3 razy szkoda

Trud­no odma­wiać Kościo­ło­wi, do któ­re­go nale­ży ponad 90 pro­cent oby­wa­te­li, pra­wa do zabie­ra­nia gło­su w waż­nych spra­wach spo­łecz­no-poli­tycz­nych. Odpo­wie­dzial­ność za Lud Boży zakła­da, że duchow­ni powin­ni włą­czać się do dys­ku­sji, któ­re mają wpływ na życie ducho­we kato­li­ków. Sobór Waty­kań­ski II w spo­sób szcze­gól­ny zachę­cił wier­nych, aby nie uni­ka­li odpo­wie­dzial­no­ści za pań­stwo, i aby zaświad­cza­li swo­im życiem i pra­cą o wie­rze, któ­rą wyzna­ją. To bar­dzo pięk­ne i szla­chet­ne. Żału­ję, że wśród moich współ­wy­znaw­ców, szcze­gól­nie duchow­nych, tak rzad­ko sły­szy się zachę­tę do roz­mo­wy o tym, co jest dobre dla Pol­ski.

Praw­do­po­dob­nie jest to zwią­za­ne z tym, że duchow­ni nie­rzym­sko­ka­to­lic­cy nie chcą być oskar­ża­ni przez swo­ich para­fian o poli­ty­ko­wa­nie z ambon. Agre­syw­na agi­ta­cja z począt­ku lat 90., kie­dy to wie­lu bisku­pów rzym­sko­ka­to­lic­kich i sze­re­go­wych kapła­nów nie ukry­wa­ło swo­je­go popar­cia dla Wybor­czej Akcji Kato­lic­kiej, stop­nio­wo usta­wa­ła. Nie była już tak sil­na przed wybo­ra­mi, któ­re wygrał AWS, a w cza­sie ostat­nich wybo­rów duchow­ni (z pew­ny­mi wyjąt­ka­mi) zacho­wa­li dale­ko idą­cą wstrze­mięź­li­wość poli­tycz­ną.

Nie­po­ko­ić jed­nak mogą donie­sie­nia z ostat­nich dni. Po tym jak TVN ujaw­nił afe­rę korup­cyj­ną w rzą­dzie Pra­wa i Soli­dar­no­ści (PiS) w pra­sie poja­wi­ły się infor­ma­cje o moc­nym zaan­ga­żo­wa­niu człon­ków epi­sko­pa­tu. I tak wczo­raj­szy Dzien­nik poin­for­mo­wał w not­ce, doty­czą­cej nego­cja­cji koali­cyj­nych mię­dzy PiS a PSL, że czę­sty­mi gość­mi arcy­bi­sku­pa war­szaw­sko-pra­skie­go Sła­wo­ja Lesz­ka Głó­dzia (ten sam, któ­ry ongiś po kry­jo­mu skra­dał się do Pała­cu Namiest­ni­kow­skie­go, kie­dy pre­zy­den­tem był Alek­san­der Kwa­śniew­ski) jest Roman Gier­tych oraz Andrzej Lep­per. Hie­rar­cha jest podob­no gorą­cym zwo­len­ni­kiem reani­ma­cji trio PiS-LPR-Samo­obro­na.

Poli­ty­ką pro-PiS-owską wciąż zaj­mu­je się Radio Mary­ja, któ­re wbrew wcze­śniej­szym usta­le­niom, wyraź­nie opo­wia­da się za jed­ną par­tią poli­tycz­ną.

Ostat­nio w rolę rzecz­ni­ka poli­tycz­ne­go pojed­na­nia wcie­lił się metro­po­li­ta kra­kow­ski kar­dy­nał Sta­ni­sław Dzi­wisz. Nie­wia­do­mo czy arcy­bi­skup pró­bu­je zna­leźć swo­je miej­sce w Koście­le poza rolą straż­ni­ka pamię­ci Jana Paw­ła II, czy też zale­ży mu jedy­nie na wyci­sze­niu atmos­fe­ry poli­tycz­nej w kra­ju. Ostat­nio odbył spo­tka­nie z Lep­pe­rem, a tak­że Wal­de­ma­rem Paw­la­kiem. To miłe, że abp Głódź i kar­dy­nał Dzi­wisz spo­ty­ka się z róż­ny­mi poli­ty­ka­mi, jed­nak­że mniej przy­jem­ne jest wra­że­nie, że Kościół znów zbyt zbli­żył się do tro­nu i spraw­dza swo­je wpły­wy tam, gdzie nie powi­nien.

Szko­da, że kon­sul­ta­cje poli­tycz­ne znów odby­wa­ją się w zaci­szu już nie para­fial­nych budyn­ków (Kon­went św. Kata­rzy­ny), ale już w pomiesz­cze­niach naj­wyż­szych hie­rar­chów. Szko­da, bo to młyn na wodę dla tych, któ­rzy życzą Kościo­ło­wi, nie tyl­ko rzym­sko­ka­to­lic­kie­mu, źle i tyl­ko cze­ka­ją, aby zdys­kre­dy­to­wać zbyt­nie przy­wią­za­nie Kościo­ła do spraw ziem­skich. Szko­da, ponie­waż każ­de, bez­po­śred­nie zaan­ga­żo­wa­nie Kościo­ła w nie­sna­ski par­tyj­ne koń­czy­ły się wzro­stem tępe­go anty­kle­ry­ka­li­zmu.

:: Ekumenizm.pl: PiS Kościo­łem stoi?