Pierwszy biskup dla byłych anglikanów

Jest to decy­zja prze­ło­mo­wa, gdyż po raz pierw­szy ordy­na­riusz dla wier­nych wywo­dzą­cych się z tra­dy­cji angli­kań­skiej będzie zara­zem peł­no­praw­nym bisku­pem kato­lic­kim.

Na świe­cie ist­nie­ją obec­nie trzy tego typu ordy­na­ria­ty – poza pół­noc­no­ame­ry­kań­skim, tak­że Ordy­na­riat Mat­ki Bożej z Wal­sin­gham w Anglii i Walii (wraz z gru­pa­mi w Szko­cji i Euro­pie kon­ty­nen­tal­nej) oraz Ordy­na­riat Mat­ki Bożej Krzy­ża Połu­dnia w Austra­lii (wraz ze wspól­no­tą w Japo­nii). Na ich cze­le sta­li do tej pory byli bisku­pi angli­kań­scy, któ­rzy jed­nak ze wzglę­du na to, iż są żona­ci, nie otrzy­ma­li w Koście­le Kato­lic­kim świę­ceń bisku­pich, a jedy­nie kapłań­skie. Taką moż­li­wość prze­wi­dzia­no w kon­sty­tu­cji “Angli­ca­no­rum coeti­bus”, zgod­nie z któ­rą ordy­na­riu­sze nie będą­cy bisku­pa­mi zacho­wa­li pra­wo do nosze­nia stro­ju bisku­pie­go, ale w posłu­dze byli ogra­ni­cze­ni przede wszyst­kim bra­kiem moż­li­wo­ści udzie­la­nia świę­ceń. O wyświę­ce­nie nowych kapła­nów musie­li się każ­do­ra­zo­wo zwra­cać do bisku­pów die­ce­zjal­nych. Było to spo­re utrud­nie­nie, gdyż licz­ba duchow­nych angli­kań­skich zgła­sza­ją­cych akces do ordy­na­ria­tów utrzy­mu­je się na wyso­kim pozio­mie (w cią­gu kil­ku lat wyświę­co­no ok. 170 kapła­nów, a ocze­ku­ją na to licz­ni nowi kan­dy­da­ci). Teraz ten pro­blem, przy­naj­mniej w Ame­ry­ce Pół­noc­nej, ule­gnie roz­wią­za­niu.

Ks. Ste­ven Lopes pocho­dzi z Kali­for­nii i ma zale­d­wie 40 lat, co czy­ni go naj­młod­szym bisku­pem łaciń­skim w Sta­nach Zjed­no­czo­nych (i naj­młod­szym nomi­na­tem od bli­sko trzech dekad). Przez ponad dzie­sięć lat pra­co­wał w Kon­gre­ga­cji Nauki Wia­ry, któ­ra nad­zo­ro­wa­ła powsta­wa­nie ordy­na­ria­tów.

W ostat­nim cza­sie, ks. Lopes był fila­rem komi­sji, któ­ra pra­co­wa­ła nad przy­go­to­wa­niem odręb­nych tek­stów litur­gicz­nych dla ordy­na­ria­tów. Zwień­cze­niem tej pra­cy jest nie­daw­no opu­bli­ko­wa­ny mszał, któ­ry wpro­wa­dza angli­kań­ską wer­sję rytu łaciń­skie­go i wcho­dzi do użyt­ku w ordy­na­ria­tach w pierw­szą nie­dzie­lę adwen­tu. War­to pod­kre­ślić, że po raz pierw­szy w histo­rii, w kato­lic­kiej litur­gii mszy świę­tej uwzględ­nio­no tek­sty, któ­re wywo­dzą się z tra­dy­cji post-refor­ma­cyj­nej (m.in. bar­dzo cenio­ną przez angli­ka­nów “Modli­twę u stóp ołta­rza”).

Biskup-elekt przyj­mie sakrę 2 lute­go 2016 roku w Houston. Znaj­du­je się tam cen­tral­ny kościół ame­ry­kań­skie­go ordy­na­ria­tu, któ­ry teraz sta­nie się kate­drą. Miej­sco­wa para­fia liczy oko­ło tysią­ca wier­nych i jest naj­więk­sza we wszyst­kich trzech ordy­na­ria­tach. W tra­dy­cji angli­kań­skiej, a więc i ordy­na­ria­tów, para­fie są zwy­kle znacz­nie mniej­sze i mają od kil­ku­dzie­się­ciu do ok. 200–300 wier­nych, co pozwa­la zacho­wać sil­ne wię­zi wspól­no­to­we. Ordy­na­riat Kate­dry Świę­te­go Pio­tra – roz­wi­ja­ją­cy się znacz­nie dyna­micz­niej od prze­wi­dy­wań – liczy obec­nie 42 para­fie i wspól­no­ty na tere­nie Sta­nów Zjed­no­czo­nych i Kana­dy.

Zarów­no pro­mul­ga­cja odręb­ne­go msza­łu jak i usta­no­wie­nie przez papie­ża Fran­cisz­ka pierw­sze­go bisku­pa to waż­ny znak i potwier­dze­nie trwa­łej pozy­cji i roli Ordy­na­ria­tów w kra­jo­bra­zie ekle­zjal­nym Kościo­ła rzym­sko­ka­to­lic­kie­go.