35 procent separacji nie kończy się rozwodem

Hisz­pań­ski Insty­tut Poli­ty­ki Rodzin­nej (Insti­tu­to de Políti­ca Fami­liar — IPF) wska­zał na nowy, cie­ka­wy fakt, któ­ry dotąd nie poja­wiał się w dys­ku­sjach na temat regu­la­cji mał­żeń­skich sepa­ra­cji i roz­wo­dów. Rząd hisz­pań­ski pra­gnie już od przy­szłe­go roku uła­twić doko­na­nie roz­wo­du zno­sząc obo­wią­zek sepa­ra­cji, któ­ra według pra­wa powin­na poprze­dzić otrzy­ma­nie roz­wo­du.

Ten okres został usta­no­wio­ny przez pra­wo­daw­ców z nadzie­ją, że pod­czas jego trwa­nia moż­li­we było­by doj­ście mał­żon­ków do zgo­dy. Jak się teraz oka­za­ło, nadzie­ja ta nie była wca­le taka bez­pod­staw­na, bo jeśli­by rze­czy­wi­ście usta­no­wio­ny przez pra­wo­daw­ców czas przej­ścio­wy był­by bez­za­sad­ny, to licz­ba sepa­ra­cji z jed­ne­go roku powin­na odpo­wia­dać licz­bie roz­wo­dów z roku następ­ne­go, a tak nie jest. Oko­ło 35 pro­cent sepa­ra­cji nie koń­czy się roz­wo­dem.

Według przy­pusz­czeń IPF, w 5 do 10 pro­cen­tach przy­pad­ków cho­dzi o mał­żeń­stwa, któ­re jesz­cze bar­dziej wzmac­nia­ją wza­jem­ną sepa­ra­cję, ale nie dają osta­tecz­ne­go kro­ku, aby się roz­wieść. Pozo­sta­li, od 20 do 25 pro­cent mał­żeństw, któ­re się roze­szły, ponow­nie się ze sobą łączą docho­dząc ze sobą do zgo­dy. Do zgo­dy tej nigdy by praw­do­po­dob­nie nie doszło, gdy­by wpro­wa­dzo­no legal­nie zapo­wie­dzia­ny przez socja­li­stycz­ny rząd Hisz­pa­nii „eks­pre­so­wy roz­wód”.

Pre­zy­dent IPF, Edu­ar­do Hert­fel­der, doma­ga się wzmoc­nie­nia Ośrod­ków Orien­ta­cji Rodzin­nej (Cen­tros de Orien­ta­ción Fami­liar — COF) w linii pole­ca­nej przez Unię Euro­pej­ską w doku­men­tach infor­ma­cyj­nych z 1974 i z 1980 r. „Cho­dzi­ło­by o zaan­ga­żo­wa­nie się admi­ni­stra­cji w dobro spo­łecz­ne, jakim jest sta­bil­ność rodzin­nej jed­no­ści”- pod­kre­ślił Hert­fel­der.