Nic się nie stało?

Wczo­raj spod let­niej rezy­den­cji papie­skiej w Castel Gan­dol­fo rów­no o godzi­nie 20 odma­sze­ro­wa­li gwar­dzi­ści z Gwar­dii Szwaj­car­skiej co moż­na było zoba­czyć w wie­lu trans­mi­sjach tele­wi­zyj­nych. Roz­po­czął się czas eme­ry­tu­ry Bene­dyk­ta XVI — już nie papie­ża spra­wu­ją­ce­go urząd. Tak zwy­czaj­nie zosta­ły zamknię­te drzwi. W War­sza­wie za okna­mi nie biły dzwo­ny, któ­rych dźwięk przy­pra­wiał o dresz­cze pra­wie osiem lat temu.

Przez czas od ogło­sze­nia decy­zji Bene­dyk­ta XVI o abdy­ka­cji wier­ni w zasa­dzie pozo­sta­wie­ni zosta­li sami z prze­my­śle­nia­mi na temat tego nowe­go okre­su sede vacan­te i papie­skiej eme­ry­tu­ry. Oczy­wi­ście ten i ów biskup wypo­wie­dział się w mediach na temat zło­że­nia rezy­gna­cji przez papie­ża (oczy­wi­ście afir­ma­tyw­nie), ale gdy­by jakiś kato­lik nie czy­tał pra­sy, nie oglą­dał tele­wi­zji, nie słu­chał radia mógł­by się nie dowie­dzieć, że coś się zmie­ni­ło. W moim koście­le para­fial­nym jedy­na wzmian­ka jaka padła na ten temat to, że w czwar­tek o godzi­nie 20 w kate­drze będzie odpra­wia­na msza dzięk­czyn­na za pon­ty­fi­kat papie­ża Bene­dyk­ta XVI. Żad­ne­go listu od bisku­pa, żad­ne­go wyja­śnie­nia od pro­bosz­cza. W zasa­dzie wier­ni zosta­li pozo­sta­wie­ni sami sobie, jak­by nic się sta­ło. Jest papież — ciesz­my się, nie ma papie­ża — ciesz­my się. Będzie papież eme­ryt i nowy papież — ciesz­my się.

Napraw­dę nic się nie zmie­nia czy papie­żem jest Polak Karol Woj­ty­ła, czy Nie­miec Józef Rat­zin­ger, czy papież umie­ra czy odcho­dzi na eme­ry­tu­rę? A tu nawet w mediach kato­lic­kich nie było audy­cji, któ­re zdez­o­rien­to­wa­nych wier­nych mogły­by jakoś bar­dziej oswo­ić z tą sytu­acją. A może rze­czy­wi­ście nic się nie sta­ło i kato­li­cy żyją dniem codzien­nym a to co się wyda­rza w Waty­ka­nie nie obcho­dzi ich bar­dziej niż to kto jest pre­zy­den­tem w Tune­zji czy Egip­cie? Może to tyl­ko temat medial­ny a nie spo­łecz­ny — nawet w spo­łecz­no­ściach z kato­lic­ką więk­szo­ścią. I może to dobrze, że o tym nie roz­ma­wia­my.