wym ele­men­tem misji Kościo­ła zarów­no na zewnątrz, jak i wewnątrz. To bar­dzo dobrze, że roz­po­czął się dia­log, a będzie jesz­cze lepiej, jeśli będzie się on toczył w atmos­fe­rze wza­jem­ne­go sza­cun­ku, o co paro­krot­nie ape­lo­wał bp Jerzy Samiec.

Sła­bym punk­tem kon­fe­ren­cji byli przede wszyst­kim nie­obec­ni – szko­da, że wśród uczest­ni­ków spo­tka­nia była dość skrom­na ilość syno­da­łów. Poja­wi­ło się jedy­nie dwóch bisku­pów die­ce­zjal­nych, a szko­da, bo to wła­śnie bisku­pi postrze­ga­ni byli, a w nie­któ­rych śro­do­wi­skach nadal są, jako ci, któ­rzy z naj­więk­szym scep­ty­cy­zmem, czy wręcz nie­chę­cią odno­si­li się do ordy­na­cji kobiet.

Szko­da rów­nież, że zbyt sła­bo i mało mery­to­rycz­nie zabrzmiał głos prze­ciw­ni­ków ordy­na­cji kobiet – odium prze­ciw­ni­ka spa­dło nie­mal cał­ko­wi­cie na jed­ną oso­bę, co wobec dotych­cza­so­wych gło­so­wań Syno­du Kościo­ła tudzież opi­nii poja­wia­ją­cych się w prze­strze­ni kościel­nej jest cokol­wiek zasta­na­wia­ją­ce.

Pod­czas naj­bliż­szej (jesien­nej) sesji Syno­du we Wro­cła­wiu zło­żo­ny będzie wnio­sek w spra­wie ordy­na­cji kobiet, jed­nak klu­czo­we gło­so­wa­nie spo­dzie­wa­ne jest na wio­sen­ną sesję Syno­du w 2016 roku. Mam nadzie­ję, że do tego cza­su zagad­nie­nie ordy­na­cji kobiet – bez naci­sków ze stro­ny sio­strza­nych Kościo­łów lute­rań­skich z zagra­ni­cy, a tym bar­dziej bez jakiej­kol­wiek pre­sji i ostrze­żeń ze stro­ny part­ne­rów eku­me­nicz­nych w kra­ju – będzie głę­bo­ko prze­dys­ku­to­wa­nym, prze­ana­li­zo­wa­nym i prze­mo­dlo­nym tema­tem w całym Koście­le – nie tyl­ko w War­sza­wie czy w die­ce­zji cie­szyń­skiej, ale napraw­dę we wszyst­kich para­fiach. Dla Kościo­ła, któ­ry słusz­nie szczy­ci się teo­lo­gią powszech­ne­go kapłań­stwa wszyst­kich ochrzczo­nych, będzie to waż­na pró­ba – w jed­na­ko­wy spo­sób dla dusz­pa­ste­rzy oraz zbo­row­ni­ków.

» Ekumenizm.pl: Eku­me­nicz­ne aspek­ty ordy­na­cji kobiet

» Ekumenizm.pl: Lute­ra­nie podej­mu­ją temat ordy­na­cji kobiet