“Nasz Dziennik” kłamie!

Wczo­raj infor­mo­wa­li­śmy o śmier­ci pre­zy­den­ta Johan­ne­sa Raua, byłe­go pre­zy­den­ta RFN, zasłu­żo­ne­go dla pojed­na­nia pol­sko-nie­miec­kie­go oraz żydow­sko-nie­miec­kie­go. Przed­sta­wi­cie­le Kościo­łów ewan­ge­lic­kich i Kościo­ła rzym­sko­ka­to­lic­kie­go wyra­zi­li smu­tek na wieść o śmier­ci pre­zy­den­ta Raua. Hie­rar­cho­wie rzym­sko­ka­to­lic­cy, w tym kar­dy­nał Karl Leh­mann, prze­wod­ni­czą­cy nie­miec­kie­go epi­sko­pa­tu oraz kar­dy­nał Joachim Meisner, metro­po­li­ta koloń­ski, pod­kre­śli­li zgod­nie, że pre­zy­dent Rau, któ­ry był wyzna­nia ewan­ge­lic­kie­go, nigdy nie ukry­wał swo­je­go przy­wią­za­nia do wia­ry chrze­ści­jań­skiej, a w życiu poli­tycz­nym kie­ro­wał się ewan­ge­licz­ny­mi war­to­ścia­mi. Tym­cza­sem “Nasz Dzien­nik” powią­za­ny z Radiem Mary­ja o. Tade­usza Rydzy­ka, opu­bli­ko­wał not­kę o śmier­ci Raua, w któ­rej stwier­dził, że Zmar­ły “dał się poznać jako zde­kla­ro­wa­ny ate­ista”.

Byłe­go pre­zy­den­ta wspo­mi­na­ją wszy­scy. Szcze­gól­ny powód do żało­by ma Ewan­ge­lic­ki Kościół Nad­re­nii, do któ­re­go nale­żał Rau i w któ­rym przez pra­wie 35 lat był człon­kiem syno­du kra­jo­we­go. Chrze­ści­jań­skie życie Raua pod­kre­ślił w spe­cjal­nym oświad­cze­niu abp Hans-Josef Bec­ker, zwierzch­nik rzym­sko­ka­to­lic­kiej Archi­die­ce­zji Pader­born, z któ­rą Rau współ­pra­co­wał przez 20 lat jako pre­mier rzą­du Pół­noc­nej Nad­re­nii-West­fa­lii.

Pre­zy­dent Rau był świec­kim kazno­dzie­ją, któ­re nie raz sta­wał na ambo­nie, pro­wa­dził roz­wa­ża­nia biblij­ne w para­fii oraz pod­czas eku­me­nicz­nych i ewan­ge­lic­kich spo­tkań. Nigdy nie ukry­wał tego, że jest chrze­ści­ja­ni­nem, dążył do pojed­na­nia mię­dzy podzie­lo­ny­mi chrze­ści­ja­na­mi, mię­dzy chrze­ści­ja­na­mi i Żyda­mi, a tak­że w moc­no podzie­lo­nym spo­łe­czeń­stwie nie­miec­kim po zjed­no­cze­niu kra­ju. Do histo­rii prze­szły sło­wa Raua, będą­ce jego pro­gra­mem poli­tycz­nym, ale i życio­wą dewi­zą: Ver­söh­nen statt spal­ten (Pojed­na­nie zamiast dzie­le­nia).

Wszyst­kie te fak­ty nie prze­szka­dza­ją jed­nak “Nasze­mu Dzien­ni­ko­wi” w roz­po­wszech­nia­niu kłam­stwa i demon­stro­wa­niu bra­ku sza­cun­ku wobec oso­by zasłu­żo­nej dla jed­no­ści ducho­wej Euro­py. Rau nale­żał do tych chrze­ści­jan, któ­rzy uwa­ża­ją, że obec­ność Boga w Euro­pie jest abso­lut­nie koniecz­na. Stać się to musi nie na dro­dze praw­nych regu­la­cji w for­mie inwo­ka­cji w Kon­sty­tu­cji Euro­pej­skiej, ale poprzez modli­twę i codzien­ną pra­cę Kościo­łów na rzecz bar­dziej chrze­ści­jań­skiej Euro­py w rodzi­nach, miej­scu pra­cy, całym spo­łe­czeń­stwie. Tym­cza­sem “Nasz Dzien­nik” zna­ny z nie­god­ne­go języ­ka suge­ru­je, że sło­wa Raua, mówią­ce o tym, że Euro­pa nie potrze­bu­je para­so­la Kościo­łów nale­ży rozu­mieć jako Euro­pę bez Boga. Jeśli tak jest, to „Nasz Dzien­nik”, Radio Mary­ja oraz Tele­wi­zja Trwam powin­ny ogło­sić papie­ża Bene­dyk­ta XVI here­ty­kiem i przy­łą­czyć się do sede­wa­kan­ty­stów.

W ency­kli­ce Deus Cari­tas Est papież jasno naucza: “Do pod­sta­wo­wej struk­tu­ry chrze­ści­jań­stwa nale­ży roz­róż­nie­nie tego, co nale­ży do Ceza­ra, od tego, co nale­ży do Boga (por. Mt 22, 21), to zna­czy roz­róż­nie­nie pomię­dzy pań­stwem i Kościo­łem, albo, jak mówi Sobór Waty­kań­ski II, auto­no­mia rze­czy­wi­sto­ści docze­snych. Pań­stwo nie może narzu­cać reli­gii, ale musi zagwa­ran­to­wać jej wol­ność i pokój pomię­dzy wyznaw­ca­mi róż­no­ra­kich reli­gii; Kościół jako spo­łecz­ny wyraz wia­ry chrze­ści­jań­skiej, ze swej stro­ny, ma swo­ją nie­za­leż­ność i na bazie wia­ry żyje w for­mie wspól­no­to­wej, któ­rą pań­stwo powin­no respek­to­wać. Obie sfe­ry są roz­dzie­lo­ne, ale pozo­sta­ją zawsze we wza­jem­nej rela­cji.”

Nasz Dzien­nik kul­ty­wu­je małość, język oskar­żeń i bra­ku ele­men­tar­ne­go sza­cun­ku dla tych, któ­rzy myślą ina­czej niż jego funk­cjo­na­riu­sze. Otwar­cie kła­mie i w anty­ewan­ge­licz­ny spo­sób wyro­ku­je o wie­rze lub jej bra­ku.

Foto: irancartoon.com