Rocznica “spisku prochowego” — okazja do przebaczenia

Co roku, 5 listo­pa­da, Angli­cy obcho­dzą rocz­ni­cę “spi­sku pro­cho­we­go”. W tym roku przy­pa­da jego czte­rech­set­na rocz­ni­ca. 5 listo­pa­da 1605 roku gru­pa kato­li­ków zamie­rza­ła wysa­dzić w powie­trze par­la­ment zabi­ja­jąc kró­la i set­ki dygni­ta­rzy. Z oka­zji uda­rem­nie­nia spi­sku co roku na sto­sie palo­ny jest Guy Faw­kes, jeden ze spi­skow­ców.

Tego­rocz­na rocz­ni­ca sta­ła się oka­zją do porów­nań tego wyda­rze­nia do ata­ku na World Tra­de Cen­ter w Nowym Jor­ku w 2001 roku. Skut­ki tak wiel­kiej eks­plo­zji w 1605 roku były­by wie­lo­krot­nie bar­dziej nisz­czy­ciel­skie niż ata­ki z wrze­śnia 2001 — mówi Anto­nia Fra­ser, histo­ryk.

Pod­kre­śla jed­nak, że spi­skow­cy kie­ro­wa­li się tą samą moty­wa­cją co Moha­med Atta i jego gru­pa. W tym roku 5 listo­pa­da był też oka­zją do przy­po­mi­na­nia, że “spi­sek pro­cho­wy” jest tym, co dzie­li rzym­skich kato­li­ków i angli­ka­nów. Kato­li­kom czę­sto wypo­mi­na się “podwój­ną wier­ność” — swo­je­mu kra­jo­wi i Waty­ka­no­wi. Dla Angli­ka zamach na monar­chę jest czy­nem wręcz nie­wy­obra­żal­nym. Czy jed­nak, po 400 latach, Faw­kes nie odpo­ku­to­wał już swej winy? — pyta Anto­nia Fra­ser. — Być może potrze­ba nam tro­chę wię­cej chrze­ści­jań­skie­go prze­ba­cze­nia.