Nerwy wielbicieli dowolności

Gdy w latach 60-tych minio­ne­go stu­le­cia po Euro­pie sza­la­ła lewi­co­wa rewo­lu­cja, a na wie­lu, zachod­nich fakul­te­tach teo­lo­gicz­nych ogła­sza­no szo­ku­ją­ce „fak­ty” z życia Jezu­sa, bada­cze kul­tu­ry i filo­zo­fo­wie pro­ro­ko­wa­li rychły koniec chrze­ści­jań­stwa. Nie­omyl­nie wiesz­czo­no, że chrze­ści­ja­nie zej­dą do kata­kumb, tudzież wiej­skich aglo­me­ra­cji, a kościo­ły hur­tem prze­ra­bia­ne będą na dys­ko­te­ki lub cen­tra han­dlo­we. Nie da się ukryć, że chrze­ści­jań­stwo w Euro­pie ma się źle. Nie­któ­rzy sądzą nawet, że bagaż już jest daw­no spa­ko­wa­ny i pasa­żer cze­ka tyl­ko na dogod­ny pociąg eks­pre­so­wy rela­cji chrze­ści­jań­ska Euro­pa – było sobie kie­dyś chrze­ści­jań­stwo. Oso­by „życz­li­we” chrze­ści­jań­stwu zdra­dza­ją komicz­ną wręcz ner­wo­wość, któ­ra udzie­la się rów­nież samo­zwań­czym obroń­com pra­wo­wier­no­ści. Tupią nóż­ka­mi i koń­ca wytu­pać nie mogą – czyż­by spi­sek Ducha Świę­te­go?

Ser­decz­nie zapra­sza­my Czy­tel­ni­ków Eku­me­nicz­nej Agen­cji Infor­ma­cyj­nej Ekumenizm.pl do lek­tu­ry tek­stu Kościół żyje — reflek­sje po Pięć­dzie­siąt­ni­cy, któ­ry znaj­du­je się na stro­nach Maga­zy­nu Teo­lo­gicz­ne­go Sem­per Refor­man­da.