Boże Narodzenie na Kubie

Osiem lat temu wła­dze komu­ni­stycz­ne przy­wró­ci­ły na Kubie świę­to Boże­go Naro­dze­nia. Gest ten był prze­ja­wem dobrej woli władz komu­ni­stycz­nych przed przy­jaz­dem Jana Paw­ła II. Dziś jed­nak trud­no odczuć w Hawa­nie zbli­ża­ją­ce się świę­ta. Deko­ra­cje świą­tecz­ne są dostęp­ne na ryn­ku tyl­ko teo­re­tycz­nie. Moż­na je zna­leźć jedy­nie w naj­droż­szych skle­pach, któ­rych klien­te­lę sta­no­wią wyłącz­nie tury­ści. Tań­sze ozdo­by kosz­tu­ją ok. 20 dola­rów — wię­cej niż mie­sięcz­na pen­sja lekarza.Brak deko­ra­cji to jed­nak nie wszystko.Pierwszym, co rzu­ca się w oczy jest brak, tak powszech­nie spo­ty­ka­ne­go w kra­jach Zacho­du, Świę­te­go Miko­ła­ja. Ten “sym­bol kapi­ta­li­zmu” jest na Kubie zabro­nio­ny. Z rzad­ka obraz­ki z Miko­ła­jem moż­na zna­leźć w domach pry­wat­nych, jed­nak nigdy w witry­nie skle­pu czy cho­dzą­ce­go po uli­cy. Na Kubie nie usły­szy się rów­nież słów “Weso­łych Świąt”, co wła­ści­wie nie zaska­ku­je, bo to prze­cież kraj ate­istycz­ny. Dla więk­szo­ści ludzi głów­ne świę­to grud­nia to wie­czór syl­we­stro­wy — zwłasz­cza, że jest to też świę­to pań­stwo­we, tego dnia Fidel Castro świę­tu­je zdo­by­cie wła­dzy w 1959 roku. Kuba znio­sła Boże Naro­dze­nie w 1969 roku. Dodat­ko­we dni mia­ły być spo­żyt­ko­wa­ne na zbie­ra­nie czci­ny cukro­wej, w ramach pla­nu zebra­nia 10 milio­nów ton na X‑lecie komu­ni­stycz­nej Kuby.