Duchowni, stres i problemy psychiczne

Duchow­ni róż­nych wyznań potrze­bu­ją pomo­cy psy­chia­trycz­nej i psy­cho­lo­gicz­nej — wyni­ka z badań prze­pro­wa­dzo­nych przez Duke Uni­ver­si­ty Divi­ni­ty Scho­ol. Prze­ży­wa­ją oni stres, nie­zro­zu­mie­nie spo­łecz­ne i kło­po­ty finan­so­we, któ­re czę­sto nie­le­czo­ne mogą dopro­wa­dzić do poważ­nych pro­ble­mów zdro­wot­nych.

Co gor­sza, jak wyni­ka z tych badań, licz­ba duchow­nych z pro­ble­ma­mi będzie wzra­stać. Ks. John Arey, szef eku­me­nicz­ne­go ośrod­ka pomo­cy psy­cho­lo­gicz­nej dla księ­ży, pro­wa­dzo­ne­go przez meto­dy­stów w Char­lot­te pod­kre­śla, że tyl­ko on sam przyj­mu­je tygo­dnio­wo 5 księ­ży. — Więk­szość ludzi sądzi, że księ­ża potra­fią pomóc sobie sami. Cza­sem jest strasz­nie bole­sne słu­chać, jak dłu­go oni cier­pie­li — pod­kre­śla ks. Arey.

Na pogłę­bia­nie się pro­ble­mów psy­cho­lo­gicz­nych wpły­wa rów­nież czę­sto samot­ność duchow­nych. — Będąc pasto­rem jest się nie­zwy­kle samot­nym, bo kto ma być ich paste­rzem — paste­rza? — reto­rycz­nie pyta się Jim Schlot­t­man, dyrek­tor inne­go ośrod­ka pro­wa­dzą­ce­go pomoc dla księ­ży w Denver.

Naj­trud­niej jest ludziom, któ­rzy pra­cu­ją w maleń­kich para­fiach. Zma­ga­ją się oni z nad­mia­rem pra­cy, bra­kiem wspar­cia, a nawet z fak­tem, że ludzie patrzą na nich, jak na ide­ały, a nie na zwy­kłych ludzi, któ­rzy mają pro­ble­my. — Tam nie ma kto ich wes­przeć — uwa­ża ks. Geo­r­ge Megill, poma­ga­ją­cy księ­żom z kło­po­ta­mi.

Dla­te­go zda­niem auto­rów badań oraz licz­nych księ­ży koniecz­ne jest uczy­nie­nie bar­dziej dostęp­nym opie­ki psy­cho­lo­gicz­nej dla księ­ży.