Już czas…

„(…) wie­dząc, że już czas, że już nade­szła pora, aby­ście się snu obu­dzi­li, albo­wiem teraz bliż­sze jest nasze zba­wie­nie, niż kie­dy uwie­rzy­li­śmy. Noc prze­mi­nę­ła, a dzień się przy­bli­żył.” Rz 13, 11–12

Powyż­szy tekst apo­sto­ła Paw­ła przy­po­mi­na­my czę­sto w naszych Kościo­łach w okre­sie adwen­tu. Pismo wzy­wa nas tu do prze­bu­dze­nia, do sta­łej goto­wo­ści na spo­tka­nie z nad­cho­dzą­cym Kró­lem. Prze­łom roku to tak­że moment w któ­rym uświa­da­mia­my sobie, że żyje­my w szcze­gól­nym cza­sie. Św. Paweł dla opi­sa­nia tej chwi­li uży­wa grec­kie­go ter­mi­nu „kairos”, któ­ry w prze­ci­wień­stwie do grec­kie­go ‘chro­nos”- zwy­kłe­go cza­su, wska­zu­je na wyjąt­ko­wość tego okre­su.

Dziś Nowy Rok, nowa pora, nowy czas, nowy kairos – to okres, któ­ry daje nam Bóg, aby­śmy wyko­rzy­sta­li wła­ści­wie, zda­jąc sobie spra­wę, że te nasze kil­ka­dzie­siąt lat tu na Zie­mi to moment dany nam na pojed­na­nie z Bogiem i prze­ży­cie go w służ­bie Naj­wyż­sze­mu. Musi­my roz­po­znać ten czas, ten moment – jako wła­ści­wy do wypeł­nie­nia woli Bożej w naszym życiu. Nie może­my go prze­spać.

Czę­sto podró­żu­je samo­cho­dem i zda­rzy­ło mi się już kil­ka razy „przy­snąć” za kie­row­ni­cą. Nie wiem czy kie­dyś prze­ży­li­ście coś podob­ne­go, ale po „prze­bu­dze­niu” ciśnie­nie ska­cze nie­wy­obra­żal­nie, a zim­ny pot momen­tal­nie poja­wia się na ple­cach. Nagle czło­wiek zda­je sobie spra­wę, że mógł te przy­śnię­cie przy­pła­cić życiem.

Nie może­my spać też za ‘kół­kiem” nasze­go życia, nie może­my sobie pozwo­lić na uśnię­cie i prze­spa­nie okre­su, któ­ry daje na Bóg. To była­by kata­stro­fa. Bierz­my się więc do życia na serio, czas na prze­bu­dze­nie. Noc prze­mi­nę­ła, a dzień się przy­bli­żył.

pastor Adam Ciuć­ka

---

Gale­ria