27 milionów niewolników w pełni XXI wieku

Han­del isto­ta­mi ludz­ki­mi, dzie­ci zmu­sza­ne do cięż­kich prac, przy­mu­sza­nie do zawar­cia mał­żeń­stwa, to tyl­ko nie­któ­re for­my nowo­cze­sne­go nie­wol­nic­twa, na któ­re zwra­ca uwa­gę ONZ.

Wyglą­da to na ana­chro­nicz­ną wal­kę, ale nie­ste­ty, tak nie jest. Pomi­mo tego, że więk­szość kra­jów znio­sło już nie­wol­nic­two bar­dzo daw­no temu, a sama prak­ty­ka nie­wol­nic­twa zosta­ła potę­pio­na na pozio­mie mię­dzy­na­ro­do­wym, np. za pośred­nic­twem Listu Praw Czło­wie­ka ONZ z 1948 r., przy­pusz­cza się, że w chwi­li obec­nej na świe­cie żyje w warun­kach nie­wol­ni­czych oko­ło 27 milio­nów osób. Aby na ten fakt zwró­cić uwa­gę świa­ta, ONZ wybra­ło dzień 23 sierp­nia jako „ Mię­dzy­na­ro­do­wy Dzień wspo­mnie­nia o han­dlu nie­wol­ni­ka­mi i jego znie­sie­niu”.

W Suda­nie chrze­ści­ja­nie i ani­mi­ści z połu­dnia kra­ju do dzi­siaj są ofia­ra­mi przy­by­wa­ją­cych z pół­no­cy arab­skich łow­ców nie­wol­ni­ków. W XXI wie­ku ist­nie­je jed­nak wie­le innych wize­run­ków nie­wol­nic­twa. Zgod­nie z wyli­cze­nia­mi UNESCO oko­ło milio­na dwu­stu tysię­cy dzie­ci i nasto­lat­ków wpa­da każ­de­go roku w ręce han­dla­rzy isto­ta­mi ludz­ki­mi.

Dzi­siej­si nie­wol­ni­cy wyko­nu­ją przy­mu­so­we pra­ce w Chi­nach lub szu­ka­ją dia­men­tów w Sier­ra Leona. Naj­bar­dziej bez­bron­ne, jak zwy­kle, są dzie­ci, rekru­to­wa­ne, aby słu­żyć za mię­so armat­nie w Ugan­dzie lub zmu­sza­ne są do prak­ty­ko­wa­nia pro­sty­tu­cji na Fili­pi­nach. Licz­by poda­ne przez mię­dzy­na­ro­do­we orga­ni­za­cje poda­ją, że w 2002 roku 245 milio­nów nie­let­nich zosta­ło nie­le­gal­nie zmu­szo­nych do pra­cy.

Ist­nie­ją inne, bar­dziej sub­tel­ne for­my nie­wol­nic­twa, wca­le nie mniej okrut­ne i ubli­ża­ją­ce. Jed­na z nich wystę­pu­je rów­nież w Niem­czech, gdzie ist­nie­ją męż­czyź­ni poszu­ku­ją­cy żon w dale­kich kra­jach, cza­sem wręcz z dostar­czo­ne­go im kata­lo­gu. W prak­ty­ce kupu­ją kobie­tę, aby spro­wa­dzić ją do swo­je­go domu, na teren Nie­miec. W więk­szo­ści przy­pad­ków tego typu zwią­zek nie koń­czy się rela­cją miło­ści. Set­ki kobiet koń­czą pod­po­rząd­ko­wa­ne Niem­com, w kra­ju, któ­re­go języ­ka zazwy­czaj nie zna­ją, cał­ko­wi­cie zależ­ne od swo­ich mężów, któ­rzy cza­sem je biją i zamy­ka­ją.

Orga­ni­za­cja Sol­wo­di (Soli­da­ri­ty with Women in Distress) posia­da całą sieć biur i miesz­kań, gdzie ofia­ru­je takim kobie­tom doradz­two i ochro­nę. Ofia­ru­ją im rów­nież kre­dy­ty, aby mogły same zadbać o sie­bie i zbu­do­wać eko­no­micz­ną pod­sta­wę do prze­ży­cia czy to w Niem­czech, czy też w kra­jach ich pocho­dze­nia. Każ­de­go roku orga­ni­za­cja poma­ga oko­ło 600 takim kobie­tom pocho­dzą­cym z ponad 80 naj­róż­niej­szych kra­jów. Jest to tyl­ko ziarn­kiem pia­sku w wal­ce prze­ciw eks­plo­ata­cji i nie­wol­nic­twu, któ­re dzi­siaj posia­da wie­le twa­rzy.