Prof. Janusz Tazbir nie żyje

Refor­ma­cja w Pol­sce oraz Pań­stwo bez sto­sów autor­stwa Janu­sza Tazbi­ra pozo­sta­ją jed­ny­mi z naj­bar­dziej zna­nych ksią­żek, podej­mu­ją­cych wciąż sła­bo roz­po­zna­ny temat Refor­ma­cji w Rzecz­po­spo­li­tej. Prof. Tazbir, jak każ­dy dobry badacz, spo­ty­kał się nie tyl­ko z uzna­niem śro­do­wi­ska nauko­we­go, ale też z kry­ty­ką.

O Refor­ma­cji sta­rał się mówić neu­tral­nie, sucho, rze­czo­wo. W jed­nym z wywia­dów powie­dział, że Refor­ma­cja – głów­ny przed­miot jego zain­te­re­so­wań nauko­wych – fascy­no­wa­ła go ze wzglę­du na odwa­gę gło­sze­nia poglą­dów innych od obo­wią­zu­ją­cych. Szcze­gól­ną sym­pa­tię prof. Tazbi­ra wzbu­dza­li pol­scy aria­nie (Bra­cia Pol­scy), przede wszyst­kim ze wzglę­du na ich poko­jo­we uspo­so­bie­nie. Wciąż pod­kre­ślał tole­ran­cję Rzecz­po­spo­li­tej XVI i XVII wie­ku w porów­na­niu do tar­ga­nej woj­na­mi reli­gij­ny­mi Euro­py z okru­cień­stwem pło­ną­cych sto­sów i prze­śla­do­wa­nia­mi.

O sobie mówił, że nie jest zbyt wie­rzą­cy, ale jed­no­cze­śnie pod­kre­ślał nadzie­ję powszech­ne­go zba­wie­nia, powo­łu­jąc się na zna­mie­ni­tych teo­lo­gów chrze­ści­jań­skich. Czę­sto cyto­wał ks. Tisch­ne­ra, jak­by chcąc uspra­wie­dli­wić swój dystans do Kościo­ła rzym­sko­ka­to­lic­kie­go, jed­nak dało się odczuć, że jest to dystans czło­wie­ka w jakiś szcze­gól­ny spo­sób przy­chyl­ne­go.

RIP

» Seria wywia­dów z prof. Janu­szem Tazbi­rem w Pol­skim Radio