Jubileusz mariawicki w Łowiczu

4 wrze­śnia 2010 roku w pierw­szą sobo­tę wrze­śnia para­fia Kościo­ła Sta­ro­ka­to­lic­kie­go Maria­wi­tów pw. Prze­naj­święt­sze­go Sakra­men­tu w Łowi­czu obcho­dzi­ła szcze­gól­ną uro­czy­stość jubi­le­uszo­wą. To wła­śnie sto lat wcze­śniej, w Łowi­czu mia­ła miej­sce kon­se­kra­cja bisku­pia kapła­nów Roma­na Marii Jaku­ba Próch­niew­skie­go oraz Leona Marii Andrze­ja Gołę­biow­skie­go.

Zwią­zek Kapła­nów Maria­wi­tów od momen­tu swo­je­go wyj­ścia spod wła­dzy papie­skiej w 1906 roku, zabie­gał o nada­nie wspól­no­cie cech praw­dzi­we­go, nie­za­leż­ne­go i apo­stol­skie­go Kościo­ła. Nie­zbęd­nym dzia­ła­niem sta­ło się więc zabie­ga­nie o obję­cie Kościo­ła maria­wi­tów linią suk­ce­sji apo­stol­skiej. W tym celu we wrze­śniu 1909 roku, na zapro­sze­nie bisku­pa sta­ro­ka­to­lic­kie­go Austrii, uda­ła się dele­ga­cja księ­ży maria­wi­tów na kon­gres sta­ro­ka­to­li­ków do Wied­nia. Tam pod­czas obrad, dnia 7 wrze­śnia 1909 roku, uczest­ni­cy kon­gre­su, po zapo­zna­niu się z zasa­da­mi ruchu maria­wic­kie­go, zaak­cep­to­wa­li przy­na­leż­ność Kościo­ła Maria­wi­tów do Unii Utrechc­kiej Kościo­łów Sta­ro­ka­to­lic­kich, a 5 paź­dzier­ni­ka tego roku w sta­ro­ka­to­lic­kiej kate­drze w Utrech­cie kapł. Michał Maria Jan Kowal­ski otrzy­mał świę­ce­nia bisku­pie. Chcąc zacho­wać peł­ną auto­no­mię w kon­se­kra­cjach bisku­pich i nie­za­leż­ność w kwe­stiach natu­ry admi­ni­stra­cyj­no-dusz­pa­ster­skiej, w 1910 roku w Łowi­czu sakrę bisku­pią przy­ję­li dwaj kapła­ni: Roman Maria Jakub Próch­niew­ski i Leon Maria Andrzej Gołę­biow­ski.

Uro­czy­sto­ści rocz­ni­co­we roz­po­czę­ły się punk­tu­al­nie o godzi­nie 11:00, głów­ny­mi cele­bran­sa­mi byli biskup naczel­ny Michał Maria Ludwik Jabłoń­ski z Płoc­ka, biskup Zdzi­sław Maria Wło­dzi­mierz Jawor­ski z Łodzi, a tak­że biskup Piotr Maria Ber­nard Kubic­ki z Lip­ki, ota­cza­ło ich licz­nie zgro­ma­dzo­ne ducho­wień­stwo maria­wic­kie oraz bra­cia kle­ry­cy wraz z dosko­na­le przy­go­to­wa­ną służ­bą litur­gicz­ną. Obec­ni byli tak­że przed­sta­wi­cie­le władz miej­skich i gmin­nych, a tak­że inspek­to­ra­tu kon­ser­wa­cji zabyt­ków. Pod­czas uro­czy­sto­ści biskup L. Jabłoń­ski prze­czy­tał list jubi­le­uszo­wy arcy­bi­sku­pa Jori­sa Ver­cam­me­na, w któ­rym zwierzch­nik Kościo­ła Sta­ro­ka­to­lic­kie­go w Holan­dii, zawarł sło­wa uzna­nia dla ruchu maria­wic­kie­go, a tak­że podzię­ko­wa­nia za dotych­cza­so­wą owoc­ną współ­pra­cę pomię­dzy Unią Utrechc­ką a Kościo­łem Sta­ro­ka­to­lic­kim Maria­wi­tów. Z kolei bp Jabłoń­ski, zwró­cił uwa­gę na pew­ne­go rodza­ju oży­wie­nie maria­wic­kie w Kościo­łach zachod­nie­go sta­ro­ka­to­li­cy­zmu.

Przy­po­mnij­my, że od pew­ne­go cza­su roz­mo­wy mię­dzy Utrech­tem a Płoc­kiem przy­bra­ły na dyna­mi­ce, świad­czą o tym zapro­sze­nia bisku­pów maria­wic­kich na kon­fe­ren­cje bisku­pie i nauko­we orga­ni­zo­wa­ne przez zachod­nich sta­ro­ka­to­li­ków, a tak­że wizy­ty dele­ga­cji wier­nych i teo­lo­gów w Płoc­ku. Bp M. Ludwik przy­po­mniał tak­że oko­licz­no­ści, w jakich doszło do kon­se­kra­cji bisku­piej Jaku­ba Próch­niew­skie­go i Andrze­ja Gołę­biow­skie­go, powró­cił do tam­tych dni — 10-tysięcz­ne­go Łowi­cza, do któ­re­go 4 wrze­śnia 1910 roku przy­by­ło dwa razy tyle gości (to naj­więk­sze zgro­ma­dze­nie maria­wic­kie w histo­rii, gdyż na porów­ny­wal­ną uro­czy­stość Kon­se­kra­cji Świą­ty­ni Miło­sier­dzia i Miło­ści w Płoc­ku ze wzglę­du na I woj­nę świa­to­wą poja­wi­ło się nie­co mniej maria­wi­tów), w tym wie­le sióstr zakon­nych i kapła­nów.

Głos zabrał tak­że pro­boszcz para­fii Ste­fan Maria Robert Żaglew­ski (tak­że posłu­gu­je w Woli Cytru­so­wej), któ­ry od 1995 roku zarzą­dza para­fią. Podzię­ko­wał wszyst­kim, któ­rzy w ostat­nim cza­sie ota­cza­li modli­twą łowic­ką wspól­no­tę, ale tak­że tych, któ­rzy śpie­szy­li z dat­ka­mi na potrzeb­ny remont ele­wa­cji zewnętrz­nej kościo­ła, wystro­ju wnę­trza oraz dachu. Spo­wiedź powszech­ną prze­pro­wa­dził biskup M. Wło­dzi­mierz Jawor­ski. Nale­ży pamię­tać, że trwa­nie Kościo­ła maria­wic­kie­go opie­ra się na cią­głej służ­bę Dzie­le Boże­go Miło­sier­dzia, ale bez kapła­nów i bisku­pów zbu­do­wa­nie sta­bil­ne­go urzę­du admi­ni­stra­cyj­ne­go i dusz­pa­ster­skie­go nie było­by w peł­ni wyko­nal­ne. Uro­czy­sto­ści zakoń­czy­ła pro­ce­sja z Naj­święt­szym Sakra­men­tem dooko­ła świą­ty­ni.