“Byłem w więzieniu i nie odwiedziliście mnie”

Pra­wie 50 osób, kape­la­nów zie­lo­no­świąt­ko­wych i osób z nimi współ­pra­cu­ją­cych, było gość­mi w pięk­nie poło­żo­nym ośrod­ku dosko­na­le­nia kadr Służb Wię­zien­nych w Borach Tuchol­skich. Repre­zen­to­wa­li oni 25 zbo­rów, któ­re od wie­lu lat pro­wa­dzą pra­cę reso­cja­li­za­cyj­ną w 43 zakła­dach kar­nych i aresz­tach śled­czych na tere­nie całe­go kra­ju. Dzię­ki ich spo­łecz­ne­mu zaan­ga­zo­wa­niu, set­ki więź­niów otrzy­ma­ło wspar­cie ducho­we, a przed wie­lo­ma otwo­rzy­ły sie real­ne per­spek­ty­wy nowe­go życia, już bez wcho­dze­nia w kon­flikt z pra­wem.

Jed­nym ze wspól­nych atry­bu­tów pań­stwa i Kościo­ła jest miecz (Rz 13, 3–4 i Hebr 4,12). Dla­te­go też „spo­tka­niem dwóch mie­czy” dyrek­tor Misji Wię­zien­nej Kościo­ła Zie­lo­no­świąt­ko­we­go, pastor Piotr Wiseł­ka, nazwał spo­tka­nie funk­cjo­na­riu­szy Służ­by Wię­zien­nej i kape­la­nów Misji Wię­zien­nej Kościo­ła Zie­lo­no­świąt­ko­we­go, któ­re mia­ło miej­sce w dniach 26–28 mar­ca 2004 r.

Pierw­sze­go dnia, po krót­kim wystą­pie­niu pasto­ra Wiseł­ki, któ­ry przed­sta­wił głów­ne tema­ty i cele kon­fe­ren­cji (Rola Misji Wię­zien­nej KZ, jej miej­sce w spo­łe­czeń­stwie i w struk­tu­rach Kościo­ła, inte­gra­cja śro­do­wi­ska kape­la­nów, wytycz­ne dzia­ła­nia na przy­szłość) przed­sta­wi­cie­le poszcze­gól­nych zbo­rów opo­wie­dzie­li o swo­jej pra­cy, sto­so­wa­nych meto­dach, efek­tach i Bożych zwy­cię­stwach, a tak­że o spra­wach, któ­re wyma­ga­ją zała­twie­nia. Kil­ka osób spo­śród pro­wa­dzą­cych obec­nie pra­cę w wię­zie­niach wcze­śniej odby­wa­ło karę pozba­wie­nia wol­no­ści, cza­sa­mi w tych samych zakła­dach, w któ­rych teraz gło­szą Ewan­ge­lię – jest to szcze­gól­ne świa­dec­two zarów­no dla pra­cow­ni­ków tych zakła­dów, jak i dla ludzi odby­wa­ją­cych w nich karę. Wie­le osób dzie­li­ło się Sło­wem Bożym, któ­re pro­wa­dzi ich w służ­bie, mówi­ło o cudow­nym i nie­spo­dzie­wa­nym Bożym dzia­ła­niu życiu ska­za­nych i o tym jak po odby­ciu kary nie­jed­no­krot­nie tra­fia­ją oni do zbo­rów i sta­ją się ich człon­ka­mi.

Następ­ne­go dnia odby­ło się spo­tka­nie z wyso­ki­mi ran­gą pra­cow­ni­ka­mi Cen­tral­ne­go Zarzą­du Służ­by Wię­zien­nej i Okrę­go­we­go Inspek­to­ra­tu SW w Byd­gosz­czy. Major Kaje­tan Dubiel, dyrek­tor Biu­ra Spo­łecz­no-Peni­ten­cjar­ne­go SW, mówił o pozy­tyw­nej roli Kościo­ła Zie­lo­no­świąt­ko­we­go w pro­ce­sie reso­cja­li­za­cji, o pla­nach współ­pra­cy na przy­szłość oraz odpo­wia­dał na pyta­nia zebra­nych i wyja­śniał ich wąt­pli­wo­ści na temat pro­wa­dze­nia służ­by w zakła­dzie kar­nym. Wska­zał on, że pomię­dzy ska­za­ny­mi a pra­cow­ni­ka­mi wię­zie­nia ist­nie­je natu­ral­na, trud­na do prze­kro­cze­nia barie­ra, któ­rą człon­ko­wie Kościo­ła potra­fią z łatwo­ścią poko­nać.

Kolej­ny mów­ca, czło­nek zarzą­du Chrze­ści­jań­skie­go Sto­wa­rzy­sze­nia Dobro­czyn­ne­go, któ­re pro­wa­dzi pra­cę wśród ludzi bez­dom­nych, mówił o dzia­łal­no­ści sto­wa­rzy­sze­nia i o moż­li­wo­ści przy­ję­cia do jed­ne­go z 12 schro­nisk pro­wa­dzo­nych przez tę orga­ni­za­cję osób, któ­re opu­ściw­szy zakład kar­ny nie mają gdzie zamiesz­kać lub nie chcą wra­cać do sta­re­go miej­sca zamiesz­ka­nia.

W dal­szej czę­ści dnia zebra­ni wysłu­cha­li pre­zen­ta­cji przed­sta­wi­cie­la Pro­jek­tu Zakła­da­nia Zbo­rów, wystą­pie­nia kape­la­na Okrę­gu Pomor­skie­go KZ (w tym okrę­gu Misja Wię­zien­na dzia­ła naj­pręż­niej), Kazi­mie­rza Jusz­cza­ka na temat socjo­lo­gicz­nych aspek­tów odby­wa­nia kary pozba­wie­nia wol­no­ści i pra­cy reso­cja­li­za­cyj­nej oraz wykła­du psy­cho­lo­ga o prze­stęp­czych uwa­run­ko­wa­niach zacho­wań prze­stęp­czych i o cechach dobre­go kape­la­na. W prze­rwie mogli­śmy obej­rzeć film przed­sta­wia­ją­cy chrzest w zakła­dzie kar­nym oraz świa­dec­twa nawró­co­nych więź­niów.

Pierw­szy i dru­gi dzień zakoń­czył pastor Karol Głu­szek, kazno­dzie­ja Służ­by Wię­zien­nej KZ, dzie­ląc się z zebra­ny­mi Sło­wem Bożym. Zwró­cił uwa­gę na misję i zada­nie Kościo­ła, któ­re pole­ga na przyj­mo­wa­niu i ota­cza­niu miło­ścią tych, któ­rzy w prze­szło­ści byli zaprze­da­ni grze­cho­wi. Ostat­nie­go dnia wszy­scy uczest­ni­czy­li w nabo­żeń­stwie i wysłu­cha­li nauki, któ­rą wygło­sił czło­nek Naczel­nej Rady Kościo­ła, pastor Tomasz Ropiej­ko.

Kon­fe­ren­cja zna­cze­nie posze­rzy­ła hory­zon­ty osób zaan­ga­żo­wa­nych w pra­cę w wię­zie­niach, wie­le osób dowie­dzia­ło się jak moż­na roz­wią­zać pro­ble­my, z któ­ry­mi się bory­ka­ją, uzmy­sło­wi­ła uczest­ni­kom, że sta­no­wią część licz­nej gru­py osób, któ­re Bóg powo­łu­je do reali­za­cji przy­ka­za­nia odwie­dza­nia osób ska­za­nych na karę pozba­wie­nia wol­no­ści. Wiel­ka zachę­ta pły­nie ze świa­do­mo­ści, że tra­cąc kon­takt z kimś ze ska­za­nych z powo­du prze­wie­zie­nia go do inne­go zakła­du kar­ne­go, ist­nie­je duże praw­do­po­do­bień­stwo, że w nowym miej­scu tak­że spo­tka ludzi z Misji Wię­zien­nej; było to zresz­tą potwier­dzo­ne przez wie­le świa­dectw.

źró­dło: Kościół Zie­lo­no­świąt­ko­wy