Watykan potępia zapłodnienie in vitro

Spór praw­ny w spra­wie zapłod­nie­nia in vitro, któ­ry miał być do zaak­cep­to­wa­nia przez Kościół, został osta­tecz­nie pogrze­ba­ny przez Instruk­cję Kon­gre­ga­cji Nauki Wia­ry “Digni­tas per­so­nae”. Zapi­sy tego doku­men­tu oce­nia­ją jed­no­znacz­nie nega­tyw­nie pomy­sły, któ­re w pro­jek­cie nowej usta­wy bio­etycz­nej mia­ły być wyj­ściem naprze­ciw postu­la­tom Kościo­ła. 

Cho­dzi przede wszyst­kim o pro­jekt wpro­wa­dze­nia do pol­skie­go pra­wa moż­li­wo­ści adop­cji embrio­nów, ogra­ni­cze­nia pro­ce­dur in vitro tyl­ko do zabie­gów doko­ny­wa­nych za pomo­cą mate­ria­łu gene­tycz­ne­go rodzi­ców oraz zgo­dy wyłącz­nie na zamra­ża­nie owocytów.Odrzucenie wszyst­kich — okre­śla­nych kom­pro­mi­so­wy­mi — pomy­słów na praw­ną ochro­nę zarod­ków nie wyni­ka z jakie­goś fun­da­men­ta­li­zmu moral­ne­go Kościo­ła. Jest ono spo­wo­do­wa­ne szer­szą oce­ną moral­ną całe­go pro­ce­su sztucz­ne­go zapłod­nie­nia. Uzna­nie go za nie­mo­ral­ny opie­ra się w waty­kań­skiej instruk­cji na fak­cie, że łamie on trzy fun­da­men­tal­ne zasa­dy moral­ne. Po pierw­sze przy­czy­nia się do likwi­da­cji życia ludz­kie­go poprzez pro­duk­cję, zamra­ża­nie i nisz­cze­nie ludz­kich zarod­ków; po dru­gie nie sza­nu­je pra­wa mał­żon­ków do bycia rodzi­ca­mi “wyłącz­nie dzię­ki sobie” ; i po trze­cie wresz­cie kwe­stio­nu­je “spe­cy­ficz­nie ludz­kie war­to­ści płcio­wo­ści, któ­re wyma­ga­ją, by prze­ka­za­nie życia oso­bie nastą­pi­ło jako owoc wła­ści­we­go aktu mał­żeń­skie­go”. I z tych zasad wypro­wa­dzo­ne zosta­je potę­pie­nie nie tyl­ko nisz­cze­nia zarod­ków czy uni­ka­nia zapłod­nień hete­ro­ge­nicz­nych (na unik­nię­ciu cze­go sku­pia się pro­jekt Gowi­na), ale rów­nież cza­so­we­go zamra­ża­nia zarod­ków (uzna­ne za “nie do pogo­dze­nia z sza­cun­kiem należ­nym embrio­nom ludz­kim”), prze­ka­zy­wa­nia nad­licz­bo­wych czy nie­im­plan­to­wa­nych kobie­tom zarod­ków parom bez­płod­nym. Kon­tro­wer­syj­na moral­nie (mimo szla­chet­nych inten­cji rato­wa­nia życia, ale z innych powo­dów etycz­nych) jest tak­że, zda­niem Kon­gre­ga­cji Nauki Wia­ry, pro­po­zy­cja adop­cji embrio­nów czy zamra­ża­nia owo­cy­tów (tu przy­czy­ną jest zła inten­cja dzia­ła­nia, któ­re­go celem jest “pro­duk­cja dzie­ci”). Tak sfor­mu­ło­wa­ne zapi­sy instruk­cji jed­no­znacz­nie poka­zu­ją, że dla kato­li­ków (a taką dekla­ra­cję wyzna­nio­wą skła­da zde­cy­do­wa­na więk­szość pol­skich par­la­men­ta­rzy­stów) jedy­nym akcep­to­wal­nym z moral­ne­go punk­tu widze­nia roz­wią­za­niem praw­nym jest cał­ko­wi­ty zakaz pro­ce­dur zapłod­nie­nia in vitro. Auto­rzy instruk­cji wzy­wa­ją prze­cież na koń­cu, by “wier­ni ze wszyst­kich sił sta­ra­li się sze­rzyć nową kul­tu­rę życia, przyj­mu­jąc treść tej instruk­cji z reli­gij­nym przy­zwo­le­niem swe­go ducha”. Poli­ty­cy, któ­rzy chcą zatem poważ­nie trak­to­wać swo­ją wia­rę, powin­ni opo­wie­dzieć się za roz­wią­za­nia­mi w peł­ni akcep­to­wal­ny­mi przez Kościół. A ten nie pozo­sta­wia wie­le miej­sca na kom­pro­mis. 

Cały tekst w naj­now­szym nume­rze dzien­ni­ka “Pol­ska”