Minister musi wystąpić z Opus Dei

Nie usta­ją naci­ski na człon­ka bry­tyj­skie­go Gabi­ne­tu, panią Ruth Kel­ly, aby wyco­fa­ła się z człon­ko­stwa w orga­ni­za­cji Opus Dei. W ubie­głym mie­sią­cu, kie­dy to po rezy­gna­cji bli­skie­go współ­pra­cow­ni­ka Tony Bla­ira, Davi­da Blun­ket­ta, pani Kel­ly zosta­ła mia­no­wa­na wice­mi­ni­strem edu­ka­cji w rzą­dzie Bla­ira, bry­tyj­scy naukow­cy pod­nie­śli alarm. W ostat­nich dniach do wyco­fa­nia się z Opus Dei wezwał ją tak­że Tom Sac­kvil­le, kon­ser­wa­tyw­ny pastor pro­wa­dzą­cy orga­ni­za­cję FAIR (Fami­ly Action and Infor­ma­tion Reso­ur­ce), zaj­mu­ją­cą się udzie­la­niem pomo­cy ofia­rom i rodzi­nom ofiar sekt.

Sac­kvil­le stwier­dził, iż FAIR posia­da wie­le skarg od rodzin, któ­re stra­ci­ły swo­je dzie­ci na rzecz “kato­lic­kiej sek­ty” Opus Dei, któ­ra skło­ni­ła je do odda­nia orga­ni­za­cji nawet do 80% swo­ich docho­dów. “Spo­śród wszyst­kich człon­ków Opus Dei jacy kie­dy­kol­wiek mogli­by zasiąść w Gabi­ne­cie, naj­wię­cej szkód wyrzą­dzi mini­ster edu­ka­cji, ponie­waż Opus Dei rekru­tu­je swo­ich człon­ków wśród mło­dych ludzi w col­le­gach i na uni­wer­sy­te­tach”. Stwier­dził tak­że z żalem, iż jako czło­nek rzą­du Joh­na Majo­ra bez­sku­tecz­nie pró­bo­wał prze­for­so­wać bar­dziej restryk­cyj­ną poli­ty­kę prze­ciw­ko tego typu kul­tom. Dodał, że wpraw­dzie uwa­ża panią Kel­ly za bar­dzo kom­pe­tent­ne­go i wykształ­co­ne­go poli­ty­ka, jed­nak zastrzegł, iż jego zda­niem żaden poli­tyk na wyso­kim sta­no­wi­sku, któ­ry upra­wia tego typu kult, nie jest wystar­cza­ją­co sta­bil­ny, aby utrzy­mać poli­ty­kę rzą­du w każ­dej sytu­acji.

Pani Kel­ly, odpo­wie­dzial­na za wyno­szą­cy oko­ło 1 miliar­da fun­tów budżet bry­tyj­skiej edu­ka­cji, jest prze­ciw­na bada­niom medycz­nym nad komór­ka­mi macie­rzy­sty­mi, ponie­waż wyko­rzy­stu­je się w nich ludz­kie embrio­ny. Dora­dza­ła Bla­iro­wi wyco­fa­nie wspar­cia dla takich badań. Robin Lovell-Bad­ge, szef Naro­do­we­go Insty­tu­tu Badań Medycz­nych w wywia­dzie dla Time­sa stwier­dził, że pani Kel­ly cof­nie bry­tyj­ską naukę o wie­le lat, dopro­wa­dza­jąc ją do schi­zo­fre­nicz­ne­go sys­te­mu podob­ne­go do tego, jaki obec­nie funk­cjo­nu­je w Sta­nach Zjed­no­czo­nych. Podob­nie prof. Nan­cy Roth­well, wice­pre­zes Komi­te­tu Badań Medycz­nych Uni­wer­sy­te­tu Man­che­ster stwier­dzi­ła, iż zmar­twi­ło­by ją nie­zmier­nie, gdy­by mini­ster był prze­ciw­ny bada­niom nad komór­ka­mi macie­rzy­sty­mi. “Poglą­dy mini­stra edu­ka­cji mają wiel­kie zna­cze­nie, ponie­waż jest on odpo­wie­dzial­ny za wycho­wa­nie kolej­ne­go poko­le­nia naukow­ców. Nie moż­na pro­wa­dzić poli­ty­ki edu­ka­cyj­nej sprzecz­nej z poli­ty­ką doty­czą­cą badań nauko­wych”.

Rzecz­nik mini­ster­stwa edu­ka­cji odmó­wił jakich­kol­wiek komen­ta­rzy doty­czą­cych pry­wat­nej wia­ry pani Kel­ly. Nato­miast rzecz­nik Opus Dei, Jack Vale­ro potwier­dził, iż Ruth Kel­ly regu­lar­nie bie­rze udział w spo­tka­niach Opus Dei i innych impre­zach orga­ni­zo­wa­nych przez orga­ni­za­cję. Opus Dei posia­da ok. 84 tys. człon­ków na świe­cie, z tego ok. 500 w Wiel­kiej Bry­ta­nii.

Oli­wy do ognia dole­wa w obec­nej sytu­acji fobia roz­bu­dzo­na przez świa­to­wy best­sel­ler Dana Brow­na, “Kod Leonar­da da Vin­ci”, któ­ry przed­sta­wia Opus Dei w bar­dzo nega­tyw­nym świe­tle, pre­zen­tu­jąc wie­le fał­szy­wych fak­tów. Jed­nak­że w wywia­dzie dla jed­nej z gazet pani Kel­ly odrzu­ci­ła suge­stie, jako­by mogła zre­zy­gno­wać z człon­ko­stwa w Opus Dei. Na pyta­nie, czy nie uwa­ża, że jako czło­nek rzą­du powin­na uni­kać tego typu grup, odpo­wie­dzia­ła: “Nie. To nie ma nic wspól­ne­go z moją pra­cą. Jestem poli­ty­kiem, ponie­waż głę­bo­ko wie­rzę w war­tość każ­de­go dziec­ka. Mam swo­je życie ducho­we i mam swo­ją wia­rę. Jed­nak­że jest to życie pry­wat­ne i nie sądzę, aby było jak­kol­wiek powią­za­ne z moją pra­cą. Nie rozu­miem, dla­cze­go te spra­wy w ogó­le są poru­sza­ne.”

36-let­nia Ruth Kel­ly jest naj­młod­szą kobie­tą jaka kie­dy­kol­wiek zasia­dła w bry­tyj­skim Gabi­ne­cie, wkrót­ce po wybo­rze do par­la­men­tu, w 1997 roku, pomi­mo posia­da­nia czwór­ki małych dzie­ci. Kry­ty­cy twier­dzą, że jej człon­ko­stwo w Opus Dei będzie mia­ło głę­bo­ki wpływ na spo­sób wyko­ny­wa­nia pra­cy, co czy­ni ją nie­zwy­kle kon­tro­wer­syj­ną. Oba­wia­ją się przede wszyst­kim decy­zji doty­czą­cych pro­gra­mów edu­ka­cji sek­su­al­nej, zwłasz­cza poglą­dów doty­czą­cych uży­wa­nia pre­zer­wa­tyw. W odpo­wie­dzi na takie zarzu­ty Ruth Kel­ly stwier­dzi­ła: “mamy od daw­na usta­lo­ną poli­ty­kę w tym zakre­sie. Jestem tu jedy­nie po to, aby pod­nieść stan­dar­dy w szko­łach. Głę­bo­ko wie­rzę, że jako spo­łe­czeń­stwo jeste­śmy odpo­wie­dzial­ni za nasze dzie­ci.”

Zobacz tak­że:

• Pierw­sza para­fia w rękach Opus Dei
• John L. Allen: “Opus Dei”