26 rezolucji na 500 lat reformacji — spotkanie luteran w Afryce

Nami­bia jest jedy­nym afry­kań­skim kra­jem, w któ­rym więk­szość sta­no­wią lute­ra­nie, nale­żą­cy do trzech Kościo­łów lute­rań­skich. Ist­nie­nie trzech nie­za­leż­nych Kościo­łów tego same­go wyzna­nia nie jest wyni­kiem schi­zmy, ale spad­kiem po euro­pej­skich misjach i kolo­nia­li­zmie. Dwa domi­nu­ją­ce Kościo­ły mają cha­rak­ter „naro­do­wy”, a trze­ci – naj­mniej­szy – pie­lę­gnu­je trud­ne dzie­dzic­two nie­miec­kiej prze­szło­ści. Zresz­tą temat kolo­nia­li­zmu i pojed­na­nia moc­no wybrzmiał pod­czas Zgro­ma­dze­nia Ogól­ne, któ­re odby­wa­ło się od 10 do 16 maja br. w Win­dho­ek.

Przy­go­to­wa­nia do Win­dho­ek trwa­ły dłu­go. Spo­tka­nie poprze­dzi­ły regio­nal­ne zgro­ma­dze­nia w róż­nych czę­ściach świa­ta. Bez­po­śred­nio przed Zgro­ma­dze­niem Ogól­nym, w skład któ­re­go wcho­dzi­ło 309 dele­ga­tów, odby­wa­ły się zgro­ma­dze­nia kobiet i mło­dzie­ży. Po raz pierw­szy w histo­rii ŚFL w Zgro­ma­dze­niu Ogól­nym ŚFL uczest­ni­czy­ła tak licz­na repre­zen­ta­cja Kościo­ła ewan­ge­lic­ko-augs­bur­skie­go w Pol­sce: bp Jerzy Samiec (zwierzch­nik Kościo­ła), Anna Wrze­siń­ska (kie­row­nik Kan­ce­la­rii Bisku­pa Kościo­ła i koor­dy­na­tor­ka kon­tak­tów zagra­nicz­nych), Agniesz­ka God­fre­jów-Tar­no­gór­ska (rzecz­nik pra­so­wa Kościo­ła i peł­no­moc­nicz­ka ds. kobiet ŚFL na Euro­pę Środ­ko­wo-Wschod­nią), dr Jerzy Soj­ka (teo­log ewan­ge­lic­ki i nowy czło­nek Rady ŚFL), dr Iwo­na Bara­niec (dotych­cza­so­wa człon­ki­ni Rady ŚFL) oraz Arka­diusz Rasz­ka (stu­dent teo­lo­gii, uczest­nik pro­gra­mu ŚFL Young Refor­mers). Na miej­scu obec­ny był rów­nież ks. dr Ire­ne­usz Lukas, pra­cu­ją­cy w cen­tra­li ŚFL w Gene­wie.

W spo­tka­niu lute­ran z całe­go świa­ta wzię­li udział przed­sta­wi­cie­le świa­ta poli­ty­ki, w tym pre­zy­dent Nami­bii, a tak­że goście eku­me­nicz­ni m.in. ze Wspól­no­ty Angli­kań­skiej, Świa­to­wej Wspól­no­ty Kościo­łów Refor­mo­wa­nych, Świa­to­wej Rady Meto­dy­stycz­nej, a tak­że repre­zen­tan­ci Kościo­ła rzym­sko­ka­to­lic­kie­go (w tym Papie­skiej Rady ds. Popie­ra­nia Jed­no­ści Chrze­ści­jan), meno­ni­tów i pra­wo­sław­nych. Nie zabra­kło róż­nych form ducho­wo­ści i zde­rze­nia doświad­czeń, o czym mogli się prze­ko­nać nie tyl­ko ci, któ­rzy byli tam na miej­scu, ale rów­nież inter­nau­ci dzię­ki trans­mi­sjom obrad na żywo.

Jed­nym z klu­czo­wych momen­tów obrad był wybór nowe­go pre­zy­den­ta ŚFL na miej­sce ustę­pu­ją­ce­go pale­styń­skie­go bisku­pa Muni­ba Youna­na. Już w pierw­szej turze wybra­no ogrom­ną więk­szo­ścią gło­sów 57-let­nie­go ks. dr. Musa Pan­ti Fili­bu­sa, arcy­bi­sku­pa Kościo­ła Ewan­ge­lic­ko-Lute­rań­skie­go Nige­rii. Pre­zy­dent ŚFL nie jest lute­rań­skim papie­żem. Nie posia­da też szcze­gól­nej mocy spraw­czej. Jest repre­zen­tan­tem ŚFL na zewnątrz i w jakiejś mie­rze dusz­pa­ste­rzem komu­nii Kościo­łów lute­rań­skich. Wybór Nige­ryj­czy­ka poka­zał siłę Kościo­ła w Afry­ce, ale – podob­nie jak w 2010 roku w Stut­t­gar­cie – jest wzmoc­nie­niem roli lokal­nej Wspól­no­ty, co w przy­pad­ku Nige­rii nęka­nej ter­ro­ry­zmem islam­skim ma szcze­gól­nie sym­bo­licz­ne zna­cze­nie. War­to przy oka­zji wspo­mnieć, że były już pre­zy­dent i biskup Kościo­ła Ewan­ge­lic­ko-Lute­rań­skie­go w Jor­da­nii i Zie­mi Świę­tej, Munib Younan, będzie kazno­dzie­ją pod­czas uro­czy­ste­go nabo­żeń­stwa w week­end refor­ma­cyj­ny w War­sza­wie.

12 Zgro­ma­dze­nie Ogól­ne ŚFL w Nami­bii zakoń­czy­ło się 26 rezo­lu­cja­mi, podej­mu­ją­cy­mi zarów­no zagad­nie­nia teo­lo­gicz­ne, jak i spo­łecz­ne, w tym sta­no­wi­sko wobec ludo­bój­stwa w Nami­bii, nie­miec­ko-nami­bij­skie­go pojed­na­nia, sytu­acji w Wene­zu­eli czy Indo­ne­zji, a więc w miej­scach, gdzie rów­nież w życie spo­łecz­ne zaan­ga­żo­wa­ne są Kościo­ły lute­rań­skie. Pozo­sta­łe rezo­lu­cje doty­czy­ły edu­ka­cji teo­lo­gicz­nej w Kościo­łach człon­kow­skich (do 2020 ma powstać jasna stra­te­gia współ­pra­cy teo­lo­gicz­nej mię­dzy Kościo­ła­mi), wyzwań współ­cze­sno­ści (demo­gra­fia, seku­la­ry­za­cja, misja i kate­che­za), kwe­stii uchodź­ców, spra­wie­dli­wo­ści płci, refor­my struk­tur ŚFL, kon­flik­tu izra­el­sko-pale­styń­skie­go, dia­lo­gu eku­me­nicz­ne­go i kon­tak­tów mię­dzy­re­li­gij­nych, ordy­na­cji kobiet, eko­lo­gii, spra­wie­dli­wo­ści spo­łecz­nej i – nie na koń­cu – prze­śla­do­wa­nia chrze­ści­jan.

Nowo­ścią pod­czas 12. Zgro­ma­dze­nia Ogól­ne­go ŚFL był spo­sób wyzna­cze­nia duchownego/duchownej, który/a miał/a wygło­sić kaza­nie na zakoń­cze­nie spo­tka­nia w Win­dho­ek. Tym razem wpływ na wska­za­nie kazno­dziei mia­ły nie tyl­ko wła­dze ŚFL. Tak­że inter­nau­ci mogli wyty­po­wać kazno­dzie­ję spo­śród mło­dych duchow­nych, któ­rzy zakwa­li­fi­ko­wa­li się do fina­łu kon­kur­su.

Kaza­nie wygło­si­ła 32-let­nia ks. Lydia Posselt z Kościo­ła Ewan­ge­lic­ko-Lute­rań­skie­go w Ame­ry­ce (ELCA).

---

Gale­ria

Obra­dy ple­nar­ne, nabo­żeń­stwa oraz inne wyda­rze­nia z 12. Zgro­ma­dze­nia Ogól­ne­go ŚFL moż­na obej­rzeć na kana­le YouTu­be (LWFAs­sem­bly) »> bez­po­śred­ni link