Czarny papież dobrym pomysłem?

Skąd przy­bę­dzie nowy papież? To pyta­nie ciśnie się na usta nie tyl­ko kato­li­kom. Pon­ty­fi­kat tak Jana Paw­ła II, jak i jego poprzed­ni­ków, był nie bez zna­cze­nia dla Kościo­ła i świa­ta. Poli­ty­ka Waty­ka­nu pozo­sta­je mimo zmian histo­rycz­nych nie­zmien­ny w służ­bie gło­sze­nia Ewan­ge­lii. Akcep­ta­cja tego nie jest łatwa dla rzą­dów i naro­dów, mimo iż takie war­to­ści jak spra­wie­dli­wość i miło­sier­dzie mają cha­rak­ter uni­wer­sal­ny.

Spra­wie­dli­wość, miło­sier­dzie, praw­da i dobro w uję­ciu Kościo­ła Rzym­sko­ka­to­lic­kie­go mają spe­cy­ficz­ne uje­cie. Jest nim Chry­stus i jego Ewan­ge­lia. Przez ten pry­zmat Rzym wypo­wia­dał się w róż­nych spra­wach spo­łecz­nych i poli­tycz­nych. Poli­ty­ka jako taka, na któ­rą skła­da­ły­by się orze­cze­nia w spra­wie indu­stria­li­za­cji, infra­struk­tu­ry i gospo­dar­ki, nie była i nie jest ani zada­niem Sto­li­cy Apo­stol­skiej, ani jej spe­cjal­no­ścią. Nie­ste­ty o tym fak­cie czę­sto zapo­mi­na­ją poli­ty­cy wie­lu kra­jów i nie raz dzi­wi­li się gło­wie Pań­stwa Waty­kań­skie­go, gdy w zwy­kłych prze­mó­wie­niach powo­ły­wał się on na sło­wa Jezu­sa i z ich per­spek­ty­wy udzie­lał odpo­wie­dzi na sze­reg pro­ble­mów natu­ry spo­łecz­nej.

Kto teraz zastą­pi głów­ne­go gło­si­cie­la Ewan­ge­lii w Koście­le Rzym­sko­ka­to­lic­kim, gdy Jan Paweł II odszedł do Domu Ojca?

W swej ostat­niej publi­ka­cji, Pamięć i toż­sa­mość, papież wie­le uwa­gi poświę­cił przy­szło­ści Kościo­ła w Euro­pie. Nie da się ukryć, iż wspól­no­ta rzym­sko­ka­to­lic­ka stra­ci­ła wie­lu człon­ków na Sta­rym Kon­ty­nen­cie. Obok postę­pu­ją­cej od poło­wy XX stu­le­cia dyna­micz­nej ate­iza­cji spo­łe­czeń­stwa poja­wi­ły się takie zja­wi­ska jak popu­lar­ność wol­nych ruchów chrze­ści­jań­skich lub pseu­do-chrze­ści­jań­skich oraz isla­mu.

Odpo­wia­da­jąc na pyta­nie o przy­szłość chrze­ści­jań­stwa w Euro­pie, Jan Paweł II podzie­lił się inte­re­su­ją­cym poglą­dem. Według papie­ża przy­szłość Kościo­ła w Euro­pie może przez jakiś czas upły­wać pod zna­kiem „spła­ty dłu­gu”. Jak nie­gdyś Euro­pa ewan­ge­li­zo­wa­ła kolo­nie w Ame­ry­ce i Afry­kę, tak w przy­szło­ści mogą przy­być misje do Euro­py – wysła­ne wła­śnie stam­tąd. Papież Afry­ka­nin może się oka­zać dobrym roz­wią­za­niem dla nie­któ­rych poważ­nych pro­ble­mów misji Kocio­ła.

Czy więc potwier­dzą się poja­wia­ją­ce się pół żar­tem pół serio przy­pusz­cze­nia o wybo­rze na Sto­li­cę Pio­tro­wą „czar­ne­go papie­ża”, któ­ry umiał­by zor­ga­ni­zo­wać jakąś nową chry­stia­ni­za­cję Euro­py? Wyda­je się to być coraz bar­dziej praw­do­po­dob­ne.