O zapomnianej zbrodni nazistów w Zamku Hartheim

Nie­miec­ki teo­log rzym­sko­ka­to­lic­ki Man­fred Wen­del-Gil­liar zapre­zen­to­wał wyni­ki swych badań nauko­wych, według któ­rych nazi­ści zamor­do­wa­li w austriac­kim Zam­ku Har­the­im ponad 520 księ­ży, w więk­szo­ści pocho­dze­nia pol­skie­go. Zbrod­ni doko­ny­wa­no w ramach nazi­stow­skie­go pro­gra­mu euta­na­zji na wszyst­kich tych, któ­rzy nie paso­wa­li do raso­wej poli­ty­ki III Rze­szy.

Poło­żo­ny nie­da­le­ko Linz Zamek Har­the­im (na zdj.) słu­żył w latach 1940–1944 jako ośro­dek doświad­czal­ny dla naukow­ców nazi­stow­skich. Eks­pe­ry­men­to­wa­no tam nie tyl­ko na duchownzch, Żydach, Romach, lecz tak­że na oso­bach nie­peł­no­spraw­nych.

Do Har­the­im przy­wo­żo­no więź­niów z obo­zu kon­cen­tra­cyj­ne­go w Dachau, któ­rych uśmier­ca­no­na­stęp­nie w komo­rach gazo­wych w zam­ku. Na nie­któ­rych prze­pro­wa­dza­no eks­pe­ry­men­ty medycz­ne. Według danych ostat­ni trans­port z pol­ski­mi duchow­ny­mi odje­chał z Dachau do Har­the­im 3. mar­ca 1942 roku.

Wen­del-Gil­liar jest auto­rem doku­men­ta­cji, któ­ra obej­mu­je ok. 3 tys. duchow­nych róż­nych wyznań prze­trzy­my­wa­nych w obo­zie kon­cen­tra­cyj­nym Dachau w latach 1933–1945. Pra­ca, obej­mu­ją­ca sie­dem tomów, uka­za­ła się w Wydaw­nic­twie Her­der pod tytu­łem “Rze­sza śmier­ci nie ma żad­nej mocy na zie­mi — księ­ża i zakon­ni­cy w KZ Dachau 1933–1945.”