Spotkanie “kreacjonistów” w Brazylii

Licz­ba “kre­acjo­ni­stów” w Bra­zy­lii zwięk­sza się, a oni sami, zwią­za­ni z Kościo­ła­mi pro­te­stanc­ki­mi, zebra­li się na kon­gre­siew Sao Pau­lo, aby potwier­dzić, że życie i wszech­świat rze­czy­wi­ście powsta­ły tak, jak to opi­su­je Biblia.

Znaj­du­ją­cy się w sali odby­wa­ją­ce­go kon­gre­su dzien­ni­karz bra­zy­lij­skiej gaze­ty „Fol­ha de Sao Pau­lo” opi­sał, jak to pół­noc­no­ame­ry­kań­scy i bra­zy­lij­scy pre­le­gen­ci potwier­dzi­li ofi­cjal­nie swo­ją wia­rę w fakt, że życie i świat mają mniej niż dzie­sięć tysię­cy lat, kate­go­rycz­nie sprze­ci­wia­jąc się temu, co gło­szą „ewo­lu­cjo­ni­ści”.

Mów­cy zaj­mo­wa­li się naj­róż­niej­szy­mi tema­ta­mi, jak cho­ciaż­by „spon­ta­nicz­ny­mi nawar­stwie­nia­mi” złóż geo­lo­gicz­nych, tema­tem ist­nie­nia śmier­ci w ogro­dzie Eden, czy ist­nie­niem tam roz­kła­du ciał i rze­czy (np. owo­ców z drzew).

Geo­log z USA, Ela­ine Ken­ne­dy z adwen­ty­stycz­ne­go Geo­scien­ces Rese­arch Insti­tu­te z Kali­for­nii, przy­zna­ła, że nie­któ­rych zja­wisk nie da się jesz­cze wytłu­ma­czyć z punk­tu widze­nia „kre­acjo­ni­zmu”, jak cho­ciaż­by poja­wia­nia się ska­mie­nia­łych szcząt­ków zwie­rząt w róż­nych war­stwach skał z naj­róż­niej­szych okre­sów roz­wo­ju Zie­mi. Rów­nież ist­nie­nie wiel­kich zwie­rząt mię­so­żer­nych, jak np. Tyran­no­sau­ru­sa Rexa, jest jesz­cze kwe­stią cze­ka­ją­cą na wyja­śnie­nie przez „kre­cjo­ni­stów”, ale zaraz poda­ła swo­ją opi­nię, że nad­mier­ne roz­mia­ry tych zwie­rząt praw­do­po­dob­nie zosta­ły spo­wo­do­wa­ne kon­se­kwen­cja­mi grze­chu pier­wo­rod­ne­go. Dla Ken­ne­dy „wszyst­kie nauko­we inter­pre­ta­cje są subiek­tyw­ne i stron­ni­cze” i dla­te­go pisma i teo­rie Char­le­sa Dar­wi­na (1809–1882) rów­nież powin­ny być tak widzia­ne w przy­pad­ku roz­wo­ju two­rze­nia się Zie­mi i życia.

„Kre­acjo­nizm” coraz bar­dziej roz­prze­strze­nia się w Bra­zy­lii w mia­rę szyb­kie­go wzro­stu liczeb­ne­go Kościo­łów zie­lo­no­świąt­ko­wych i nowo­zie­lo­no­świąt­ko­wych. Ma on jed­nak wie­lu zwo­len­ni­ków rów­nież wśród człon­ków innych, bar­dziej tra­dy­cyj­nych Kościo­łów.