Kościoły mają dość amerykańskich sankcji

W kli­ma­cie duże­go poli­tycz­ne­go napię­cia, spo­wo­do­wa­ne­go przez nowe posu­nię­cia pre­zy­den­ta Sta­nów Zjed­no­czo­nych Geo­r­ge W. Busha, któ­re mają wzmoc­nić sank­cje eko­no­micz­ne prze­ciw Kubie i uła­twić poli­tycz­ne zmia­ny na wyspie, sły­chać coraz bar­dziej głos kubań­skich Kościo­łów, któ­re pro­szą o roz­po­czę­cie ogól­no­kra­jo­we­go dia­lo­gu na temat przy­szło­ści kra­ju.

Prze­pi­sy ogło­szo­ne przez admi­ni­stra­cję Sta­nów Zjed­no­czo­nych mają ogra­ni­czyć napływ pie­nię­dzy z USA i czę­sto­tli­wość wizyt, któ­re krew­ni w Sta­nach Zjed­no­czo­nych mogą zło­żyć swym rodzi­nom na Kubie. Dotąd mie­li oni pozwo­le­nie na jed­ną wizy­tę rocz­nie i wyda­nie na wyspie Fide­la Castro 164 dola­rów dzien­nie. Według nowych reguł, mogą teraz odwie­dzić Kubę tyl­ko raz na trzy lata i wydać do 50 dola­rów dzien­nie.

25 maja doszło do spo­tka­nia 200 pasto­rów i lide­rów (w tym 20 świec­kich kato­li­ków) z 31 Kościo­łów i orga­ni­za­cji eku­me­nicz­nych Kuby w Kate­drze Trój­cy Świę­tej Kościo­ła Epi­sko­pal­ne­go w Hava­nie. Uczest­ni­cy spo­tka­nia powie­dzie­li, że są „bar­dzo zanie­po­ko­je­ni przy­szło­ścią nasze­go ludu, ofia­ra­mi eko­no­micz­nej i pośred­niej woj­ny”. Lide­rzy potwier­dzi­li kom­pro­mis „dia­lo­go­wa­nia” Kościo­łów z rzą­dem kubań­skim i pra­cy spo­łecz­nej i dusz­pa­ster­skiej wśród cier­pią­cej lud­no­ści Kuby.

Na następ­ny dzień, 26 maja, dekla­ra­cję na temat odrzu­ce­nia i potę­pie­nia środ­ków usta­no­wio­nych przez admi­ni­stra­cję Busha wyda­ła Kon­fe­ren­cja Kato­lic­kie­go Epi­sko­pa­tu Kuby (Con­fe­ren­cia de Obi­spos Cató­li­cos de Cuba – COCC). „Uwa­ża­my za nie­moż­li­we do przy­ję­cia, aby przy­szłość Kuby zosta­ła nakre­ślo­na na pod­sta­wie wyklu­czeń i inter­wen­cji pocho­dzą­cych od zagra­nicz­ne­go rzą­du” — sta­no­wi doku­ment bisku­pów pod­pi­sa­ny przez arcy­bi­sku­pa Hava­ny, kar­dy­na­ła Jaime Orte­gę i bisku­pów San­tia­go, Pinar del Río, Cien­fu­egos i Bay­amo-Man­za­nil­lo.

Bisku­pi skry­ty­ko­wa­li rów­nież decy­zję rzą­du kubań­skie­go, aby pod­nieść ceny pro­duk­tów pierw­szej potrze­by, któ­re na Kubie moż­na kupić pra­wie wyłącz­nie w skle­pach dewi­zo­wych (za zagra­nicz­na walu­tę). Według nich, oby­dwie decy­zje, admi­ni­stra­cji ame­ry­kań­skiej i kubań­skiej, „ude­rza­ją w naj­bied­niej­sze rodzi­ny wyspy”.

Kato­lic­cy bisku­pi kubań­scy pod­kre­śli­li rów­nież potrze­bę naro­do­we­go dia­lo­gu, aby „roz­wią­zać trud­ną sytu­ację eko­no­micz­ną i spo­łecz­ną, w któ­rej żyją Kubań­czy­cy” i „zapo­cząt­ko­wać budo­wę spra­wie­dliw­sze­go spo­łe­czeń­stwa”.

W tym samym cza­sie kubań­ski dysy­dent Osval­do Payá Sar­di­nas, jeden z głów­nych przed­sta­wi­cie­li „Pro­jek­tu Vare­la” (Vare­la, to żyją­cy w XIX wie­ku ksiądz, boha­ter nie­pod­le­gło­ścio­wy Kuby), powia­do­mił o zapo­cząt­ko­wa­niu pro­ce­su ogól­no­na­ro­do­we­go dia­lo­gu, „w któ­rym będą mogli wziąć udział wszy­scy goto­wi do uczest­ni­cze­nia w nim Kubań­czy­cy, nie­za­leż­nie czy są człon­ka­mi i sym­pa­ty­ka­mi rzą­du lub ich pozy­cje poli­tycz­ne są wobec nie­go prze­ciw­ne, czy żyją na lub poza Kubą”.

„Nie wiem, czy jestem isto­tą z epo­ki kamie­nia łupa­ne­go, któ­rej nie pozwa­la się na ewo­lu­cję; ale wizja przy­szłość kra­ju w pro­po­zy­cjach opo­zy­cji, nie jest real­na. Dalej wie­rzę w uto­pię socja­li­zmu i w moż­li­wość prze­mia­ny wewnątrz ist­nie­ją­ce­go sys­te­mu”- oświad­czył dr Reine­rio Arce, rek­tor Ewan­ge­lic­kie­go Semi­na­rium Teo­lo­gicz­ne­go w Matan­zas, w odpo­wie­dzi na wezwa­nie Osval­da Payá Sra­di­nas do naro­do­we­go dia­lo­gu. Oba­wia się on, że dla naro­du kubań­skie­go mogą jesz­cze nadejść o wie­le gor­sze cza­sy, ani­że­li te, w któ­rych aktu­al­nie żyją już Kubań­czy­cy.