Rzym w prawosławnej burzy

Rosyj­ska agen­cja RIA-Nowo­sti poin­for­mo­wa­ła, że patriar­cha Moskwy i Wszech­ru­si Alek­sy II oskar­żył Kościół rzym­sko­ka­to­lic­ki o skraj­nie nie­przy­ja­zną poli­ty­kę wobec Cer­kwi na tere­nie b. ZSRR. Hie­rar­cha powtó­rzył zna­ny już zarzut, iż ducho­wień­stwo rzym­sko­ka­to­lic­kie nakła­nia pra­wo­sław­nych do kon­wer­sji. Patriar­cha zagro­ził, że jeśli sytu­acja się nie zmie­ni, to kon­tak­ty z Waty­ka­nem zosta­ną ogra­ni­czo­ne do mini­mum. Waty­kań­ski sekre­tarz sta­nu, kar­dy­nał Tar­ci­sio Ber­to­ne, sta­now­czo odrzu­cił oskar­że­nia zwierzch­ni­ka Rosyj­skiej Cer­kwi Pra­wo­sław­nej.

Komen­tarz

Jesz­cze nie­daw­no świat obie­gły eku­me­nicz­ne zdję­cia ze spo­tka­nia patriar­chy Kon­stan­ty­no­po­la Bar­to­lo­me­usza I z papie­żem Bene­dyk­tem XVI. Wpraw­dzie żaden prze­łom nie nastą­pił, to jed­nak eku­me­nicz­na atmos­fe­ra Boskiej Litur­gii w kate­drze św. Jerze­go oraz z mszy św. zka­te­dry Ducha Świę­te­go pod­kre­śla­na była zarów­no przez ludzi Kościo­ła, jak i świa­to­we media. Wyda­wa­ło się, że teraz może być tyl­ko lepiej — szcze­gól­nie, że od cza­su pon­ty­fi­ka­tu Bene­dyk­ta XVI przed­sta­wi­cie­le Rosyj­skiej Cer­kwi Pra­wo­sław­nej pod­kre­śla­ją, iż nowy papież, w prze­ci­wień­stwie do poprzed­nie­go, lepiej rozu­mie pra­wo­sła­wie i jego oba­wy.

Ostre sło­wa Alek­se­go II jesz­cze raz poka­zu­ją, że fak­tycz­nym decy­den­tem w świa­to­wym pra­wo­sła­wiu jest Moskwa. Auto­ke­fa­lia poszcze­gól­nych Kościo­łów nie ma więk­sze­go znaczenia.Liczby rzą­dzą świa­tem i nie bez zna­cze­nia jest rów­nież poli­tycz­na pozy­cja patriar­cha­tu moskwie­skie­go. War­to się zatem zasta­no­wić, czy wypo­wiedź Alek­se­go jest rze­czy­wi­stym poglą­dem rosyj­skiej Cer­kwi na stan rela­cji rzym­sko­ka­to­lic­ko-pra­wo­sław­nych, czy kolej­nym ostrze­że­niem skie­ro­wa­nym do Rzy­mu, że wła­ści­wym part­ne­rem do roz­mów nie jest bez­sil­ny Bar­to­lo­me­usz I, ale wszech­wład­ny Alek­sy II. Jeśli tak rze­czy­wi­ście jest, to reak­cję Moskwy nale­ży rów­nież odczy­ty­wać jako kolej­ny atak na Kon­stan­ty­no­pol. Czyż­by dia­log eku­me­nicz­ny po raz kolej­ny padł ofia­rą wewnątrz­ko­ściel­nych roz­gry­wek?

Nie nale­ży mieć złu­dzeń, że w dia­lo­gu pra­wo­sław­no-rzym­sko­ka­to­lic­kim teo­lo­gia nie sta­no­wi już głów­ne­go pro­ble­mu – wystar­czy poczuć ducha papie­skiej piel­grzym­ki do Tur­cji, aby się o tym dobit­nie prze­ko­nać. Coraz więk­szą rolę odgry­wa poli­ty­ka, tym bar­dziej, że Cer­kiew sta­ła się waż­nym instru­men­tem w budo­wa­niu wiel­ko­ro­syj­skiej idei, w któ­rej Kościół pra­wo­sław­ny odgry­wa fun­da­men­tal­ną rolę w kształ­to­wa­niu mocar­stwo­wej świa­do­mo­ści i dys­cy­pli­no­wa­niu spo­łe­czeń­stwa.

Dekla­ro­wa­ne soju­sze anty­li­be­ral­ne, na pod­sta­wie któ­rych Rzym i Moskwa chcą budo­wać eku­me­nicz­ną przy­szłość, nie wró­żą nicze­go dobre­go. Zanim jed­nak taki front rze­czy­wi­ście powsta­nie Rzym będzie musiał odcze­kać pra­wo­sław­ną burzę. Pyta­nie tyl­ko, kie­dy i czy w ogó­le ona ucich­nie. Nadal kwe­stią otwar­tą jest wspól­ne spo­tka­nie Bene­dyk­ta XVI i Alek­se­go II, jak rów­nież i to, czy papież ma eku­me­nicz­ny wariant kru­cja­ty uśmie­chu i gestów, jaką zaser­wo­wał Tur­kom.

:: Ekumenizm.pl: Doj­mu­ją­ce pra­gnie­nie jed­no­ści

foto: pravmir.ru