“Życie Warszawy”: Ks. Czajkowski agentem

Ks. Czaj­kow­ski agen­tem. Ta wia­do­mość zelek­try­zo­wa­ła Pol­skę. “Życie War­sza­wy” dono­si, że przez bli­sko 20 lat prze­wod­ni­czą­cy Pol­skiej Rady Chrze­ści­jan i Żydów współ­pra­co­wał z SB. Udzie­lał infor­ma­cji na temat Jac­ka Kuro­nia i abpa Komin­ka — metro­po­li­tę wro­cław­skie­go, a wyco­fał się z tej współ­pra­cy po zabój­stwie ks. Popie­łusz­ki.

Jeśli ktoś wyko­rzy­stał moją łatwo­wier­ność, bar­dzo prze­pra­szam — mówi.

Publi­ka­cja “Życia War­sza­wy” wpi­su­je się w kło­po­tli­wy sche­mat lustra­cji, któ­ra nie poprze­dzo­na rze­tel­nym bada­niem histo­rycz­nym czy­ni każ­de­go z nas sędzią bliź­nie­go. Jed­ni się w tej roli odnaj­du­ją, inni do niej dystan­su­ją. W przy­pad­ku ks. Czaj­kow­skie­go rodzi się w ser­cu smu­tek. Ten, skrom­ny, zamiesz­ku­ją­cy w wie­żow­cu, odda­ny spra­wie chrze­ści­jan i Żydów kapłan, praw­do­po­dob­nie nie zmie­nił bie­gu histo­rii swo­imi donie­sie­nia­mi, a ponad wszel­ką wąt­pli­wość uczy­nił wię­cej dobre­go. Koja­rzę ks. Czaj­kow­skie­go z inter­wen­cją w spra­wie dwoj­ga mło­dych ludzi, któ­rzy chcie­li się pobrać przed wyjaz­dem do Wiel­kiej Bry­ta­nii. Pro­boszcz wyklu­czył moż­li­wość udzie­le­nie sakra­men­tu, zanim nie ukoń­czą kur­su przed mał­żeń­skie­go. Gdy ks. Czaj­kow­ski dowie­dział się o ich pro­ble­mie, po sąsiedz­ku, zapu­kał do ich drzwi i zapro­po­no­wał pomoc. W cią­gu kil­ku godzin prze­ka­zał im istot­ne praw­dy o chrze­ści­jań­skim mał­żeń­stwie. Zro­bił to na tyle sku­tecz­nie, że para ta do dziś pro­pa­gu­je w swo­im śro­do­wi­sku meto­dy natu­ral­ne pla­no­wa­nia rodzi­ny.

Zwierzch­nik Rumuń­skiej Cer­kwi Pra­wo­sław­nej, Teo­k­tyst, przy­znał się do win, prze­pro­sił synod bisku­pów i zre­zy­gno­wał z god­no­ści patriar­chy. Na tym samym zgro­ma­dze­niu został ponow­nie wybra­ny. Ks. Czaj­kow­ski zro­bił naj­waż­niej­szy krok: prze­pro­sił. Cie­szył­bym się, gdy­by w Pol­sce wypra­co­wa­no w sto­sun­ku do ludzi Kościo­ła spe­cy­ficz­ną, ze wzglę­du na cha­rak­ter tej insty­tu­cji, dro­gę lustra­cji. Set­ki odda­nych spra­wie Kościo­ła kapła­nów zmu­sza­nych było do współ­pra­cy. Każ­dy kle­ryk z mar­szu dosta­wał tecz­kę. Do współ­pra­cy przy­mu­sza­no szan­ta­żem. Jeden z fran­cisz­ka­nów został przez agen­tów SB upi­ty a następ­nie obna­żo­ny i sfo­to­gra­fo­wa­ny z pro­sty­tut­ką. Meto­dy z pie­kła rodem.

Moda na lustra­cje niech nie prze­ro­dzi się w polo­wa­nie na cza­row­ni­ce. A my nie strać­my, pochopnie,okazji do czer­pa­nia z bogac­twa wie­dzy i ducho­wo­ści od ludzi któ­rzy kie­dyś zbłą­dzi­li.

:: Ekumenizm.pl: Bole­sne oczysz­cza­nie