Dania oparła się sekularyzacji

- Duń­czy­cy nie sta­li się spo­łe­czeń­stwem zse­ku­la­ry­zo­wa­nym, jak wie­lu kie­dyś prze­wi­dy­wa­ło, ale w kra­jo­bra­zie reli­gij­nym w tym kra­ju zacho­dzi wie­le zmian — uwa­ża prof. Mar­git War­burg, sze­fo­wa 5‑letnich badań nad migra­cją, glo­ba­li­za­cją i reli­gij­ny­mi zmia­na­mi wśród Duń­czy­ków. Pro­jekt ów jest czę­ścią badań “Reli­gia w XXI wie­ku”, pro­wa­dzo­nych przez Uni­wer­sy­tet Kopen­ha­ski.

Pro­fe­sor War­burg tłu­ma­czy, że jesz­cze 25 lat temu racjo­na­li­ści dekla­ro­wa­li, że reli­gia w więk­szej czę­ści Euro­py, w tym w Kró­le­stwie Danii, jest mar­twa. Jed­nak bada­nia socjo­lo­gicz­ne wśród mło­dych ludzi, któ­rzy dołą­cza­li do ruchów neo­re­li­gij­nym były pierw­szym dowo­dem na to, że reli­gia ma się dobrze.

Zmia­ny w kra­jo­bra­zie reli­gij­nym są dosko­na­le widocz­ne w zmniej­sza­ją­cej się licz­bie wier­nych pań­stwo­we­go Kościo­ła Ludo­we­go, a wzro­stem licz­by wier­nych w innych wspól­no­tach reli­gij­nych, zarów­no chrze­ści­jań­skich, jak i nie­chrze­ści­jań­skich.

Widocz­ne są też kon­wer­sje z chrze­ści­jań­stwa na islam. Sza­cu­je się, że do tej pory było ich od 3 do 5 tys. — To gru­pa ludzi, o któ­rych wie­my nie wie­le, poza plot­ka­mi uka­zu­ją­cy­mi się w pra­sie — mówi prof. Mar­git War­burg — Naj­czę­ściej pisze się, że reli­gię zmie­nia­ją mło­dzi męż­czyź­ni, ale dla­cze­go to robią? Może powo­dy kon­wer­sji powie­dzia­ły­by nam wie­le o spo­łecz­no­ściach, z któ­rych się wywo­dzą. Co takie­go ofe­ru­je islam, cze­go nie ofe­ru­ją Kościo­ły? — pyta.

Zda­niem pani pro­fe­sor jest róż­ni­ca mię­dzy byciem reli­gij­nym, a byciem aktyw­nym człon­kiem Kościo­ła. Jed­nym z następstw post­mo­der­ni­zmu jest przy­zwo­le­nie dla bycia innym. — Duń­czy­cy akcep­tu­ją wia­rę innych tak, jak akcep­tu­ją róż­ne gatun­ki spor­tu. Dopó­ty, dopó­ki zacho­wu­jesz wia­rę dla sie­bie, we współ­cze­snej Danii jest miej­sce dla reli­gij­nej róż­no­rod­no­ści — kon­klu­du­je.