113. rocznica urodzin bp. Józefa Padewskiego

Józef Padew­ski roz­po­czął stu­dia w 1916r., świę­ce­nia przy­jął 16 grud­nia 1919r. W stycz­niu 1933 r. na sesji Rady PNKK w War­sza­wie, został wybra­nym admi­ni­stra­to­rem kościo­ła na tere­nie Pol­ski. Na począt­ku wrze­śnia 1942 r. bp Józef Padew­ski został aresz­to­wa­ny przez oku­pan­ta i osa­dzo­ny w wię­zie­niu Mon­te­lu­pich w Kra­ko­wie, a następ­nie wywie­zio­ny do Tit­t­mo­ning (Gór­na Bawa­ria), prze­by­wał tam przez 18 mie­się­cy. Został uwol­nio­ny przez Szwaj­car­ski Czer­wo­ny Krzyż w ramach wymia­ny jeń­ców wojen­nych.

W mar­cu 1944r. Padew­ski przy­był do Sta­nów Zjed­no­czo­nych, a powró­cił do Pol­ski w dniu 20 lute­go 1946 roku. Wpły­nę­ło to znacz­nie na zak­ty­wi­zo­wa­nie dzia­łal­no­ści dusz­pa­ster­skiej naro­do­we­go ducho­wień­stwa. W nie­dłu­gim cza­sie w atmos­fe­rze sta­li­now­skie­go ter­ro­ru panu­ją­ce­go w nowej ludo­wej Pol­sce został aresz­to­wa­ny i osa­dzo­ny w wię­zie­niu śled­czym UB w War­sza­wie przy ul. Rako­wiec­kiej, gdzie zmarł zamę­czo­ny w dniu 10 maja 1951 r. w wyni­ku prze­słu­chań i mal­tre­to­wa­nia”.

Bp Józef Padew­ski stał się sym­bo­lem wal­ki o wol­ność, rów­ność i nie­za­leż­ność kościo­ła wobec pań­stwa i reżi­mu za co zapła­cił naj­wyż­szą cenę. Jego cia­ło pocho­wa­no 14 maja 1951r. na cmen­ta­rzu komu­nal­nym-powąz­kow­skim w War­sza­wie w czę­ści pol­sko­ka­to­lic­kiej tej nekro­po­lii.