Radości i smutki chrześcijan w Pakistanie

Paki­stań­scy, chrze­ści­jań­scy misjo­na­rze infor­mu­ją, że pomi­mo róż­nych trud­no­ści uzy­sku­ją oni rów­nież wie­le suk­ce­sów w ich ewan­ge­li­za­cyj­nej pra­cy. Cho­ciaż wła­dze rzą­do­we ostat­nio przy­kła­da­ją wię­cej wysił­ku, aby zagwa­ran­to­wać wol­ność wyzna­nia chrze­ści­ja­nom i ochro­nić ich przed ata­ka­mi rady­kal­nych isla­mi­stów, to jed­nak cią­gle docho­dzi do róż­nych nad­użyć, w tym ze stro­ny nie­któ­rych ofi­ce­rów paki­stań­skich służb bez­pie­czeń­stwa. Nie tak daw­no, w Poto­har, jeden z chrze­ści­jań­skich gło­si­cie­li Ewan­ge­lii został porwa­ny i wię­zio­ny przez trzy dni o gło­dzie, był czę­sto bity i nakła­nia­ny do przej­ścia na islam. Porwa­ny został tak dotkli­wie pobi­ty, że stra­cił nie­mal wszyst­kie zęby, znaj­do­wał się rów­nież w sta­nie cięż­kie­go szo­ku psy­chicz­ne­go. Jak dono­si „Chri­stian Aid”, poli­cja nie chcia­ła przy­jąć jego skar­gi, prze­pro­wa­dzić docho­dze­nia i aresz­to­wać pory­wa­czy. Takich przy­pad­ków w Paki­sta­nie jest jesz­cze wie­le. Pomi­mo tego Kościo­ły chrze­ści­jań­skie w Paki­sta­nie zapeł­nia­ją się coraz bar­dziej. Wie­lu Paki­stań­czy­ków szu­ka chrze­ści­jań­skich pasto­rów i księ­ży, przy­łą­cza się do chrze­ści­jań­stwa, a w wie­lu dotąd nie­osią­gnię­tych przez chrze­ści­jań­stwo miej­scach roz­da­je się Biblie lub przy­naj­mniej ich czę­ści oraz inną chrze­ści­jań­ską lite­ra­tu­rę. W nie­któ­rych czę­ściach Paki­sta­nu licz­ba uczest­ni­ków w życiu kościo­łów zwięk­szy­ła się tak bar­dzo, że trze­ba było zacząć odpra­wiać nawet trzy nabo­żeń­stwa nie­dziel­ne, gdyż ludzie nie mie­ści­li się już w koście­le.