Lutra w kabaret Palikota proszę nie mieszać

Poseł Pali­kot doko­nał ostat­nio publicz­ne­go aktu apo­sta­zji. W bla­sku fle­szy i kamer, do drzwi kościo­ła fran­cisz­ka­nów w Kra­ko­wie przy­twier­dził pod­pi­sa­ny przez sie­bie akt apo­sta­zji. Każ­dy ma pra­wo do wol­no­ści reli­gij­nej, a tak­że mani­fe­sto­wa­nia swo­ich prze­ko­nań w tym zakre­sie. Nawią­za­nie jed­nak przez Pali­ko­ta do ks. Mar­ci­na Lutra pod­czas tego hap­pe­nin­gu uwa­żam za obraź­li­we dla mnie jako pro­te­stan­ta.

Ks. Mar­cin Luter nigdy z Kościo­ła nie wystą­pił, nigdy nie doko­nał aktu apo­sta­zji. Został z Kościo­ła rzym­sko­ka­to­lic­kie­go eks­ko­mu­ni­ko­wa­ny, ale nigdy tej eks­ko­mu­ni­ki nie uznał, bo wszyst­ko co robił wyni­ka­ło wła­śnie z jego miło­ści do Kościo­ła i pró­by refor­mo­wa­nia dok­try­ny i prak­ty­ki Kościo­ła według Sło­wa Boże­go.

Luter nie był apo­sta­tą, ale czło­wie­kiem, któ­ry na nowo odkrył uspra­wie­dli­wie­nie z wia­ry, zbaw­czą moc Krzy­ża Chry­stu­so­we­go. To, co robił wyni­ka­ło z jego głę­bo­kie­go doświad­cze­nia ufnej wia­ry. Co to ma wspól­ne­go z apo­sta­zją, czy­li porzu­ce­niem wia­ry chrze­ści­jań­skiej, doko­na­nej na doraź­ne potrze­by poli­tycz­ne z któ­rej robi się medial­ną szop­kę?

Pali­kot przy­twier­dza­jąc swo­je pismo z dekla­ra­cją apo­sta­zji do drzwi kościo­ła w Kra­ko­wie robi sobie drwi­ny z wystą­pie­nia Lutra w Wit­ten­ber­dze. Refor­ma­tor ogła­sza­jąc swo­je tezy 500 lat temu wezwał do publicz­nej dys­pu­ty na temat isto­ty i sku­tecz­no­ści odpu­stów, uspra­wie­dli­wie­nia z naszych grze­chów przed Bogiem. To był apel o pogłę­bie­nie wia­ry, zaufa­nie Chry­stu­so­wi, a nie akt porzu­ce­nia chrze­ści­jań­stwa i wal­ki z Kościo­łem, jak w przy­pad­ku Pali­ko­ta.

Kil­ka dni temu podob­na akcja przy udzia­le ludzi od posła Pali­ko­ta mia­ła miej­sce w War­sza­wie, gdzie pod pomni­kiem Józe­fa Pił­sud­skie­go, posło­wie jego par­tii mani­fe­sto­wa­li swo­ją apo­sta­zje nawią­zu­jąc do aktu Pił­sud­skie­go. Pro­blem tyl­ko w tym, ze Pił­sud­ski doko­nał kon­wer­sji nie apo­sta­zji. Nie porzu­cił chrze­ści­jań­stwa lecz zmie­nił tyl­ko wyzna­nie z kato­lic­kie­go na ewan­ge­lic­kie.

Rozu­miem, że te „drob­ne” nie­ści­sło­ści nic nie zna­czą dla pana posła Pali­ko­ta, ale dla pro­te­stan­tów w naszym kra­ju takie instru­men­tal­ne i fał­szu­ją­ce histo­rie odwo­ła­nia się do wyda­rzeń waż­nych dla naszej wia­ry i toż­sa­mo­ści, są po pro­stu bez­czel­nym wyko­rzy­sty­wa­niem nasze­go dzie­dzic­twa do par­ty­ku­lar­nych inte­re­sów poli­tycz­nych. Niech pan poseł, któ­ry jest ponoć taki wraż­li­wy na pra­wa roż­nych mniej­szo­ści usza­nu­je pro­te­stanc­kie mniej­szo­ści wyzna­nio­we w naszym kra­ju i znaj­dzie sobie inne posta­cie histo­rycz­ne i sym­bo­li­kę, któ­rej będzie uży­wał do robie­nia poli­ty­ki. Lutra w ten kaba­ret pro­szę nie mie­szać.

Pastor Adam Ciuć­ka

:: Ekumenizm.pl: Tchó­rzo­stwo, ban­kruc­two i arcy­igno­ra­cja