Rzeczpospolita rozmieniona na drobne

Pol­ska ma wresz­cie praw­dzi­we­go, spor­to­we­go boha­te­ra naro­do­we­go namasz­czo­ne­go przez Jaku­ba Kowal­skie­go, publi­cy­stę dzien­ni­ka ‘Rzecz­po­spo­li­tej’. Pola­ka-kato­li­ka z krwi i kości. Małysz – mało cha­ry­zma­tycz­ny jak na lute­ra­ni­na przy­sta­ło – nie nada­wał się na pie­de­stał, mimo że Pol­ska pęka­ła z dumy, gdy zdo­by­wał kolej­ne tro­fea. Cie­szy­li się chy­ba wszy­scy, ale nie publi­cy­sta Rzecz­po­spo­li­tej i chy­ba kie­row­nic­two gaze­ty, któ­ra wydru­ko­wa­ła reflek­sje żur­na­li­sty o rela­cjach spor­tu i reli­gii.

Wła­ści­wie nie ma co komen­to­wać, bo ten tekst oskar­ża się sam. Grzęź­nie pod cię­ża­rem uprosz­czeń i tan­de­ciar­skie­go zachwy­tu, któ­ry – co szcze­gól­nie nie­po­ko­ją­ce – pozba­wia reli­gij­ność, tak­że tą w mniej lub bar­dziej sub­tel­ny spo­sób demon­stro­wa­ną, jej cza­ru i wysta­wia ją na pośmie­wi­sko. Wypłu­czyn nie war­to komen­to­wać, jed­nak war­to ze zdu­mie­niem zapy­tać, czy ‘Rzecz­po­spo­li­ta’ zro­bi­ła sobie wol­ne od zdro­we­go roz­sąd­ku, ser­wu­jąc czy­tel­ni­kom pseu­do­apo­lo­ge­tycz­ną szmi­rę w smo­leń­skim sosie. Szko­da Smo­leń­ska, a przede wszyst­kim wia­ry z taki­mi obroń­ca­mi.

Dariusz Bruncz

(nie)charyzmatyczny lute­ra­nin

: : Pismo er: Lutra uczło­wie­czyć