Modlitwy o jedność chrześcijan — czy to ma sens?

Mię­dzy dniem wspo­mnie­nia świę­te­go Pio­tra (18 stycz­nia) a dniem upa­mięt­nia­ją­cym nawró­ce­nie świę­te­go Paw­ła (25 stycz­nia) jak co roku trwa tydzień modlitw o jed­ność chrze­ści­jan. Podzia­ły wśród chrze­ści­jan zaczę­ły się jesz­cze za życia dwóch apo­sto­łów “patro­nu­ją­cych” modli­twom o jed­ność.

Wyznaw­cy Chry­stu­sa mie­li róż­ne zda­nia na temat: sto­sun­ku do prze­pi­sów pra­wa żydow­skie­go, inter­pre­ta­cji słów Pisma świę­te­go, obcho­dze­nia świąt, prze­strze­ga­nia postów, przyj­mo­wa­nia bądź nie posta­no­wień sobo­rów, inter­pre­ta­cji tych­że posta­no­wień sobo­rów, uzna­wa­nia sakra­men­tów czy wresz­cie w ostat­nim cza­sie też spraw z zakre­su moral­no­ści oby­cza­jo­wej. Zapew­ne też spo­so­bów rozu­mie­nia jed­no­ści jest tak wie­le jak wie­le róż­nych podzia­łów. Moż­na spy­tać czy wobec tego wszyst­kie­go modli­twy o jed­ność, czy orga­ni­zo­wa­nie “festi­wa­lu eku­me­nicz­ne­go”, na któ­ry zazwy­czaj przy­cho­dzą te same oso­by ma sens? Nie znam odpo­wie­dzi na to pyta­nie, ale wiem, że nie­obo­jęt­nych na dzie­dzic­two chrze­ści­jan róż­nych wspól­not łączy wię­cej niż z oso­ba­mi for­mal­nie z tego same­go Kościo­ła. Dopó­ki poświę­ca­my czas, by przyjść do jakie­go­kol­wiek kościo­ła i dowie­dzieć się cze­goś nowe­go nawet o swo­im wyzna­niu jest nadzie­ja, że Syn Czło­wie­czy znaj­dzie wia­rę na zie­mi, gdy przyj­dzie.

A spo­tka­nie z oso­bą, któ­ra jest w sta­nie wie­le powie­dzieć o swo­jej tra­dy­cji reli­gij­nej może być impul­sem do zain­te­re­so­wa­nia się wła­sną — tak by móc odpo­wie­dzieć w co się wie­rzy nie tyl­ko cytu­jąc bez głęb­sze­go namy­słu cre­do nicej­sko-kon­stan­ty­no­po­li­tań­skie. Dla niżej pod­pi­sa­nej np. inspi­ra­cją do więk­sze­go zain­te­re­so­wa­nia wła­sną reli­gią była pre­zbi­te­rian­ka — boha­ter­ka książ­ki Lucy Maud Mont­go­me­ry.