Kto po Benedykcie? — moja odpowiedź

W kon­tek­ście trwa­ją­cych zakła­dów o to, kto będzie następ­cą Bene­dyk­ta XVI oraz licz­nych reflek­sji „spe­cja­li­stów” na temat przy­szłe­go Bisku­pa Rzy­mu pozwa­lam sobie na wła­sną reflek­sję: Biskup Rzy­mu ma stać na stra­ży wia­ry kato­lic­kiej. Tego od nie­go ocze­ku­ją teo­lo­dzy, wier­ni i sam Bóg.

Prze­glą­dam w ostat­nich dniach licz­ne pisma chrze­ści­jań­skie oraz tek­sty auto­rów, któ­rzy przez sam wydźwięk swo­ich komen­ta­rzy wyraź­nie iden­ty­fi­ku­ją się z wia­rą kato­lic­ką. Powra­ca tu i tam rzym­ska mega­lo­ma­nia, hym­ny pochwal­ne na cześć wybit­nych papie­ży i jak nie­do­ści­gnio­ny­mi byli wzo­ra­mi. Daje o sobie znać histo­rio­zo­fia, wedle któ­rej Kościół jest pięk­nym okrę­tem praw­dy i pięk­na na morzu cha­osu, i moral­ne­go zepsu­cia. Śro­do­we kaza­nie Bene­dyk­ta XVI uka­zu­je jed­nak, czym jest Kościół. Jest to prze­strzeń prze­mia­ny, poku­ty, spo­tka­nia z Chry­stu­sem. W gestii Bisku­pa Rzy­mu leży spra­wić, by tą wła­śnie prze­strze­nią był Kościół – nie tyl­ko w cza­sie postu.

Już wkrót­ce będzie­my świad­ka­mi wiel­kie­go show. Papież będzie abdy­ko­wał, zabrzmią hym­ny, teo­lo­dzy-poeci będą snuć baj­ki o wspa­nia­ło­ści histo­rii Kościo­ła, robić porów­na­nia, wróż­ki będą doko­ny­wa­ły ana­lo­gii, a nume­ro­lo­dzy i astro­lo­dzy po wybo­rze nowe­go papie­ża będą wie­ścić przy­szłość tego wiel­kie­go impe­rium, jakim jest Kościół rzym­sko­ka­to­lic­ki. I z pew­no­ścią umknie nam, a pra­wie na pew­no znik­nie za chmu­ra­mi mitów, pro­sta świa­do­mość czym jest Kościół kato­lic­ki i kim jest (ma być) jego nowy ziem­ski zwierzch­nik. W zapo­mnie­nie odej­dzie fakt, że Biskup Rzy­mu jest straż­ni­kiem wia­ry kato­lic­kiej i że wia­ra ta to nie wiel­kość, wspa­nia­łość, cudow­ne dzie­je, blichtr i splen­dor katedr, lecz przy­lgnię­cie do Jezu­sa z Naza­re­tu – wia­ra kato­lic­ka nie jest niczym wię­cej i na stra­ży takiej wia­ry stoi Biskup Rzy­mu.

Ufam, ze następ­ny papież o tym przy­po­mni.