Prymas o tożsamości amerykańskiej i Pocahontas

24 czerw­ca odby­ły się obcho­dy 400-lecia zało­że­nia kolo­nii bry­tyj­skiej w Jame­stown. Uro­czy­stej litur­gii prze­wod­ni­czy­ła pry­mas Kościo­ła Epi­sko­pal­ne­go USA (ECUSA), bp Kathe­ri­ne Jef­ferts Scho­ri oraz ordy­na­riusz die­ce­zji Połu­dnio­wej Vir­gi­nii, bp John Clark Buchann. W swo­jej homi­lii pry­mas nawią­za­ła do burz­li­wych oko­licz­no­ści powsta­wa­nia kolo­nii, przy­po­mi­na­jąc zna­ne, ame­ry­kań­skie poda­nia, m.in. o pierw­szej ochrzczo­nej Indian­ce w Jame­stown, Mato­aka, zna­nej bar­dziej jako Poca­hon­tas.

Pry­mas Jef­ferts Scho­ri stwier­dzi­ła, iż data 24 czerw­ca 1607 to począ­tek nie­jed­no­znacz­ne­go eta­pu w for­mo­wa­niu się ame­ry­kań­skiej toż­sa­mo­ści naro­do­wej. Dla jed­nych jest to począ­tek kolo­ni­za­cji, a dla innych Jame­stown to koleb­ka lokal­ne­go Kościo­ła angli­kań­skie­go – to tu od 1607 odpra­wia­no pierw­sze nabo­żeń­stwa angli­kań­skie. Z pew­no­ścią nie­któ­rzy sko­ja­rzą to miej­sce i rok 1607 z han­dlem nie­wol­ni­ka­mi, jako że Jame­stown szyb­ko sta­ło się miej­scem impor­tu miesz­kań­ców Afry­ki. Zda­niem pry­mas rocz­ni­ca była oka­zją do reflek­sji nad tym, cze­go sym­bo­lem jest dla Ame­ry­ka­nów Jame­stown. Powin­ni­śmy zadać sobie pyta­nia: co pamię­ta­my o począt­kach nasze­go pań­stwa i w jaki spo­sób tam­te daw­ne wyda­rze­nia kształ­tu­ją nasze życie dzi­siaj? Co to zna­czy być chrze­ści­ja­ni­nem w naszym naro­dzie?” — mówi­ła.

Biskup wspo­mnia­ła o licz­nych legen­dach doty­czą­cych począt­ków naro­du ame­ry­kań­skie­go, w któ­rych kolej­ne poko­le­nia mogą zna­leźć chrze­ści­jań­skie wzor­ce do naśla­do­wa­nia. Wie­le z nich opi­sał w swo­ich dzie­łach jeden z pierw­szych pisa­rzy ame­ry­kań­skich, John Smith, zna­ny z poda­nia o dziel­nej Indian­ce Poca­hon­tas, któ­ra mia­ła oca­lić mu życie. Według auto­ra pro­wa­dzi­ła poboż­ne życie, była podzi­wia­na przez przy­by­szów z Euro­py za swą hero­icz­ną posta­wę. Sze­reg auto­rów, jak na przy­kład John Win­th­rop, przy­czy­ni­ło się do tego, by naród ame­ry­kań­ski za źró­dło swych war­to­ści i wzor­ców obrał Biblię. Tacy, jak Win­th­rop pisa­li o koniecz­no­ści miło­ści bliź­nie­go, zaufa­nia Bogu, pokor­ne­mu pod­da­niu się Jego woli, o potrze­bie modli­twy i jał­muż­ny. Jak oce­ni­ła pry­mas sze­reg opo­wia­dań i podań pół­noc­no­ame­ry­kań­skich pro­pa­gu­je posta­wy nie­gdyś cenio­ne, a dziś ostro kry­ty­ko­wa­ne. Pisa­rze okre­su kolo­ni­za­cji nie­jed­no­krot­nie oka­zu­ją nie­na­wiść wyznaw­com rzym­skie­go kato­li­cy­zmu, przy­by­łym z innych kra­jów, popie­ra­ją nie­wol­nic­two, uwa­ża­ją za uza­sad­nio­ne osą­dza­nie jaw­no­grzesz­ni­ków i oso­by nie­ochrz­czo­ne za potę­pio­nych.

Spe­cjal­nie na obcho­dy świę­ta, pod­czas mszy nie wyko­rzy­sta­no tek­stów litur­gicz­nych z angli­kań­skiej Book of Com­mon Pray­er, lecz uży­to ich spe­cjal­nej edy­cji. Zmia­na mia­ła być wezwa­niem wier­nych do twór­czej reflek­sję nad tra­dy­cją i histo­rią. Wśród przy­by­łych gości na eucha­ry­stii obec­ni byli mię­dzy inny­mi: Toni C. Hogg, repre­zen­tu­ją­cy wła­dze Połu­dnio­wej Vir­gi­nii, Patrik Getlin, sekre­tarz die­ce­zji oraz Ken­neth Adams, wódz naj­więk­sze­go w Vir­gi­nii ple­mie­nia Mat­ta­po­ni.

foto: acns

:: Ekumenizm.pl: Chry­stus Kró­lem Ame­ry­ki