Hans Küng dla “Der Spiegel”: pontyfikat sprzeczności

W ostat­nim nume­rze tygo­dni­ka Der Spie­gel uka­zał się arty­kuł ks. Han­sa Kün­ga, pro­fe­so­ra teo­lo­gii, któ­re­mu zosta­ło ode­bra­ne pra­wo naucza­nia teo­lo­gii kato­lic­kiej za pod­wa­ża­nie dogma­tu nie­omyl­no­ści papie­skiej. W tek­ście pt.: “Pon­ty­fi­kat sprzecz­no­ści” Hans Küng nie pozo­sta­wia suchej nit­ki na papie­żu, stwier­dza­jąc, że mimo wie­lu pozy­tyw­nych wyda­rzeń koń­czą­cy się pon­ty­fi­kat Jana Paw­ła II był zły dla Kościo­ła. Dla mnie Karol Woj­ty­ła nie jest naj­więk­szym, ale naj­bar­dziej sprzecz­nym papie­żem XX wie­ku – pisze Küng.

Küng pisze, że jed­ni podzi­wia­ją wytrzy­ma­łość scho­ro­wa­ne­go papie­ża, nato­miast inni czu­ją nie­chęć do nie­go. Zamiast pod­po­rząd­ko­wać się po chrze­ści­jań­sku swo­jej skoń­czo­no­ści, papież trzy­ma się wła­dzy wszyst­ki­mi moż­li­wy­mi środ­ka­mi w mało demo­kra­tycz­nym sys­te­mie – twier­dzi Küng. Lista zarzu­tów Kün­ga pod adre­sem papie­ża nie zaska­ku­je, ponie­waż powta­rza­na jest od wie­lu lat. Głów­ny grzech pole­ga, zda­niem Kün­ga, na zanie­dba­niu reform Sobo­ru Waty­kań­skie­go II.

Czy­tel­ni­kom Der Spie­gel Küng stresz­cza swo­ją kry­ty­kę Jana Paw­ła II na przy­kła­dzie dzie­wię­ciu zagad­nień, o któ­rych teo­log wie­lo­krot­nie dys­ku­to­wał przy naj­róż­niej­szych oka­zjach. Według Kün­ga klę­ska obec­ne­go pon­ty­fi­ka­tu ujaw­nia się w nastę­pu­ją­cych zagad­nie­niach: pra­wa czło­wie­ka (obro­na pod­sta­wo­wych praw na zewnątrz vs. wewnętrz­ny auto­kra­tyzm Kościo­ła Rzym­skie­go); rola kobiet (brak zgo­dy na kapłań­stwo kobiet oraz środ­ki anty­kon­cep­cyj­ne); sek­su­al­ność czło­wie­ka (rygo­ryzm moral­ny); celi­bat księ­ży (spa­dek licz­by powo­łań); eku­me­nizm (brak gościn­no­ści eucha­ry­stycz­nej oraz kon­flik­ty z pra­wo­sła­wiem); błęd­na poli­ty­ka per­so­nal­na (skom­pro­mi­to­wa­ni hie­rar­cho­wie cie­szą­cy się nie­gdyś uzna­niem papie­ża); kle­ry­ka­lizm; brak dba­ło­ści o rów­no­mier­ny wzrost w Koście­le (pre­fe­ro­wa­nie nur­tów kon­ser­wa­tyw­nych i dys­kry­mi­no­wa­nie libe­ra­łów) oraz grze­chy histo­rycz­ne (jubi­le­uszo­we mea cul­pa nie prze­ło­ży­ło się na czy­ny).

Przy­kre porów­na­nie

Ostry język Kün­ga pod adre­sem papie­ża niko­go nie dzi­wi, jed­nak­że razić mogą, szcze­gól­nie pol­skie­go czy­tel­ni­ka, nie­któ­re porów­na­nia, jakie sto­su­je Küng. Abs­tra­hu­jąc od mery­to­rycz­nej stro­ny zarzu­tów Kün­ga nie spo­sób pomi­nąć frag­men­tu jego tek­stu, w któ­rym kry­ty­ku­je poli­ty­kę per­so­nal­ną Jana Paw­ła II. Küng zarzu­ca papie­żo­wi chęć bez­względ­ne­go pod­po­rząd­ko­wa­nia sobie świa­to­we­go epi­sko­pa­tu wbrew sobo­ro­we­mu ducho­wi kole­gial­no­ści bisku­pów. Przy­się­gę posłu­szeń­stwa, któ­rej doma­ga się papież, Küng nie­szczę­śli­wie porów­nu­je z nie­chlub­ną przy­się­gą na wier­ność “Füh­re­ro­wi.”

Zobacz tak­że:

Ekumenizm.pl: Testa­ment Han­sa Kün­ga

Ekumenizm.pl: 25 lat pon­ty­fi­ka­tu sprzecz­no­ści