Szatan tańczy na ołtarzu

Szko­da słów na roz­wi­ja­nie kwe­stii oczy­wi­stych, że kse­no­fo­bia i rasizm to ide­olo­gie sprzecz­ne nie tyl­ko z naucza­niem Ewan­ge­lii, Jana Paw­ła II czy po pro­stu zdro­wym roz­sąd­kiem. To wszy­scy wie­my. Chy­ba. Fakt, że na uli­ce Bia­łe­go­sto­ku wyla­ła się nie­na­wiść, też nie musi aż tak bar­dzo zaska­ki­wać. Swa­sty­ki i zawie­szo­ne na szu­bie­ni­cy gwiaz­dy Dawi­da nie nale­żą w pol­skich mia­stach do wido­ku nader rzad­kie­go. Czymś jed­nak abso­lut­nie but­nym i nie­zro­zu­mia­łym jest zacho­wa­nie Kurii Archi­die­ce­zji Bia­ło­stoc­kiej, któ­ra spro­fa­no­wa­nie kate­dry w lako­nicz­nym oświad­cze­niu nazwa­ła admi­ni­stra­cyj­nym nie­do­pa­trze­niem. Gło­sy obu­rze­nia nie usta­wa­ły, gdy mała grup­ka femi­ni­stek zro­bi­ła ustaw­kę w jed­nym z war­szaw­skich kościo­łów – kler hie­rar­chicz­ny i ten mniej uty­tu­ło­wa­ny pło­nął świę­tym gnie­wie. Teraz zabra­kło tej żar­li­wo­ści.

Spro­fa­no­wa­no na oczach Pol­ski kościół i to, że cho­dzi aku­rat o kościół rzym­sko­ka­to­lic­ki, kate­drę, nie zmie­nia odium, jakie de fac­to spa­da na chrze­ści­jań­stwo w Pol­sce, szcze­gól­nie w kon­tek­ście tak moc­no cele­bro­wa­nych i w ach-zachwy­tach hiper­bo­li­zo­wa­nych obcho­dów 1050. rocz­ni­cy chrztu Pol­ski. Do dia­bła z taką rocz­ni­cą sko­ro w Domu Pań­skim pozwa­la się sza­ta­no­wi na świą­tyn­ny taniec, a całość nazy­wa nie­do­pa­trze­niem.