Triumf kustoszy dr. Mengele

Ali­cja Tysiąc wygra­ła w pierw­szej instan­cji z archi­die­ce­zją kato­wic­ką Kościo­ła Rzym­sko­ka­to­lic­kie­go oraz redak­cją „Gościa Nie­dziel­ne­go”. Sąd uznał pra­wo chrze­ści­jan do nazy­wa­nia abor­cji zabi­ja­niem, ale jed­no­cze­śnie odmó­wił pra­wa do okre­śla­nia kon­kret­ne­go przy­pad­ku abor­cji mor­der­stwem. Jed­no­cze­śnie ska­zał „Gościa Nie­dziel­ne­go” za pro­pa­go­wa­nie języ­ka nie­na­wi­ści za rze­ko­me porów­na­nie Ali­cji Tysiąc do nazi­stow­skich zbrod­nia­rzy.

Histe­rycz­ne obu­rze­nie pod­nio­sło się w mediach po tym, jak Tomasz Ter­li­kow­ski, redak­tor naczel­ny ekumenizm.pl, powie­dział w pro­gra­mie publi­cy­stycz­nym TVN 24, że nie ma róż­ni­cy mię­dzy abor­cyj­nym pro­pa­gan­dzi­sta­mi a nazi­stow­ski­mi pro­pa­gan­dzi­sta­mi. I przy­zna­ję mu rację – jeśli ktoś uwa­ża nie­na­ro­dzo­ne dziec­ko za rzecz, nie-czło­wie­ka, za kawa­łek tkan­ki, któ­rą moż­na pociąć i wydłu­bać, to wów­czas oso­by mówią­ce o tym czy­nie jako o zabie­gu medycz­nym sta­ją się kusto­sza­mi ducha „dok­to­ra” Men­ge­le, dla któ­re­go doświad­cze­nia na Żydach, nie­peł­no­spraw­nych, oso­bach cho­rych psy­chicz­nie, abor­cje­by­ły niczym wię­cej jak pra­cą z mate­ria­łem ludz­kim. W koń­cu to on i cały zbrod­ni­czy reżim decy­do­wał, od kie­dy i kto jest czło­wie­kiem. Prze­sa­dzam? Zapra­szam na YouTu­be.

Wyrok kato­wic­kie­go sądu jest czymś wię­cej niż tyl­ko kon­glo­me­ra­tem absur­dal­nych idei. Poka­zu­je, że nisz­cze­nie wol­no­ści sło­wa i dys­kre­dy­to­wa­nie osób, bro­nią­cych fun­da­men­tal­ne­go pra­wa do życia, sta­je się upra­wo­moc­nio­nym i chro­nio­nym spo­so­bem na życie, któ­re­go celem jest likwi­do­wa­nie życia. W ten absurd wpi­su­je się ckli­we współ­czu­cie prze­wod­ni­czą­ce­go SLD, tyra­da femi­ni­stycz­nych kon­wen­ty­kli i radość pani Ali­cji Tysiąc – radość z cze­go? Z wygra­nej? Kolej­ne­go odszko­do­wa­nia? Ponu­ra ta radość i triumf.

Orze­cze­nie sądu pró­bu­je nie tyl­ko zamknąć usta ks. Mar­ko­wi Gan­car­czy­ko­wi, ale i naka­zu­je prze­pra­szać za to, cze­go ani on, ani jego tygo­dnik nie napi­sał. Oka­zu­je się nagle, że nazy­wa­nie rze­czy po imie­niu może gro­zić para­gra­fem, szcze­gól­nie w przy­pad­ku zabi­cia kon­kret­ne­go dziec­ka. Oka­zu­je się rów­nież, że wygła­sza­nie opi­nii sta­je się coraz bar­dziej pro­ble­ma­tycz­ne. Kie­dyś zdzi­wi­ło­by mnie, że ci, któ­rzy tole­ran­cję wypi­su­ją na sztan­da­rach wybor­czych, mówią o wol­no­ści (ostat­nio głów­nie o wol­no­ści do zabi­ja­nia nie­na­ro­dzo­nych i umie­ra­ją­cych) wystę­pu­ją prze­ciw­ko jej ogra­ni­cze­niu – po wyro­ku ws. Ali­cji Tysiąc nicze­mu już się nie dzi­wię – może tyl­ko temu, że nie gdzie indziej, a wła­śnie w Pol­sce moż­li­we było wyho­do­wa­nie pro-abor­cyj­nych cele­bry­tów. Kato­wic­ki sąd, a wcze­śniej ten w Stras­bur­gu, zale­ga­li­zo­wał nową pro­fe­sję nad Wisłą – abor­cjo­lo­gów.

Redak­to­ro­wi Naczel­ne­mu i Redak­cji „Gościa Nie­dziel­ne­go” życzę sił i wytrwa­ło­ści, wie­rząc, że moje życze­nia podzie­la wie­lu.

:: Ekumenizm.pl: “Gość Nie­dziel­ny” musi prze­pro­sić Ali­cję Tysiąc