Trudne życie palestyńskich chrześcijan

Kie­dy mówi się o Pale­styń­czy­kach, to zazwy­czaj poja­wia się myśl, że wszy­scy oni są muzuł­ma­na­mi. Tym­cza­sem jest to nie­praw­da i wiel­ką nie­spra­wie­dli­wo­ścią wobec tego cier­pią­ce­go ludu, któ­re­mu od dzie­się­cio­le­ci sąsied­nie kra­je nie pozwa­la­ją na życie w poko­ju i uży­wa­ją go jako bro­ni prze­ciw Izra­elo­wi. Według ostat­nich danych lud­ność pale­styń­ska liczy oko­ło pię­ciu milio­nów osób, wli­cza­jąc w tę licz­bę tych, któ­rzy miesz­ka­ją na tere­nach pod­le­głych rzą­do­wi pale­styń­skie­mu, w dia­spo­rze i w ist­nie­ją­cych w wie­lu kra­jach obo­zach uchodź­ców.

Z tych 5 milio­nów ponad 500 tysię­cy (10%) są chrze­ści­ja­na­mi. 370 tysię­cy żyje na kon­ty­nen­cie ame­ry­kań­skim, w Euro­pie i w róż­nych kra­jach arab­skich. Tyl­ko 140 tysię­cy prze­by­wa na tere­nach Izra­ela i pod­le­głych wła­dzy pale­styń­skiej, sta­no­wiąc mniej niż 2 pro­cent całej lud­no­ści. Chrze­ści­ja­nie, podob­nie jak i inni Pale­styń­czy­cy, żyją w bar­dzo trud­nych warun­kach spo­wo­do­wa­nych roz­kła­dem życia poli­tycz­ne­go i eko­no­micz­ne­go.

Wal­czą jak inni o kraj nie­pod­le­gły z nowo­cze­sną i wol­ną eko­no­mią. Po trzech dłu­gich latach inti­fa­dy miesz­ka­ją­cy w Izra­elu chrze­ści­ja­nie czu­ją się zapo­mnie­ni przez wspól­no­tę mię­dzy­na­ro­do­wą i chrze­ści­jan z całe­go świa­ta. Pale­styń­ska mło­dzież chrze­ści­jań­ska zaczę­ła wąt­pić w przy­szłość. Kie­dy odse­tek chrze­ści­jan zmniej­szy się z 2 do 1 pro­cen­tu, to co im jesz­cze pozo­sta­nie? Już teraz są tyl­ko małą mniej­szo­ścią. Wie­lu się pyta: Czy tego chce świat: Zie­mię Świę­tą bez chrze­ści­jan? Czy ktoś może coś uczy­nić, aby nam pomóc? Jak Euro­pej­czy­cy mogą akcep­to­wać ist­nie­ją­cą sytu­ację? Czy Sta­ny Zjed­no­czo­ne nie wie­dzą, że ist­nie­ją pale­styń­scy chrze­ści­ja­nie, któ­rzy pra­gną wol­nej Pale­sty­ny, aby nie emi­gro­wać ze swo­jej zie­mi, na któ­rej naro­dzi­ło się chrze­ści­jań­stwo?

Nie wszyst­ko jed­nak jest powo­dem do roz­pa­czy i znie­chę­ce­nia. Pale­styń­scy chrze­ści­ja­nie nie pod­da­li się zwąt­pie­niu i sta­ra­ją się nawią­zać kon­takt z 360 tysięcz­ną wspól­no­tą poroz­rzu­co­ną po róż­nych kra­jach świa­ta. Utwo­rzy­li Sto­wa­rzy­sze­nie Świec­kich w Zie­mi Świę­tej, LCHL w skró­cie z języ­ka angiel­skie­go, orga­ni­za­cję, któ­ra sta­ra się uczy­nić wszyst­ko co tyl­ko jest moż­li­we, aby nie został napi­sa­ny ostat­ni roz­dział histo­rii obec­no­ści chrze­ści­jan w Izra­elu. LCHL pla­nu­je zaini­cjo­wa­nie Pro­gra­mu Zbli­że­nio­we­go, za pomo­cą któ­re­go chciał­by zebrać jak naj­wię­cej danych na temat pale­styń­skich chrze­ści­jan żyją­cych w dia­spo­rze, łącząc ich ze sobą i przy­go­to­wu­jąc na przy­szły powrót do zie­mi ich przod­ków.

Pale­styń­scy chrze­ści­ja­nie zda­ją sobie dosko­na­le z tego spra­wę, że jeśli­by wszy­scy opu­ści­li Zie­mię Świę­tą, to ich przy­szły, moż­li­wy powrót był­by raczej trud­ny do zre­ali­zo­wa­nia i obec­ność chrze­ści­jan ogra­ni­cza­ła­by się wyłącz­nie do tury­stów, któ­rzy poja­wia­li­by się, aby zoba­czyć mar­twe korze­nie swo­jej wia­ry.