15. Niedziela po Trójcy Świętej

“Dla­te­go Kró­le­stwo Nie­bios podob­ne jest do pew­ne­go kró­la, któ­ry chciał zro­bić obra­chu­nek ze słu­ga­mi swy­mi. A gdy zaczął robić obra­chu­nek, przy­pro­wa­dzo­no mu jed­ne­go dłuż­ni­ka, któ­ry był mu winien dzie­sięć tysię­cy talen­tów. A ponie­waż nie miał z cze­go oddać, kazał go pan sprze­dać wraz z żoną i dzieć­mi, i wszyst­kim, co miał, aby dług został spła­co­ny. Wte­dy słu­ga padł przed nim, zło­żył mu pokłon i rzekł: Panie! Okaż mi cier­pli­wość, a oddam ci wszyst­ko. Tedy pan uli­to­wał się nad owym słu­gą, uwol­nił go i dług mu daro­wał. A gdy ów słu­ga wyszedł, spo­tkał jed­ne­go ze swych współ­sług, któ­ry był mu winien sto dena­rów; i pochwy­ciw­szy, dusił go, mówiąc: Oddaj, coś winien. Wte­dy współ­słu­ga jego, padł­szy na kola­na, pro­sił go mówiąc: Okaż mi cier­pli­wość, a oddam ci wszyst­ko. On jed­nak nie chciał, lecz odszedł i wtrą­cił go do wię­zie­nia, dopó­ki nie odda dłu­gu. A współ­słu­dzy jego widząc to, co zaszło, zasmu­ci­li się bar­dzo i poszedł­szy, opo­wie­dzie­li panu swe­mu wszyst­ko, co się sta­ło. Wte­dy przy­wo­łał go pan jego i rzekł mu: Słu­go zły! Wszy­stek tam­ten dług daro­wa­łem ci, boś mnie pro­sił. Czy i ty nie powi­nie­neś był zli­to­wać się nad współ­słu­gą swo­im, jak i ja zli­to­wa­łem się nad tobą? I roz­gnie­wał się pan jego, i wydał go katom, żeby mu oddał cały dług. Tak i Ojciec mój nie­bie­ski uczy­ni wam, jeśli każ­dy nie odpu­ści z ser­ca swe­go bra­tu swe­mu.” Mt 18,23–35