Grupa trzymająca świeczki — rosyjscy politycy i religia

Był to sym­bo­licz­ny, naro­do­wy moment, ale pro­szę, nie myśl­cie, że wie­lu wyznaw­ców pra­wo­sła­wia, zarów­no w Rosji, jak i poza nią prze­ce­nia jego waż­ność – napi­sał Ter­ry Mat­tin­gly, pra­wo­sław­ny dzien­ni­karz ser­wi­su GetReligion.org, nt. reli­gij­no­ści rosyj­skich poli­ty­ków w kon­tek­ście nie­daw­ne­go pogrze­bu pierw­sze­go pre­zy­den­ta Rosji, Bory­sa Jel­cy­na.

Media na całym świe­cie pod­kre­śla­ły, że Jel­cyn jest pierw­szym od 103 lat przy­wód­cą Rosji, któ­re­go pogrzeb odby­wał się w obrząd­ku chrze­ści­jań­skim. Ostat­nio taka uro­czy­stość odby­ła się w 1894 roku, gdy cho­wa­no cara Alek­san­dra II. Oko­licz­ność była pod­nio­sła, jed­nak nie ide­al­na. Pra­wo­sła­wie jako pań­stwo­wa reli­gia wciąż ist­nie­je, jed­nak, gdy cho­dzi o praw­dzi­wą wia­rę, wystę­pu­je nie­zmier­nie rzad­ko - twier­dzi Mat­tin­gly.

Na pogrze­bie Jel­cy­na obec­ny był Wła­di­mir Putin i inni przed­sta­wi­cie­le rosyj­skiej eli­ty poli­tycz­nej. Wie­lu Rosjan okre­śla pre­zy­den­ta i pozo­sta­łych poli­ty­ków, któ­rzy poja­wia­ją się w cer­kwi, sło­wem “pod­swecz­nik” (ros. trzy­ma­ją­cy świecz­ki). Mat­tin­gly tłu­ma­czy, że jest to ktoś, kto usta­wia się nabo­żeń­stwie w pierw­szym rzę­dzie, ceniąc moż­li­wość zro­bie­nia przez foto­re­por­te­ra zdję­cia. W bły­sku fle­szy rosyj­scy poli­ty­cy, jak na komen­dę, zaczy­na­ją się żegnać i nie wypusz­cza­ją z rąk świec. Nie­któ­rzy nawet trzy­ma­ją świe­ce w pra­wej ręce potrzeb­nej pod­czas litur­gii do żegna­nia się.

Nale­ży wziąć pod uwa­gę, że Jel­cyn docho­dząc do wła­dzy w 1991 r. naka­zał odbu­do­wać znisz­czo­ny przez komu­ni­stów kościół, w któ­rym odpra­wio­no nabo­żeń­stwo żałob­ne. Komu­ni­ści zamknę­li 98% rosyj­skich świą­tyń, zabi­ja­jąc w krót­kim cza­sie 200 tys. bisku­pów, księ­ży, zakon­ni­ków i zakon­nic, a 500 tys. ludzi zaan­ga­żo­wa­nych w życie para­fial­ne zesła­li do łagrów. Jed­nak­że pomi­mo tego pra­wo­sła­wie w Rosji trwa­ło nadal. Ter­ry Mat­tin­gly prze­ko­nu­je, że klu­czo­we jest zro­zu­mie­nie, że w post-sowiec­kiej Rosyj­skiej Cer­kwi Pra­wo­sław­nej są czte­ry typy lide­rów: kil­ku sowiec­kich bisku­pów nawet nie jest chrze­ści­ja­na­mi. Inni są sła­bi w wie­rze i sku­si­ła ich moż­li­wość kom­pro­mi­su z KGB, choć nigdy się do tego nie przy­zna­li. Trze­cią gru­pą są współ­pra­cu­ją­cy z KGB, któ­rzy publicz­nie wyzna­li swe winy. Wresz­cie ci, któ­rzy nigdy się nie ugię­li. To jest nasza rze­czy­wi­stość. Musi­my z tym żyć, dopó­ki Bóg nie uzdro­wi nasze­go Kościo­ła – doda­je Mat­tin­gly.