1. Niedziela po Wielkanocy — Quasimodogeniti

A to rze­kł­szy, tchnął na nich i powie­dział im: Weź­mij­cie Ducha Świę­te­go. Któ­rym­kol­wiek grzech odpu­ści­cie, są im odpusz­czo­ne, a któ­rym zatrzy­ma­cie, są zatrzy­ma­ne. A Tomasz, jeden z dwu­na­stu, zwa­ny Bliź­nia­kiem, nie był z nimi, gdy przy­szedł Jezus. Powie­dzie­li mu tedy inni ucznio­wie: Widzie­li­śmy Pana. On zaś im rzekł: Jeśli nie ujrzę na rękach jego zna­ku gwoź­dzi i nie wło­żę pal­ca mego w miej­sce gwoź­dzi, i nie wło­żę ręki mojej w bok jego, nie uwie­rzę. A po ośmiu dniach zno­wu byli w domu ucznio­wie jego i Tomasz z nimi. I przy­szedł Jezus, gdy drzwi były zamknię­te, i sta­nął pośród nich, i rzekł: Pokój wam! Potem rzekł do Toma­sza: Daj tu palec swój i oglą­daj ręce moje, i daj tu rękę swo­ją, i włóż w bok mój, a nie bądź bez wia­ry, lecz wierz. Odpo­wie­dział Tomasz i rzekł mu: Pan mój i Bóg mój. Rzekł mu Jezus: Że mnie ujrza­łeś, uwie­rzy­łeś; bło­go­sła­wie­ni, któ­rzy nie widzie­li, a uwie­rzy­li. (J 20,19–29)